chapter64: Forever.

3.9K 55 16
                                    

Irish's POV

Habang patagal ng patagal mas lalong nag-aalala ako kay Ian.I really dont know what's going on him. Last time, bigla-bigla nalang siyang may pasa. Tinatanong ko naman, he said nothing.And it seemed like Coleen knows about this thing.Grabe kasi sila magsinyasan ng day na yun. Obvious kaya sila.

And then now,here he is lying on the bed. He has a fever. Ayan tuloy, hindi ko masimulan ang plano kong proposal sa kanya.

I put my hand on his forehead, well slight fever nalang pala.Buti nalang bumaba na.

"Honey.."he suddenly called me out.I'm lying down next to him, embracing him with my arms.Kanina kasi he was trembling, and I couldn't stop him from doing that.Hindi ko alam kung dahil ba yun sa sobrang lamig na nararamdaman niya o dahil sa mga iniinda niyang sakit sa katawan.Siguro nga dahil sa mataas ang lagnat niya kanina.

"Are you okay now?" I held his face.

May nakikita akong kakaiba sa aura niya. Para bang lagi siyang pagod, eh nasa bahay lang naman siya.

"Yeah." mahinang sagot nito, hinawakan niya din ang kamay ko na nasa mukha niya.

We stayed on that position. Marami akong gustong itanong pero di ko alam kung saan ako mag-uumpisa. May sakit siya, yan ang alam ko.Its not an ordinary fever, nararamdaman kong may iba pang dahilan kung bakit ganito siya.

"There you go again..." he said while putting down my hand from his face. "Worries.." he let his index finger runs to my lineament.I closed my eyes for a moment."I dont wanna see those worried face today.." he's trying to hold back his tears, but I'm hearing it from his voice."..not tomorrow.." sabi na eh, may problema siya.".. not the day after tomorrow.. and not anymore.Please take that off." napaiyak na ako sa sinabi niya.

"What's wrong with you?" I asked as I open my eyes.

Ian's POV

"What's wrong with you?" she asked me as she open her eyes.I dried her tears with my thumb.

Nararamdaman ko na nagtataka na siya kung anong nangyayari sa akin. I guess, this is the right time.

"Leukemia ang sakit ko." bigla siyang napahiwalay sa akin.

Nandidiri ba siya sa akin?

Lalayuan niya ba ako?

Napaupo siya bigla sa sinabi ko.There are things playing on her mind.But I hope,leaving me alone is not a part of that.Hindi ko kakayanin ang iwan niya ako.Sinayang ko na ang seven months na wala ako sa kanya, at ayaw ko nang may masasayang pa.

"Kailan pa?"nanghihinang tanong niya. Nakikita kong umiiyak na siya.

Ito naman talaga ang ayaw ko eh.Ang makita siyang umiiyak nang dahil sa akin.

Chronic Lymphocytic Leukemia daw ang sakit ko.As the Doctor said, when you have leukemia, the bone marrow starts to make a lot of abnormal white blood cells called leukemia cells. These so called leukemia cells can crowd out the normal blood cells that can lead to a serious problems such as anemia,bleeding infections.It can also spread to the lymph nodes or other organs and cause swelling or pain. At yun ang nararamdaman ko ngayon.

"A month before I proposed to you." sabi nang Doctor, palala na nang palala ang kondisyon ko. Kaya baka daw hanggang two years nalang ang buhay ko.From that, hindi na ako nag-isip nang kahit ano pa. Sabi ko sa sarili ko, sa two years na natitira sa akin kailangan makasama ko ang babaeng mahal ko.Sounds so desperate?But I dont care! Sabihin nang makasarili ako, pero two years lang naman ang hinihingi ko.

She stared at me with her lambent eyes.How lovely her face is. How beautiful my wife is. If my life will end tomorrow, I have nothing to wish but to be with her and to be with my children all the hours of today. Kung kaya ko lang talagang mag-stay forever with her.Kung kaya ko lang.

I RAPED HER (HE RAPED ME) by: MaxiemaeBread6Where stories live. Discover now