Chapter 17
RAYNIE’s POV
Ang weird ni Aubrey!!! Bakit? Bakit?!!
Bakit ang bait niya ata?! Tsk! Anong nakain nito?
Anong ginawa niya? Una, siya mismo nagpatawag ng personal doctor nila para ipaconsult ako. Tapos palagi pang bumibisita sakin palagi. Tapos, friends na sila ni Erica, pati na rin ni ate Janel! May special treatment pa ako sa mga teachers. Exempted ako sa mga quiz at assignments!
Anong nangyari sakin? Nagkasakit, obviously! Kinarma dahil nagcutting! Well, ganito lang kasi talaga ako, mabilis mapagod at magkasakit! Ang init kaya nun nang maglakwatsa kami ni Dio no?! kaya ito ang napala ko!!! haha. pero back to the subject…isip isip…
Aha, siguro may plan siya or something. Alam niyo yun, sa stories? Yung cliché na magpapanggap ang kontrabida na mabait tapos yun pala, may hidden agenda at kunwari lang pala na mabait siya? basta, yung mga ganun ba? Ah, bahala na nga, wag ko nang isipin yun. Tinulungan na nga ako ng tao eh. Haist.
Ngayon, nandito ako sa dorm, nag-iisa kasi nga may-sakit ako at may pasok sila. Nagbasa lang ako ng libro. Oo na, alam kong nakadadagdag yun sa sakit ng ulo…pero pabayaan niyo na lang ako.
Boring na ulit. Boring kasi yung book. Kaya tinext ko na lang mama ko. namiss ko rin yun no?
Ma, busy ka? Tawag naman oh.
Maya-maya nagring na cellphone ko. aba, siyempre, siya pinatawag ko kasi nga ewan kung saang lupalop ng daigdig naman yun. Mahal sa load.
Maya-maya nagring na.
“Hello nak! Misyu!”
“Misyu din mo ma! Kamusta na kayo diyan?”
At yun nga, nagchika lang kami ni mama. Pero siyempre, kung mapasama sa topic si dad, chinichange ko ang topic!
“Ay bata ka, bakit ka naman nagkasakit? Sinong nag-aalaga sayo diyan? Teka, gusto mong papuntahin ko diyan yaya mo para naman may umaalalay sayo diyan.”
“No need na ma. I can take care of myself. I’m turning sixteen na kaya dapat maging independent ta ako, diba? Atsaka, may mga friends naman ako dito na hindi ako pinapabayaan no? no need for my yaya.”
“Sige na nga. Sabi mo hah?”
“Thanks ma!”
“Sige nak, may trabaho pa kasi ako. Take care diyan Zyrene hah! Atsaka, papadalhan na lang kita diyan ng pera since I heard from your dad na kalahati na lang allowance mo. Baka mamaya, magutom pa ang anak ko diyan. Haha. bye nak, love you!”
“Love you too ma. Bye!”
“Naks, ang sweet sa mama.”
Nagulat ako nang nakita si Reagan na nakatayo sa may pintuan.
“Hoy, anong ginagawa mo dito?”
“Kunwari, good noon yang narinig ko. Good noon din sayo Zai!!!” *smiles*
“Korni mo, alam mo yun? Ba’t ka napadpad dito John?”
“Reagan po pangalan ko. tss. Masama bang dalawin ang friend ko? mangangamusta lang.”
“Ganun? Pano ka nakapasok sa dorm?”
“ Walang namang tao sa ibaba.”
“May klase ngayon ah. Wow, SC president, nagcucutting na?”
“Hoy excused kaya ako!”
“Ay oo nga pala, may inaasikaso kang induction churvanesses! Edi ikaw na. Tss.”
“bat ang init yata ng ulo mo ngayon Zai?”
“Kasi mainit din ang ulo ng author eh! Joke lang. mainit naman kasi talaga ulo ko. malamang maysakit nga eh?”
“Haynaku Zai, para mawala yang sakit mo, halika, labas tayo”
“San naman tayo pupunta? Makita pa akong gumagala dyan sa labas eh. Baka akalaing inaabuso ko ang excuse ko ngayon.”
“Dun tayo sa tambayan” at hinila na ako ng loko palabas.
*John’s studio*
“Sabihin mo nga sakin, pano mo naipatayo ang kubo/studio mo na ito Rea?” tanong ko sakanya. La lang. para kasing impossible eh. Na hindi man lang nalalaman ng faculty na may ganito pala sa labas ng school. At pano nga niya napatayo? Sure naman na hindi siya ang gumawa at nagconstruct nito no? at pano ia napasok ang mga instruments and stuff? nagtaka din ba kayo?
Pero hindi ako narinig ni Reagan. Nakaheadphones na kasi siya nun eh. Busy na busy sa pakikinig ng kung ano man yang pinakikinggan niya. Tapos tinanggal na niya.
“May sinabi ka Zai?”
“Sabi ko-----tsk, wala na nga. Ano yang ginagawa mo?”
“Magcocover ng kanta. Ano pa ba ang ginagawa ko dito?”
“Ah…okay…sige…shoot.”
“Sali ka!”
“Anong ‘Sali ka dyan. May sakit kaya ako no?!”
“Tsk, KJ! Tulungan mo na nga lang ako. Suggest lang ng mga ideas at criticize mo yung pagkanta ko.”
“Fine!”
At ayun, kumanta nga sya.
*With Me by Sum41*
I don't want this moment to ever end,
Where everything's nothing without you.
I'd wait here forever just to, to see you smile,
'Cause it's true, I am nothing without you.
Through it all, I've made my mistakes.
I stumble and fall, but I mean these words.
I want you to know,
With everything I won't let this go.
These words are my heart and soul.
I'll hold on to this moment, you know,
As I bleed my heart out to show,
And I won't let go.
“Yan lang muna. So…kamusta?”
“Hmmmm…isa lang ang masasabi ko….ampangit ng boses mo dude!!! Seryoso, ikaw yung John na bulungbulungan palagi sa Hale?” sigaw ko sa kanya
“Oo nga. Ako yun no?! At ang swabe kaya ng boses ko dude! Kunwari ka pang hindi nainlove sa vocal cords ko!”
“Che! Sabi mo icriticize! Edi criticize! Sige na nga, magsimula ka na. vivideohan na kita! Basta may credits ako dyan hah? Okay?”
“Kk!”
So ayun na nga, video lang ako sa kanya. Dalawa yung video cam nya. Yung isa yung steady lang na nasaharapan niya. Yun isa naman nilalakad ko at finofocus sa mukha niya at kung ano pang kaechosan na maalala ko.
At infairness, magaling nga siya. at feel na feel ang pagkanta. Shet lang. parang nainlove na ako sa boses neto ah!
Ayun, tapos nun, inedit naming ang video…I mean, ako lang pala! Kasi lumabas na siya. Aasikasuhin na daw niya yung pinapagawa sa kanya. Actually daw, last week pang tapos nun. Double checking lang daw and final preperations. Tsaka yung stage, aayusin at mga facilities chuva at kung ano pang kaartehan nila dito.
Kaya ayun, naaliw naman ako sa pag-eedit nitong video! Haha. mga three hours kong ginawa yun. Pers taym eh! Sinave ko nalang yun, lumabas na, nilock yung pinto,at bumalik uli ng dorm.
At let us all welcome my mom, Faith Antoinette!!!
The usual “Feyang nagagalit kasi kung saan naman ako nagpunta” line.
Tapos nun, bumaba na para magdinner…
Nagpapalusot parin ako kai Feya nun nang…
“Hi, pwede akong sumali sa inyo.” Sabi ni Aubrey na may dalang tray ng pagkain. And don’t forget, the big smile.
