"Kimin zevki iyiymiş bakalım ?"
Duyduğumuz sesle annem ve babamın gülüşü bir anda dururken hızla arkamızı döndük.
Jon ?
Hatırlatma: Jon, Brooke'un eski sevgilisi. Birlikte bayağı uzun bir zaman geçirdiler. Brooke'u n en uzun süren ilişkisi. Jon'un annesi Wisconsin'e yerleşmek isteyince, Jon da onunla beraber gitti. Ve de ayrıldılar.
NOT: Jon değişti. Yeni Jon, David Henrie xx
Saçı öncekine göre daha uzundu. Mavi-yeşil arasında değişen gözleri şuan tamamiyle yeşil bir görünüme sahiptiler. Şaşkınlıktan büyüyen gözlerim ve açılan ağzım herşeyi özetliyordur umarım. Jon'ın arkasında Gwen belirdi. Bu Jon'ın konuşmaların ortasına birden nasıl dalabildiğini açıklıyordu.
"B, Bir merhaba demek yok mu ?" Jon, yarım ağız gülümsemesiyle bana bu soruyu yöneltip, kendini koltuğa attı.
Ne kadar rahat ?! Annem babam var lan burada !!
Annem ve babam ise beklediğimin aksine Jon'ı umursamayıp, onunla sohbete başladılar. Gwen karşıma geçip oturdu. Yüzüme bakma zahmetini de göstermiyor, hanımefendi !!
Hala daha atarlı.
"Jon, seni hangi rüzgar attı buralara ?" Gülerek kurduğum cümle, belli ki ilgisini çekmişti. Şaşırarak cevapladı "Babamı görmeye geldim, gelmişken se-sizi de bir göreyim dedim" Annem bende önce lafa atlayarak :
"İyi yapmışsın oğlum, özlemişiz." diyerek onun tarafında olduğunu ortaya koymuştu. Onaylarcasına kafa salladım. Zayn ile balayına gittiğimizde de karşılaşmıştık onunla. Yani... evli olduğumu biliyor.
"Zayn ne yapıyor ?" Jon'dan gelen beklenmedik soru karşısında ilk başta afallasamda, cevap verdim "Turda, bir süredir yok." dedim. Sesim sona doğru hüzünlü çıkmıştı. Annem "Hadi bakalım, yemek yiyelim. Jon bize katılmak ister misin ?" Hayır, istemez anne. Ne gerek var ?! Jon, bana yan bir bakış attıktan sonra annemi cevapladı "Çok memnun olurum, Susan. Bilirsin, bir aile ile yemek yemeyeli uzun zaman oldu." gözleri yere kaydı. Tanrım...dudaklarımı birbirine bastırdım. Duygu sömürüsü mü yapıyor yoksa gerçekten üzgün mü ? Jon'ın duygularını anlamak gerçekten çok zor olur, her zaman ne düşündüğünü, ne hissettiğini gizlemesini bilir. Vicdanım işte tam burada devreye giriyor.
"Jon, annemin yemeklerini özlemişsindir umarım. Köfte patetes" Jon gülümsedi ve "Yaşasın Köfte Pataes" diye bağırdı. Ailecek gülmeye başladık.
Biliyorum vicdanımı aldırmam gerekiyor.
Yemek oldukça normal geçti. Beklendiğinden daha normal. Yemekten sonra izin istedim.
"Çok eğlendim. Ama şimdi gitmem lazım. Alexis beni bekliyor." Annem lafa atlayarak
"Alexis ile buluşacağınızı bilmiyordum." dedi imalı bir ses tonuyla.
"Öğrenmiş oldun." dedim kesin bir ses tonuyla. Jon benimle beraber çıktı evden.
"Seni kötü bir duruma düşürmedim, değil mi ?" Kafamı ona çevirdim
"Hayır, neden böyle düşündün ?"
"Hiç."
"Neden geldin Jon ?"
"Söyledim ya. An-" Sözünü keserek devam ettim
"İkimizde öyle olmadığını biliyoruz"
"Tamam. Belki, birini özlediğim için olabilir." Dudağımı ısırdım. Birikim ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mrs. Malik (Zayn Malik Fan Fiction)
Fanfiction"Hadi ama karıcığım bu kadar uzak mı yatacaksın bana ?" Cevap vermedim. Belki uyuduğumu düşünür diye. "Uyumadığını biliyorum Malik." "Tanrı aşkına bana Malik deyip durma." "Ama seviyorum." diye cevapladı çocuksu bir tonda. "Bana Malik demeyi mi...
