Oh! My Bodyguard (MARS Series #3)

Chapter 22 (First and Forever)

(MEL’s POV)

YES! 2nd Semester a po! Finally, it’s November na. Nafi-feel ko na ang simoy ng hangin, wushhhh… Christmas.

Here kami sa tambayan, of course kumpleto ang barkada. As in kumpleto po. Ang MARS, PARS, GAZER, kasama pa si Roy, Gervin, at Jomelyn… at pati si Ernesto.

Ang wirdong si Ernesto. Ayun, wala paring kibo. Tapos pagmagkasama kami para kay layu-layo niya sakin.

Mabaho ba ako?

Nagre-red lipstick na ako, crop top shirt tapos short shorts with stilettos. Halos lahat ng tao ay ako ang pinatitinginan, maliban syempre sa mga artistang kasama ko. Pagtinitignan ko si Ernesto at magtatama ang mata naming, shocks, galit ba siya? Ang dilim ng aura niya.

May ginawa ba akong mali?

Nakakapikon na siya, ah. Here I am na nga e, nagpapapansin sa kanya tapos hindi man lang niya ako pansinin. GRRRR… ang epal niya.

Janeth move closer to me na animoy may ibubulong kaya lumapit din ako sa kanya. “Anong drama mo?” Tanong nito

Napa-irap ako. “Badtrip kasi, eh. Tagal na akong hindi pinapansin ng mokong.” Sagot ko.

Natawa ito. Tinaasan ko ito ng kilay.

Whatever.

--__________________--

Nang mag 2:30 na ay nagpaalam na kami sa PARS at GAZER dahil may aattend na kami sa last class namin. Ayon, nakasunod lang siya sa akin na parang robot. I hate his coldness.

Nakakapikon.

Matapos ang klase ay agad kaming umuwi ng bahay. Grabe, para akong papatayin sa katahimikan naming on our way home. Nasa loob kami ng kotse at siya ang driver. Legally, eighteen na kasi siya kaya siya ana ang pinayagan ni Lolo at ng parents kong maging driver-bodyguard ko.

Nakakapanis laway naman ‘to.

“Hey, I---mmm…” Wika ko. Gosh, ano bang sasabihin ko? “Ah… eh, p-pwedeng m-mahirap ng management notes mo, tama, yun nga. Pahiram naman ako mamaya, please.” Hays, buti na lang may naisip akong palusot maka-usap lang siya.

Tumingin ito ng bahagya sa kanya at muling tinuon ang atensyon sa daan. Ano ‘to, ang weird niya. Napairap ako. Tinuon ko ang atensyon sa labas. Pinagmamasdan ko ang bawat daraanan namin.

BRRRRRRRRRRRRHHH!!!

Hinarap ko ito. “Ano bang problema mo at ang COLD COLD MOOO!!!?” Halos lumabas ang ugat sa leeg ko sa sigaw ko. Nakakabadtrip na kasi, eh.

Tumingin ito sa kanya. Matalim itong tumingin. Ihininto nito ang sasakyan sa tapat ng isang store. Humarap itong sa kanya. Feeling ko na corner niya ako. Gosh, my heart is beating so fast.

Nakapagsukatan ito ng tingin sa kanya.

I surrender! Hindi ko kaya.

Punong-puno ng galit ang mga mata niya. Ano bang ginawa kong mali? Nasaktan ko ba siya?

Bakit parang ang sakit sakit ng mga tingin niya. Parang mapurol na kutsilyo ang tingin niya na tumutusok sa dibdib ko. Ang sakit.

Ilang sandal lang ay may naramdaman akong mainit na likidong dumadaloy sa pisngi ko. Nag-blur ang paningin ko. Naramdaman kong may mga bisig na yumakap sa akin. Naluha akong tuluyan. I hug back.

Yung feeling ng para kang batang naligaw pero nung may yumakap sayo feeling mo you’re finally back home.

Hay…