I RAPED HER (HE RAPED ME) by: MaxiemaeBread6

chapter65.1: Kontrabida.

Irish's POV

Until now, I can't believe na may taning na pala ang buhay ng taong mahal ko. Kaya pala lagi niyang sinasabing "just be with me in 2 years", kasi hanggang dun nalang yung buhay niya.Natatakot ako kasi alam kong any moment from now, baka mawala na siya.Nagiging madalas na kasi yung pagsakit ng katawan niya.

Kung may magagawa lang ako. Pero hindi pa naman siguro siya mawawala diba? Marami nga dyan eh, sinabihan na, na hanggang 6 months nalang ang buhay pero by faith to god they are still alive. Hindi pa ako nawawalan ng pag-asa, na one day gagaling siya.Naiinis na ako sa mga Doctor na yan, bakit pa kailangan nilang sabihin sa pasyente nila kung kelan ito mamamatay?Hindi naman sila Diyos ah!

Mariin lang akong nakatitig sa kanya na nasa garden at kasama ang mga bata na nasa crib nito.

Gusto kong sisisihin ang mga Doctor o kahit sinong tao man ang nagsabi sa kanya na mawawala na siya.Pero alam ko naman na hindi sasabihin ng Doktor yun kung wala silang basehan. Gusto kong isisi lahat ng to, pero hindi ko alam kung kanino.

Bakit sa dinami-dami pa ng tao na magkakaroon ng sakit na ito, bakit si Ian pa?

"Nakakunot na naman yang noo mo."hindi ko namalayang nasa harap ko na siya.Nakangiti siya ng malapad. Sobrang tatag niya.

"Did you take your medicine?"I tried to smile.

Ayokong magising ng isang araw na wala na akong Ian na yayakapin.Ayoko pang dumating yung araw na yun.

"Hindi na kailangan." napalo ko siya sa sinabi niya. Hindi na daw niya kailangan uminom ng gamot? Ano siya si Superman?"Taking medicine is worthless, it will just help me to build another hope inside my heart.And what's next?" I looked at him with disbelief."Failure? Failed... Ayaw ko nang umasa Honey. I wont waste my remaining time taking that stupid medicines.Makasama kayo,yun lang ang gusto ko.Spend all the time with you my babies." napangiti ako nang mapait.

"What if along the way of taking those medicines,eh gumaling ka?"gusto kong bigyan siya ng malaking pag-asa.

"Severe na ang lagay ko Honey.Maybe physically I'm ok, pero inside me.. inside of this body.. sobrang sakit na." naaawa na ako sa kanya. Sobrang itim na rin ng ibaba ng mga mata niya.

"Ayaw mong lumaban sa sakit na yan eh."naramdaman ko namang may tumulong luha sa mga mata ko.

He held my face."I really want to fight pero katawan ko na yung nagsasabing hindi ko na kaya."niyakap ko nalang siya, dahil alam kong nasasaktan na din siya.

Kung siya sumuko na, ako hindi pa. Kung ayaw niyang lumaban, ako ang mag-momotivate sa kanya. Ako ang lalaban for him.Mahal ko siya, at ayoko siyang mawala sa akin.

"Tomorrow ang schedule mo for chemotherapy." napabitaw siya nang yakap sa akin.Kita ko sa mukha niya ang sobrang gulat.

"Irish ayoko na." matigas na sabi nito sa akin, pinahid naman niya ang luha ko.

Basta! Kailangan niya yun.

"Mahal mo ba ako?"I asked him.Ni hindi naman siya napangiti sa sinabi ko. Seryoso pa rin ang aura nito.

"I love you a hundred times of forever."he mumbled.

"Then do it for me,for our babies." napailing-iling naman ito sa sinabi ko.

"Ma'am may tao po." hindi na nakapagsalita pa si Ian dahil biglang sumulpot si Yaya sa likod ko.

"Lead that person inside." I mumbled.

I turn to face Ian again,but I was surprised when I saw him in the garden with my babies and he still wearing his serious looks.Di ako susuko sa pagpilit sa kanya.May nakausap na akong Doctor for him.