Taking Chances ( JaiLene Fan Fiction )

TC 21

Good morning guys!!!! well, happy easter po sa lahat. Regards po sa mga masugid kong tagasubaybay hehehehe, parang sa tv lang. No honestly, salamat. Kasi, noon ang unang story ko hindi masyadong nabili kasi nga first time. At hindi ko alam kung nano ang gusto ko. But, since i finally realize na fan ako ng JaiLene... I make it as an inspiration. Bago ako sumulat, nag-check ako ng IG nila, pam-pakilig ba. I just hope magustuhan niyo rin ang Chapter na ito.

Regards nga po pala kina @ _itsmepatch_ , kay @ChrizzaIncencio , kay @aeignshar , kay @celquestin , @pisces10 , @JericaJhoyInfante , at kay @thekingsthrone ...GOD BLESS PO!!! And sa lahat din po.

A/N; Ano magbabago na ba si Drake? Magagawa niya bang sabihin kay Shirley na kahit ganun ang nangyari sa kanila ay mahal niya ito. Mahal na mahal at hindi niya kayang malayo pa ng matagal dito.

SHIRLEY's POV

Hindi ko na kayang itago ang sakit. Kaya nakuha ko ng sabihin kay Drake ang nararamdaman ko. Gusto kong malaman niyang mahal ko siya kahit naging napaka-lupit nito sa kanya. HIndi man sa physical, but emotional. At mas mahirap 'yun.

Hindi ako dapat nagpapaka-emotional ngayon. Makaka-apekto ito sa anak ko. Sabi ni Shirley sa sarili.

Tutal nasabi ko na kay Drake ang lahat. Pero hindi niya pa alam na ako pa rin ang pinaka-masayang babae dahil naramdaman ko ang init nang pagmamahal ni Drake kahit sa iisang gabing iyon.

Nakatulog ako sa pag-iisip kung ano ang naramdaman ni Drake sa ginawa ko kagabi. But what Ive said is true. Masaya ako kung mahal nila ang isa't isa.

Maaga pa rin syang nagising. Naka-ayos na ang mga gamit niya. Kaya noong huling beses na naghanap si Drake ng mga gamit nito ay hindi niya nakita. Lahat iyon ay nasa isang malaking maleta na. Nasa ilalim ng kama niya At ready na para sa pag-alis nila. 

Naghanda si Shirley ng breakfast ng asawa. Habang ginagawa ito, ay hindi niya pa rin mapigilang lumuha. 

Baby, sorry masyadong emotional si Mama, kasi mawawala na si Papa Drake mo. Aalis tayo para na rin sa ating tatlo. Sabi niya na tila kinakausap ang anak habang hinihimas ang tiyan. 

Nang matapos si Shirley, ay gumawa na siya ng sulat.  Nang matapos iyon at inilagay niya iyon sa lamesa kung saan nakahanda ang pagkain ng kanyang asawa. Umakyat siya. Dahan - dahan, dahil sa hirap na siya. Nais lang niyang makita si Drake kahit sa huling pagkakataon.

Nakita niya itong nakadapa, at yakap ang isang unan. 

Drake, goodbye!  Lumapit siya at hinalikan ito sa buhok. Saka bumaba upang umalis.

DRAKE's POV

Shirley, ano ba? hindi ka ba magsasalita? galit na sigaw nito sa asawa.

Nakita kasi ni Drake si Shirley sa sofa at nakahiga. Nakatalikod ito mula sa pwesto niya. Kaya hindi niya alam kung tulog ito. Nakaramdam siya ng awa. Inisip niya marahil ay tulog ito.

Shirley, sorry na please, mag-usap tayo. Pakiusap ko. Hindi na ako magagalit. Hindi na ako sisigaw. At higit sa lahat, tatanggappin ko na ang lahat. Please, maging okay lang ulit tayo.

Pero hindi pa rin ito, sumasagot. Kaya nilapitan niya iyon at ginising. Hindi pa rin ito nagigising. Kinabahan siya kaya tinabig niya ito para makita kung ano ba ang nangyayari.

Wahhhhhhh,,, sigaw niya. Nagising siya sa sarili niyang sigaw. Buti na lang at panaginip lang pala. Habang hawak pa ang dibdib.