Papilit naman si Ranz na basahin ito oh. Kahit yun lang talaga. Masaya na ako! :)
Thank you sa mga nagsasabi na pwede na akong maging director. haha. kaso hindi ko pinangarap pero kung bibigyan ng pagkakataon. Sure why not! Gusto ko talagang maging writer eh. Yaaaaaaay! =))
50K reads na? Gaaah. Thank you! So happy :)
Dedicated to JeanPaulineDelaCruz actually marami akong nagugustuhan na comments kaso isa lang pwedeng idedecate pero natutuwa ako sa mga nageeffort na magshare at comment. Nakakatouch ♥
MAY TANONG PALA AKO. SHOULD I MAKE A SOFT COPY OF MY STORY? =))) Sagutin niyo sana.
--
45.
Nakisama lang ako sa dance class ng chicser buong araw. Sumasabay sa mga tinuturo ni Ully at nagsusuggest rin ako. Nakakapagod pero masaya. =)))
After class may mga nagpafansign sandali at nagpapicture pero umalis narin kami agad.
"Paano pala kayo naging close kay Rai?" Tanong ni Ranz. Sa harap ko pa talaga.
"Kaibigan natin siya Ranz." - Ully
"Sobrang close ba?"
"Ahh. Oo." - Oliver
"Bakit hindi ko siya maalala? Hindi ba kami close?" - Ranz. Naririnig ko palang yung sinasabi ni Ranz. Nadudurog na yung puso ko.
"Ranz.." - Clarence
"Ano?" - Ranz
"Huwag ka nga magsalita ng ganyan." - Cav
"Ano bang masamang nasabi ko?" - Ranz
"Wala. Okay lang ako Clarence." - Rai. Hindi niya nga ako naaalala diba? Bakit ko pa ipipilit.
"Sige alis na ako. Hinahanap na ako ni Gabby." - Ranz. Lumabas na siya ng dance studio.
Napaupo nalang ako sa may gilid. Nanghihina sa mga nangyayari. Akala ko ba kapag bumalik na ako dito magiging okay na ang lahat. Mas lalong lumala eh.
"Raine.." - Cav. Tinabihan niya ako.
"Bakit ganun Clarence? Iniisip ko na ganun siya kasi hindi niya ako naaalala pero ang sakit.."
"Hoy Clarence! Sino yung babaeng sinasabi ni Ranz!" Napatingin kami sa babaeng bigla nalang pumasok sa studio na galit na galit. Napalingon kami at agad na tumayo si Clarence. Tumingin yung babae sa akin.
"Hindi mo ba alam na ikakasal na kami ni Clarence kaya huwag mo ng balakin pang sulutin.." Bigla siyang tumigil. "Raine?"
Tumakbo siya papalapit sa akin at niyakap niya ako.
“Raine! Ano ba yan. Ikaw na pala yan.” Lalo niya akong niyakap.
“Trisha?”
“Grabe ka! Nawala ka lang ng 10 years nakalimutan mo na ako.”
“I’m sorry. I missed you.” I hugged her back.
“Kinabahan ako akala ko kung may nangaagaw kay Clarence ko.”
Matagal narin palang magkasama si Trisha at Clarence. Ngayon malapit na silang ikasal, great right? Naunahan pa nila ako. Bakit ganun? But I am happy for both of them. So yeah, wala na kaming pag-asa ni clarence. huhuhu. Forever alone na ako :(
Mga ilang oras lang kaming nagkwentuhan. Bonding time.
“Pepektusan ko na si Ranz eh. Ilublob natin sa tubig para bumalik yung alaala niya. Errr." Kanina pa sinusumpa ni Trisha si Ranz habang kinukwento ko sakanya yung nangyari.
"Huwag ah. Kawawa naman siya."
"Anong pinakain sayo nun at mahal na mahal mo. Susugurin ko yun eh."
It was 6 in the evening at kailangan ko ng umalis dahil ngayon pala kami pupunta sa parents ko sa old house. Duon parin kasi sila nakatira. Naggoodbye na muna ako sakanila at sinabi kong magkita nalang ulit kami kapag may free time ako.
--
Ranz's POV
Nakakainis naman si Mama pinipilit niya na naman akong ihatid si Gabby. Ang kulit kulit pa naman nun. Kailangan ko tuloy umalis kaagad sa studio kanina.
Hindi maalis sa isip ko si Raine. Este, Rai? O Raine? Aish. Ano ba talagang pangalan niya. Sumasakit yung ulo ko sa kakaisip eh.
Pumunta nalang ako sa may bar para makapag-isipisip. Wala rin naman akong gagawin sa bahay ngayon.
Mga isang oras akong nasa bar pagkatapos nuon umuwi narin ako.
May mga nakapark na sasakyan sa may gate namin. Napansin ko nalang na kila Clarence yun nung malapit na ako sakanya.
"Anong meron?" Tinanong ko sila. Biglang lumapit sa akin si Trisha.
"Eh gags ka rin pala noh Ranz? Andiyan na siya sa harap mo. Yung taong nawala sayo for 10 years tapos sasabihin mong hindi mo siya naaalala. Anong sumapi sayo ah!"
"Ano bang sinasabi mo Trish?" Pinagpapapalo niya ako.
"Gumising ka nga Ranz! Mahal na mahal ka ni Raine. Alam ko matagal siyang nawala pero kung nakita mo lang siya kanina. Mararamdaman mo yun."
"Susubukan ko kung kaya ko."
Raine's POV
Wala paring binagbago yung bahay namin. Ganun na ganun parin noong huli kong nakita. Namiss ko itong bahay na ito.
"Raine. It's good to see you back. We missed you." Niyakap ako ni Mama na parang walang nangyari sa amin.
"Miss you Mom."
"Raine, you’re taller now but still thin." My dad hugged me.
"I'll take that as a compliment dad." He smiled.
"Come on let's eat." - Dad. We went to the dining room. Sobrang daming pagkain. Ako lang naman ang bisita ah?
Nagkwentuhan lang ang ginawa namin habang kumakain. I've missed them. I can't deny kahit naiinis ako sa Mama ko she's still my Mom. They are still my family.
It's been a long time naman. I guess I can forget about what had happened with us before and move on.
Tapos narin naman ang laban. Ranz don't know who I am anymore. I think he is even married right now. I guess he had move on also. It was heartbreaking but I just have to accept the fact.
The fact that 10 years have passed and a lot of things have change.
Feelings change.
and..
people move on.
