The Love Project

Hoofdstuk 19: Het spijt me

Ik heb heel het boek bewerkt. Misschien moeten jullie hoofdstuk 18 nog eens lezen, want dat heb ik vandaag nog bewerkt en verandert. Je zult dit hoofdstuk dan ook beter begrijpen.

Hoofdstuk 19

H E T S P I J T M E

1 week, 7 dagen, 168 uur, 10 080 minuten, 604 800 seconden

Ik heb al een week niets meer van Ethan gehoord. Het is net alsof we de afgelopen weken nooit met elkaar zijn omgegaan, net alsof we nooit aan het project hebben deelgenomen.

Af en toe heb ik hem op de gang gezien. Nu en dan eens met zijn armen om de schouders van één of ander meisje. Ik probeerde me er niets van aan te trekken, maar dat was moeilijk. Het is vreemd om eerste enkele weken met iemand elke dag contact te hebben en dan later hem zien doen alsof er niets gebeurd is, alsof hij je niet kent.

Ethan is en blijft een slechte jongen. Ik had beter nooit met hem beginnen omgaan, ondanks dat ik verplicht werd, gechanteerd door de directeur. Ik was op dat moment veel te naïef. Hij zou me nooit echt van school gestuurd hebben, dat kan niet en is tegen de regels.

'Dus als ik het goed begrijp heb je hem al een week niet gesproken?' Claire zit aan mijn bureau in mijn kamer. Ze prutst aan enkele losliggende paperclips en kijkt me teleurgesteld aan. 'Ik had niet verwacht dat het zo zou lopen tussen jullie twee, dit verloopt niet volgens mijn theorie.'

Het is weekend en ik had Claire uitgenodigd om samen te studeren, maar natuurlijk zitten we enkel met elkaar te kletsen en hebben we onze boeken met nog geen vinger aangeraakt. We spreken over alles wat er de laatste tijd gebeurd is.

'Ja, en ik weet niet of ik wel nog met hem wil spreken.' Ik plof neer op mijn bed en staar enkele seconden voor me uit. 'Ik had moeten weten dat jongen zoals hij niet te vertrouwen zijn.'

Claire zucht en draait een plukje haar rond haar vinger. 'Jullie hebben wel nog vijf dates te gaan, weet je nog? Hoe ga je dat overleven?' Ze staat op en komt naast mij op het bed zitten. 'Toch zie ik nog potentieel in jullie twee en dat zal ik blijven zien.'

Ik haal mijn schouders op en sla meermaals nadenkend op mijn bovenbenen. 'Het is mijn beurt om een date te verzinnen. Ik had ze al allemaal voorbereid, maar ik heb een plan nodig om ervoor te kunnen zorgen dat we geen dates meer hoeven te hebben.'

'Of, je gaat ze juist wel hebben en misschien wordt de situatie tussen jullie wel weer goed. Dat zou zo romantisch zijn!' Claire kijkt me glimlachend aan.

'Claire, jij ziet overal romantiek in. Hou daar toch eens mee op. Ik hoef hem niet meer te zien.' Ik sta op en loop een paar rondjes in mijn kamer. 'Ik heb genoeg gehad van hem.'

'Alyse, zo moet je niet d-' Plots trilt Claires mobiel waardoor ze abrupt stopt met praten. Ze glimlacht, klapt met haar houden en houdt ze tegen elkaar. 'Mag ik vlug naar beneden om iets te halen? Ik kom meteen weer terug.' Ze staat al op en zonder op een antwoord te wachten loopt ze mijn kamer met haar mobiel nog in haar handen uit.

Dat was vreemd. Gelukkig ken ik het vreemde gedrag van Claire al langer dan vandaag.

Wanneer Claire na vijf minuten nog niet terug is en ik haar er van verdenk dat ze iets met Drew aan het doen is, loop ik de gang op en ga bij de trapleuning staan. Ik hoor hoe Claire met iemand aan het overleggen is onderaan de trap. Omdat ik niet kan zien of het Drew is, buig ik over de trapleuning heen om het beter te kunnen zien.

Ik zweer dat ik op dat moment bijna over de trapleuning naar beneden donder, maar dat nog net op tijd me met beide handen kan vastgrijpen aan de trapleuning. Ik blijf afkeurend staren naar Claires hoofd en naar de richting van het hoofd van de persoon met wie ze aan het praten is.