The Love Project

Hoofdstuk 10: Ethan voor de deur

Hoofdstuk 10

E T H A N  V O O R  D E  D E U R

Normaal is wakker worden op een woensdag iets wat ik graag doe. Ik zie er niet tegen op, wat ik wel doe bij de andere schooldagen. Maar nu, deze woensdagochtend, zie ik er wel tegen op om wakker te worden.

Oké, ik ben al wakker, dus in principe hoef ik niet meer wakker te worden, maar daar draait het nou niet om. Waar het wel om draait, is dat ik straks naar school moet. Daar zal ik samen met Ethan en de andere deelnemers de eerste opdracht te horen krijgen.

Hopelijk is het niets erg en duurt het niet al te lang. Hoe minder ik bij Ethan ben, hoe beter. Ook al is het waarschijnlijk overmijdelijk dat ik nu veel tijd met hem zal moeten doorbrengen.

Ik draai me chagrijnig om in mijn bed en probeer de binnenkomende zonnestralen te vermijden, dus ik druk simpelweg mijn kussen op mijn hoofd en houd het stevig vast, alsof het anders elk moment zou kunnen wegglippen. Zo blijf ik enkele minuten liggen.

Normaal gezien zou ik me al moeten klaarmaken, maar die gedachte laat ik voor wat het is en ik blijf lekker nog even liggen. Misschien val ik wel weer in slaap en kan ik doen alsof ik ziek ben. Zo hoef ik niet naar school te gaan en heb ik een degelijk excuus voor de directeur.

Maar dan gaat de deur van mijn slaapkamer open, zodat mijn plan in de war wordt geschopt. Drew verschijnt met een glimlachend gezicht in de deuropening. Snel doe ik mijn ogen dicht, dan denkt hij misschien dat ik nog slaap of zo.

'Prinsesje, wakker worden. Je moet naar school, naar Ethan meer bepaald.' Hij komt bij mijn bed staan en schudt me helemaal door elkaar. 'Je gaat opstaan hoor! Ik wil niet van school gestuurd worden!'

Na de schud-marteling, kruip ik langzaam overeind. Ik wrijft even in mijn ogen en kijk daarna Drew kwaad aan. Hoe durft hij in mijn kamer komen? Straks was ik wel al wakker en stond ik naakt of was ik me aan het aankleden.

'Ga weg, Drew! Waarom kom je hemelsnaam mijn kamer binnen? Het is hier verboden terrein voor jou!' Ik gooi mijn kussen in zijn richting. Natuurlijk ontwijkt Drew het kussen met gemak en blijft hij grinnikend in het midden van mijn kamer staan. Dan raapt hij het kussen terug op en gooit het naar mijn hoofd.

'Maak je klaar, prinses. Je wilt toch niet dat Ethan je zo ziet.' Hij kijkt me spottend aan en trekt een wenkbrauw op. 'Ik vertrek al naar school, dus ik kan je niet naar school brengen.'

'Wat? Sinds wanneer wil jij vroeg op school zijn? Jij moet me brengen hoor!' Ik kijk hem vragend aan terwijl ik van mijn bed spring en door mijn kamer naar mijn kledingkast hol. Misschien kan ik me vlug klaarmaken, dan moet hij me wel meebrengen. Ik wil absoluut niet met de fiets naar school 1) omdat mijn conditie niet bepaald top is en 2) mijn haar altijd verschrikkelijk warrig ligt na een fietstocht.

'Succes met je liefje.' Hij draait zich om en slentert mijn kamer uit zonder een antwoord te geven. Daarna steekt hij zijn hoofd nog één keer door de deuropening en zegt opgewekt: 'Oh juist, Ethan komt je halen, zo hoef je niet met de fiets.'

Ik blijf de plek waar Drews hoofd zich twee seconden geleden nog bevond aanstaren. Is dit serieus? Hij heeft geregeld dat Ethan me naar school brengt? Wat heeft hij daarvoor niet allemaal moeten doen? Holy shit, hoe ga ik dat overleven? Niet, dat kan ik niet overleven. Drew moet op me wachten, dat is noodzakelijk.

'Wat? Drew, kom terug! Sukkel!' schreeuw ik. Ik moet trouwens nodig eens andere scheldwoorden gebruiken en niet steeds sukkel, wat mijn standaard scheldwoord is geworden. 'Ik ga niet samen met Ethan in één auto!'

Snel loop ik de trap af, maar ik ben te laat. Ik zie nog net hoe zijn auto wegrijdt en hoe hij mij alleen achterlaat. In mijn pyjama en treurend om het feit dat Ethan me straks komt halen.