Chapter 63.

15.7K 238 56
                                    

Hi friends. Sembreak it is!

Again, sorry for the long wait. Ang daming comments and messages sa akin na mag-update na, kaya lang wala talaga akong time. I mean, meron naman pero pahinga ko lang yun. Nakaka-stress ang acads talaga and I hope you understand na yun talaga ang priority ko. Kaya sa lahat po ng nainip mag-hintay...

SORRY POOOOO! *Chichay way* =)))

Thank you po for reading my story. Konting kembot na lang, 400k na yung reads. Didn't expect this. Thank you po talaga. Nabasa ko po lahat ng messages and comments niyo, even your tweets. Don't think na snob ako ha. Hihihih. Hindi po. :)

AND I HAVE AN IMPORTANT ANNOUNCEMENT TO MAKE. :)

After this update, maybe 1 or 2 chapters na lang ang MMR. Awwwww. :(

Seriously. Not because I have to end the story but it already reached its end.

I WILL EXPLAIN EVERYTHING ON THE "FACTS ABOUT MMR" THAT I'LL BE POSTING AFTER THE END OF THE STORY.

For now, enjoy my update. hihihih. :)

________________________________________________________________

KATH's POV

Wait, totoo ba 'to?

Kami na? Kami na ni Dan? Sinagot ko na siya?

Yeaaaah I'm falling from cloud 9... Ahhh. Sht, totoo nga. :">

Hay, nababaliw na ba ako? Hahaha! Oo yata? Golay. Ano ba, hindi ako makapag-isip ng matino.

Pffft. Hihihihih. Tangina ano baaaaaa.

"Nananaginip yata ako." sabi ko pa sabay kurot sa pisngi ko.

"Hindi ah. Totoo na 'to." sabay may yumakap sa likod ko. :"">

"Ah.. D-Dan. Ikaw pala." Bakit parang pakiramdam ko, ang awkward? Hehehe.

"Alam mo, magtatampo na ako sa'yo. Kanina pa tayo magkasama pero parang ang lalim lalim ng iniisip mo." sabi niya sabay lapag ng pagkain sa tabi.

First date kasi namin as couple ngayon. Naks. Hahaha! At, first day din namin ngayon as couple. Pero nandito lang kaming dalawa sa tambayan, overlooking the city.

"Hindi lang kasi ako makapaniwala na aabot tayo sa ganito." sagot ko naman. He hugged me again.

"Sorry ha."

"Ha? Bakit naman?"

"Sorry kasi ang manhid manhid ko. Sorry kasi, nasaktan pa kita." and he rested his head on my shoulder.

"Worth it naman Dan eh. Sobra. I love you!" Hihihih. Hindi ako sanay.

Matututuhan Mo RinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon