Spaces To Fill Book 3: Keep Holding On (COMPLETE)

Chapter 82

Chapter 82

Normal POV

Pagbalik ko sa kwarto..doon ko lang mas lalong naramdaman ang sakit...Hindi ko na nga kinaya pang humiga..kaya nakaupo ako sa likod ng pinto ko..

Umiyak ako ng umiyak..kung dati pinipigilan ko ang luha ko..ngayon..wala na..hindi ko na kaya eh..

Umiiyak ako dahil masakit..masakit kasi nawala na naman sa akin ang taong mahal ko..una si Shiloh..sumunod xa..lagi na lang bang ganito??

Naalala ko lahat..pati ang pangako nyang hindi ako iiwan...

"P*T*NG *NA!!!!!MATAPOS MO MANGAKO..IIWAN MO LANG ULIT AKO????????"

matapos kong sumigaw, umiyak na naman ako..parang ngang hindi naaubos ang luha..pero ayos lang..kung ito ang magpapagaan sa pakiramdam ko..

kaso bakit bawat luha..hindi naman nakakabawas sa sakit na nararamdaman ko..kung hindi nakakadagdag pa??pahapdi ng pahapdi..pasakit ng pasakit..


na para bang lahat unting-unting nagunaw..mga pangarap..mga pangako..mga balak namin this sem..this year..at in this relationship..

nakakatawang isipin na parang last year..umiiyak din ako..heto na naman..umiiyak na ulit ako..kaso iba na ang rason..

kung dati iba ang pinili nya..ngayon..

ako man ang pinili nya..iniwan naman nya ako..

iniwan na naman ako ng soulmate ko..

"apo.. mabuhay ka..mabuhay ka kasama ng musika ng violin.. ang pagtugtog mo ay nagpapasaya sa mga tao"

ewan ko..bigla kong naalala ang words na yun ni lola..

"lola..lagi na lang po ako naiiwan..nasasaktan..kung sana kayang pawiin ng violin at musika ang lahat..pero bakit iba lang ang mapapasaya..bakit ako hindi man lang ba ako sasaya??kung sana kahit man lang sa pagtugtog ng violin..makalimutan ko ang sakit..kaso..habang tumutugtog ako..mas lalo kong naalalang wala na xa.. wala na ang taong mahal ko..iniwan na naman ako"

"kung akala mong iniwan ka na ng lahat..at nagtatanong ka..malay mo ang sagot sa lahat ng katanungan mo ay ang musika na nanggagaling sa puso mo"

yun ang mga words na hindi ko makakalimutan na sinabi sa akin noon ni lola..at yun din siguro ang nagtrigger sa akin para hawakan ang violin ko at tumugtog..

tumugtog na ako..pero sa utak ko..kinakanta ko ang isang kantang memorable sa akin..sa aming dalawa..

Flashback!

"ang ganda talaga ng kantang ito" sinabi ko kay aidan habang nakatingin kami sa langit noon..gabi yun..nagstastar-gazing kami..sabay ding kami nakikinig ng music sa mp3 ko

"buti naman at na-appreciate mo ang magandang music..di tulad dati na kung hindi japanese songs..e puro rock or-" hindi ko na xa pinatuloy at tinakpan ko na agad ang bibig nya

"ang dami mo pang dada..sinisira mo ang moment eh!"inalis nya ang kamay ko sa may bibig nya at tumitig xa sa akin "bakit?" tanong ko sa kanya

"sana lagi na lang tayong ganito ano?"
ngumiti ako "basta ba hindi mo ako ipagpapalit sa iba"
"oo naman..ikaw pa..e mahal na mahal kita.."
"wushoo!"
"oo..at never na kita paiiyakin" nag-panata sign pa xa
"dapat lang!!!"

tapos parehas na kaming tumingin sa langit at nangarap ng sabay

Flashback ends!!

It's Gonna Make Sense

Life comes in many shapes
You think you know what you got
Until it changes

And life will take you high and low
You gotta learn how to walk
And then which way to go

Iniwannya ako mag-isa..nangako pa naman xa na hindi nya ako paiiyakin..bakit?sa palagaynya..nagdiriwang ako ngayon???tanga..ang tanga-tanga talaga nya!!

Every choice you make
When you're lost
Every step you take
Has its cause

Napapikit ako..ramdam ko na naman..ang walang pagtigil ng luha..

After you clear your eyes
You'll see the light
Somewhere in the darkness
After the rain has gone
You'll feel the sun come
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense

Napapansin ko na parang cycle lang ang buhay ko..konting saya..tapos malungkotna naman..kailan ba magiging stable ang buhay ko? kailan magiging masaya nalang ako? Makasarili ba ako kung gusto ko naman ang sumaya?

Tears you shed are all the same
When you laughed 'till you cried
Or broken down in pain

All the hours you have spent in the past
Worrying about
A thing that didn't last

Parang ganito na lang..habang naalala ko ang lahat..iniisip ko..ano ba angginawa ko para masaktan ng ganito??sa pagkakaalala ko..wala naman..walatalaga..

Everything you saw
Played a part
In everything you are
In your heart

After you clear your eyes
You'll see the light
Somewhere in the darkness
After the rain has gone
You'll feel the sun come
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense

Someday you're gonna find the answers
To all the things you've become and
All they've done
At your expense
Someday it's gonna make sense

Sana nga may rason ang lahat..sana nga Makita ko ang liwanag ulit..

alam kong kumalma ako..nailabas ko ang galit ko sa pagtugtog..pero ng mataposako..napagtanto ko..

nailabas ko man ang galit..

andito pa rin ang sakit..

napaluhod pa rin ako matapos ko ibaba ang violin ko..tapos hindi ko namalayanna nalaglag ang sulat sa akin ni aidan..napatingin ulit ako at binasa ko..kahitilang basa pa ang gawin ko..hindi na noon mababago pa ang lahat..hindi na..walana xa..

"ganun ba kababa ang tingin mo sa akin ha aidan??hindi naman ako madamotpara payagan kang umalis..kung si Shiloh nga napayagan ko..ikaw pa???pero tamaka nga siguro..kung nagkataon na sinabi mo sa akin ang pag-alis mo..bakanga..napigilan pa kita..at ayaw ko naman maging makasarili.." pinahid koang mga luha na kanina pang tumutulo sa akin..

"sobra kitang mahal kaya nga..kakayanin ko..kakayanin ko kahit walaka..tanggap ko na..kahit parang tanga at dahil ang bilis konatanggap..hihintayin pa rin kita"

tumayo ako at pumunta sa kama ko..nakita ko ang snow globe na ibinigay nya saakin..hindi ko na naman napigilan ang sarili kong umiyak..leche talaga..

Heto na naman..mga luha ko..akala ko matibay na ako..hindi pa rin pala..tanggapko man ang lahat kaso masakit pa rin..

Hindi ko maloloko ang sarili ko..

Iniwan na naman ako..hay naku..para akong tanga dito na paulit-ulitlang..

At ang mas masakit pa..heto na naman yung butas na akala ko nawala na..ayan nanaman..lumilitaw na naman..at ngayon mas malalim..mas masakit..na para bangbawat paghinga ko..mas nararamdaman ko ang sakit..sakit na parang yelongbumabalot sa puso ko na punung-puno ng butas na malalim..alam ko corny..peroyun lang ang alam ko na pwedeng magdescribe ng sakit na ito..

Simula pa lang ito..simula pa lang ng sakit..napakahaba pa..napakadami pangmangyayari..

Hindi ko alam kung kaya ko ulit labanan yun..

"kaya naman..kahit gaano kahirap..kahit gaano katagal..at kahit gaanokasakit..pangako makikipaglaban na ako kasama mo"

sana nga aidan..kahit malayo tayong dalawa..matupad yan..na hindi na lang akoang lalaban muli..

napahawak ako sa kwintas na binigay nya sabay tingin ulit sa snow globe napinatutugtog ko..

"sana maipagtanggol na ulit ni knight si angel kahit malayo sila sa isa'tisa..sana nga"

ilang saglit pa hindi ko na namalayan na nakatulog na ako..

na may luha sa mga mata..

kahit na hinihiling ko na huling patak na 'yun ng mga luha ko.. �����]}