Şizofrenik Cinayet

25.Bölüm-SEZON FİNALİ

TOM

...Sigara'nın keyfini sürerken bir anda cep telefonum çaldı .

"Alo ?" dedim .

" Alo , Thomas ? "diye sordu bir adam .

" Kimsiniz ? "

Birkaç saniyelik duraksama . "Paul Wiskonch . "

Isim tanıdık gelmeyince kaşlarımı çattım ." Tanıyamadım ? "

Telefonun diğer ucundaki adam "Paul" , cevap vermemişti , sadece soluk alışverişlerinin sesini duyuyordum . Birkaç saniye daha hatta kaldıktan sonra telefonu kapattım . Lanet olsun , bu ne çeşit bir şaka böyle ? Ilk okulda şişe çevirmece oynarken yaptığımız şakalardan biri . Bence yeni şeyler düşünmelisiniz dostum !

Telefonumu ceketimin iç cebine koyup , cüzdanımı çalan kızı bulabilmek amacıyla etrafa göz attım . Ancak bunca insanın arasında trençkotlu bir kaltak bulmak oldukça zor ! Ateşi sönmüş olan izmariti hala tuttuğumu fark edince yere attım , tam sigara paketimden yeni bir sigara almak için elimi cebime uzattığımda telefonum yeniden çalmaya başladı . Ekrandaki ismi görünce dışımdan sesli bir küfür savurdum .

" Ne var ?" dedim sert bir ses tonuyla .

Bu sert ses tonuma sinirlendiğini belli edercesine homurdandı."Neredesin Tom ?"

"Beni neden merak ediyorsun ki ?"dedim yine aynı ses tonuyla .

"Amanda denilen kadınla birlikteysen eğer ..."

"Eğer ne ?"dedim meydan okuyan bir tavırla . Ofladı . Bahse girerim ki şu anda başını yukarı kaldırmış , içinden ' Tanrım bana sabır ver " diye yalvarıyordur." Bana neden böyle davranıyorsun Tom ? "diye sordu babam yalvaran bir ses tonuyla .

Sessiz kaldım , şu anda burnumdan soluyordum ve eğer ki yanımda olsaydı o çirkin suratını dağıtırdım.

" Ben senin babanım, bana böyle davranmanın sebebini bile bilmiyorum ve sen beni bilmediğim bir şeyden dolayı suçluyorsun ! "
Göz kapaklarım ağırlaştı .". Annemi öldürdün "diye tısladım . İç çekti. " Tom, " dedi sakin bir ses tonuyla . " Annen seni doğururken öldü . "

Ahmak adam yine aynı bahaneleri karşıma sunuyordu. Beş yaşıma geldiğimde annemin nerede olduğunu , nasıl öldüğünü sorgulamaya başlamıştım . Babam Lucas da ,annemin beni doğururken öldüğünü söylemişti . Ilk zamanlar buna inansam da içgüdülerim babamın annemi öldürdüğünü söylüyordu . Hele ki Amanda ile bir zamanlar iş birliği yapması ve Sophie'nin akıl hastanesine tıkılmasında rol oynaması , bu içgüdülerimi dinlememe yol açıyordu . Kreşteki çocuklar öldürüldüğünde ; Sophie ve amcası Jim , kreşteki çocukların öğretmeni olan bayan Carter'ın evine ifadesini almak için gittiklerinde , babam Lucas kırmızı boyalarla ve usta bir makyajla yaptığı 'ceset' görüntüsüyle Sophie'i korkutmuştu . Ardından Sophie, amcasına haber vermek için gittiğinde ; Lucas apar topar etrafı temizlemiş -Amanda'nın adamları ile birlikte - ve bodrumdan dışarı açılan kapıdan çıkmışlardı. Bunu bana övünerek anlatan bir adamdan bahsediyoruz . Annemi öldürdüğünü düşünmem çok mu sıradışı ?

Hem Sophie'nin ne kadar çok korktuğunu biliyorum . Amandanın isteği üzerine , Sophie'nin odasının duvarına 'ölüm' yazısını yazdığım sırada günlüğünden de birkaç sayfa okumuştum . Duvar zaten sürgülü olduğu için zaman kaybetmemiştim.

"...Sophie!" amcamın yukarıdan bağırışı bile yaşadığım şoku dindirmemişti.Karşımda asılı duran ceset Lucas'a aitti. B-bu nasıl mümkün olabilir ? Tanrım . Korkmuş bir şekilde merdivenlerden yukarı koşarak çıktım ve amcama sıkıca sarıldım..."