Chapter 32

17.9K 229 14
                                    

LINDSEY,

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

LINDSEY,

Thank you for listening to me last night. I really appreciate everything that you've said to me. Again, I'm really, really sorry for what I did to you, and I regret everything that I did and said to you...

I'm not expecting anything in return, and I sincerely just wanted to help you and your family in any way.

I hope that your dad will recover soon. Your family is very lucky to have you, Lindsey... and I hope you'll be able to forgive me the next time we'll see each other again.

-Jayden

He was the one who paid Papa's hospital bills.

Wow.

I didn't expect him to do that... Kaya ba sya nandito kagabi?

Agad kong kinuha iyong cellphone ko at agad syang tinawagan pero hindi siya sumasagot. Gusto ko siyang makausap at mapasalamat ng personal. Sobrang laki ng tulong na ginawa niya para sa pamilya ko.

Ilang araw ko pa siyang sinubukan tawagan pero hindi talaga sya sumasagot. Hindi ko pa ulit nakakausap si Micko at hindi naman niya alam na nakapag-usap kami ni Jayden.

Mabilis na gumaling si Papa at mukhang bumabalik na ulit iyong lakas niya kagaya dati. Ilang araw na rin at madi-discharge na siya. Ako naman nag focus na ulit sa mga dapat kong ayusin bago maka-graduate. Si Mama ang madalas na kasama ni Papa sa hospital tutal maganda ang kwarto ni Papa kaya komportable ring nakakatulog si Mama doon. Si Jella at ako naman ay binibisita sila after school kapag hindi kami busy. Malayo rin kasi iyong Manila Hospital mula sa bahay.

"Grabe, sobrang lapit na talaga nating gumraduate!" Lara exclaimed while we were walking side by side in the hallway.

"Kaya nga, e. Parang kailan lang hindi pa natin alam kung saan tayo kukuha ng pambayad sa tuition fee natin," sabi ko at natawa kami habang nagre-reminisce lahat ng hirap na ginawa namin para lang kumita ng pera pampa-aral sa sarili namin.

"Parang dati lang din wala kang panahong mag boyfriend, tapos ngayon may Micko Rae Sanchez kana!" pang-aasar niya at agad ko siyang hinampas sa balikat dahil napatingin iyong ibang students samin sa lakas ng pagkakasabi niya sa pangalan ni Micko.

"Ang lakas ng boses mo!"

"Bakit? Kinahihiya mo ba?"

"Hindi, a! Grabe ka," sabi ko at binilisan ko sa paglalakad at iniwan siya. Tawa naman ng tawa si Lara bago ako habulin. She clings her arm around mine.

"Nag-LQ ba kayo bat' ganyan itsura mo?" kunot-noo na tanong niya. I frowned at her.

"Masakit lang iyong ulo ko at nahihilo ako tapos ang ingay mo pa," masungit na sabi ko.

"Sungit mo naman! May period ka ba ngayon?" Lara said while laughing. Sandali akong napahinto sa paglalakad dahil sa sinabi niya. I bit my lower and my heart starts beating so hard.

Dusk To Dawn (Published Under Immac PPH)Where stories live. Discover now