Mrs. Malik (Zayn Malik Fan Fiction)

37-Brooke Bitch Malik

~Joe Goldberg'den Devam~

Eve geldiğimde, evin kalabalık olduğunu gördüm. Zayn'in ailesi ile bir akşam yemeğimiz vardı, unutmuştum. İçeri geçip, tek boş koltuğa oturdum.

Sohbet iyice koyulaşıyordu. Bu sohbet ortamını değerlendirmem gerektiğini düşünerek herkese hitaben konuşmaya başladım:

"Brooke'un Zayn'den ilk bahsettiği anı hatırlıyorumda.. Zaman ne kadar çabuk geçiyor öyle değil mi ?" Kısa bir iç çekişimle gözlerimi masum kızıma kaydırdım. Sıcacık bir şekilde gülümsedim. Yasir iç çekerek beni cevapladı:

"Ahh ahh.. Doğru söylüyorsun Joe, zaman su gibi akıp gidiyor." Kahkaha attı "O günü hatırlıyorum. Hem nasıl unutabilirim ki zaten ? Oğlumun kurtulduğu ve bize mutlu bir haber getirdiği gündü. Gelip direkt Brooke'dan bahsetmişti. Şaşırmıştık, yıldırım aşkı ha ?" Ve tekrar gülümsedi. Gözlerimi Yasir'den ayırdım. Zayn ve Brooke'a kısa bir bakış atarken konuştum:

"Kesinlikle yıldırım aşkı, Yasir" Kurduğum cümle odadaki herkesi güldürmüştü. Ayağa kalktım

"Özür dilerim ama bugün biraz yorgunum. Odama çekilmeme müsaade eder misiniz ?" dedim sempatik bir şekilde. Onaylanan sözcükleri duyduğumda adımlarımı odama doğru yönlendirdim. Birkaç adım atmıştım ki, kolum biri tarafından çekildi. Brooke.

"Baba, iyi misin ?" gözlerinde gördüğüm endişe bana hiç yardımcı olmuyordu. Gülümsemeye çalıştım.

"Yorgunum, kızım. Birşeyim yok." İkna olmasa da kolumu bıraktı. Odama girip, kapıyı kilitledim. Masamın kilitli bölmesinden araştırmalarımı çıkardım.

Kızımın evliliğinin sahte olduğuna dair yaptığım araştırmalarımı...

~Brooke'dan devam~

Babam odasına kapandıktan yaklaşık bir saat sonra, Malik ailesi izin isteyerek kalktı. Biz bize kaldığımızda günün yorgunluğuyla kendimi koltuğa attım. Yıllardır uyumamış gibi hissediyordum. Annem, ortalığı temizliyor bir yandan da evde misafir varken babamın odaya kapanmasıyla ilgili söyleniyordu. Zayn, ortalarda gözükmüyordu. Hala salonu toparlamakta olan anneme seslendim:

"Anne.." annem ilgisini yaptığı işten ayırmadan "Hı ?" diye cevapladı beni. "..Zayn nerede ?" Vücudunu dikleştirdi ve sert bir ses tonuyla beni cevapladı "Oradan Zayn'in nerede olduğuyla ilgileniyormuş gibi mi gözüküyorum ?" Aldığım cevap, tüm yorgunluğumu aldı. Koltuktan kalkarak odama çıkan merdivenlere doğru ilerledim. Bu sırada anneme sert bir bakış atmayı de ihmal etmedim tabii. Odama girdiğimde odamın camının açık olduğunu gördüm. Ilık yaz rüzgarı odanın içine doğru hafifçe esiyordu. Odamda çözemediğim farklı bir hava vardı. Pencereyi kapatmak için ilerledim. Kapatmadan önce kafamı pencereden uzatıp dışarıyı izlemeye başladım. İçimde kötü bir his oluşmaya başlamıştı. O sırada çardakta öylece duran Zayn'i gördüm. Zayn, bana döndü. Hayır, sadece öylece durmuyordu. Sigara da içiyordu. Zayn, eliyle gözlerinin altını sildi.

Ağlıyor muydu ? Evet.

"Zayn !" diye seslendim. Zayn'in gözlerinde ki korku, beni de korkutmuştu. Hissettiğim korkuyla geri çekiliyordum ki, pencere hızla belime indi. Çığlık attım. Belden aşağım odada duruyor, belden yukarım ise hızla aşağı düşüyordu.