Save The Best For Last

chapter 2: Whole day with HIM??

hello hello! so eto na ang chap. 2 ko. hope you like what's gonna happen next. :))

Jen's POV

"hi". yun lang ang nasabi ko sa kanya.

Di ko alam kung papano ko siya kakausapin. Of course I'm shocked. its been 5 years. 5years ng walang Xander sa isip ko. matagal siyang nawala. at matagal din akong naghirap makalimutan ko lang siya. Sa sobrang dami ng dinate kong lalaki siya lang ang laging nasa isip ko. Pero napagod ako. Napagod nakong maghanap ng lalaking papalit sa kanya. Alam ko kasi na siya lang talaga e. ewan! alam ko ang tanga tanga ko na para balikan pa ang nangyari sakin noon. pero anong gagawin ko?! andito na naman siya. And I think he's back for good. haay juskoo! di ko alam ang gagawin ko. parang gusto ko na mag long vacation ah. parang gusto ko mag out-of-town agad agad! para nakong timang dito kinakausap ang sarili.

"Hey, are you ok? may nasabi ba akong di mo nagustuhan? or you just don't like seeing me here?" Ayan na naman yung boses nyang nakahahalina. ayoko talaga yung way ng pagsasalita nya. napaka amo kasi. parang mapipilitan ka talaga siyang kausapin.

"WALA! wala ka namang nasabing mali. look, busy kasi ako e so nice meeting you, again. pero I really have no time for this. masyado akong busy para makipag kwentuhan sayo kaya...."

"hay nako, di siya busy kuya! Jen, alam ko naman na namiss mo si kuya kaya sige na samahan mo na muna siya mamasyal. alam ko namiss nya Philippines and he really needs someone for company. sige na kuya umalis na kayo dito kaya ko naman sarili ko e. aura na ! gora na kayo dalii!!"

UGH! napaka sutil talaga ni Jessie. alam naman nya lahat ng pinag daanan ko pero bakit pilit pa rin nya ko nirereto dito sa ungas na to! sarap nyang bigwasan. nakakaasar! tinignan ko siya ng 'what's-up-with-you' look tapos nag 'ok' sign lang siya saken. may sayad talaga ang babaeng to. wala nakong choice. ayoko ipahalata sa kanya na affected pa rin ako sa nagyare samin noon. kaya ayon. sinamahan ko na lang siya.

Paglabas namin, nakita ko yung blue car nya. grabe ang ganda. latest model ata to ng porsche. oo na mayaman ka na ! pwede wag mo ng ipamuka saken ang yaman mo? mayaman din naman ako ah. ^___^

"Nice car. bago na to ah." sabi ko sa kanya. grabe pinag isipan ko mabuti sasabihin sa kanya no.

"Thanks. matagal na sakin yan. a little gift for myself." Ang tipid naman nya sumagot. amp.

"Ah, so ibig sabihin ba nyan 'workaholic' ka pa din? di ka na talaga nagbago. you're still the Xander I know 5years ago" medyo sarcastic kong pagkakasabi.

"Wow, so does that mean na ikaw pa din yung Jen 5 years ago? yung patay na patay saken? haha!"

"Stop getting memories from the past. Tapos na yun and don't laugh about how I confessed my feelings for you. Kung nakakamatay nga lang ba yon patay na siguro ko ngayon. Alam mo nakakainis ka talaga ewan ko ba kung.... ehh! forget it." Di ko lam kung bakit pinutol ko yung sasabihin ko sa kanya. Nag oover na yata ko sa pagkukwento e. Ayoko isipin nya na di pako nakakamove on. Teka, naka move on na nga ba ako? Pati tuloy ako naguguluhan sa nararamdaman ko. Ba't kasi bumalik pa siya e.

"Okay? well sino ba nagsimula? di ba ikaw? saka I wasn't thinking about that you know? mukha ngang...." anu daw? anu daw yung sabi nya?

"What? what did you say?"

"Wala. NVM. tara na nga ipasyal mo nako. But first we need to eat. gutom nako no"

"NVM?? anu naman yun? bago mong pauso na word? so dictionary ka na ba ngayon??!!"

"NVM. NeVerMind. ano ka ba? di ka ba naaarawan at pati yun di mo alam? o nalaos ka na bigla nung magkashop ka. Ikaw nga nagpauso nyan e tas di mo alam? are you really okay?"