[ Scene 45 ]
**YNA'S POV**
Napapasarap yata yung Siopao na 'yun sa clinic ah? Second to the last subject na namin 'to. Baka umuwi na. Amp. Tamad.
"Oy, daanan mo kaya sa clinic yung pasyente mo?" Si Sandi, nanga-asar na naman. +__+
"Wala akong pasyenteng galing sa Mental. Curse you."
"Haha!! Sabi mo eh! Tara na!"
Naglakad na kami papalabas. Habang nagla-lakad, hinarang kami ni Yuu.
"Ah.. Yuu?" May mga pasa rin siya at sugat. Waaa. Dahil na naman ba sa'kin? *O*
"Come with me"
There's a world out there that we should see? Haha! Agh!! Dapat serious!!
He pulled my wrist.
"Hey!! S-saan tayo pupunta?"
"We'll just talk. Trust me." Kahit hindi mo naman sabihin, I trust you, Yuu.
Sumenyas na lang ako kay Sandi na umuna na siya. Narinig ko pa ngang binulong niya,
"Ang haba talaga ng hair ng bestfriend ko."
Tss. Baliw +___+V
Dinala ako ni Yuu sa school garden.. Yung lugar na una kaming nagkita.
"Anong.. pag-uusapan natin?"
"You know that I love you, don't you?" Nabigla ako, he said it direct to the point!
I nodded slowly.
"But do you love me too?"
Hindi agad ako maka-sagot. Ang bigat sa dibdib..
"Haha.. You don't.. right?" He let out a fake laugh.
"Yuu.. I'm.. I'm sorry..."
"Don't be. It's not your fault if.. you can't love me back." He smiled. Wag ka nang ngumiti Yuu.. Mas lalo akong nahihirapan..
"But I loved you! Believe me!"
"Shhhh.. I know.." I smiled. "You loved me, as a friend.. Or kung mas humigit man sa kaibigan.. You loved me, but not as much as you love Paolo. Kasalanan ko rin eh.." Umupo siya.
"I'm sorry.."
"Wag kang mag-sorry.. It's my fault.. I loved you too much.. Too much, to the point that I expected to get something in return from you, kahit na alam kong mahal mo pa rin siya. Akala ko, pwede kitang maturuang mahalin ako.. I thought I was succeeding. Pero ngayong bumabalik na ulit siya.. Alam kong.. siya at siya pa rin ang pipiliin mo at sa huli.. maiiwan pa rin ako.."
Naman eh.. Naiiyak ako..
"S-Sorry.. Akala ko rin.. Kaya kitang m-mahalin.. More than I loved HIM.. I hate myself for that.."
"Shh. Wala ka namang kasalan Yna.. And because I love you.."
"I'm willing to let you go.."
Nagulat ako sa sinabi niya. How am I supposed to react?
"I'm willing to give you to your happiness, which is Paolo. Alam kong sa kanya ka mas magiging masaya. Kahit pa napapangiti at napapatawa kita, hinding-hindi ko mapapantayan yung saya na nabibigay niya sa'yo.. I can also feel his sincerity.. But don't worry.. I'll still be your boy bestfriend.. I'll always be." He kissed my forehead and left.
Hindi ko maintindihan ang feeling.
Para akong relieved at nabunutan ng tinik sa dibdib.. Masaya, gumaan ang pakiramdam ko.. Pero nandun yung sadness.. at guilt.. Alam kong marami na siyang nagawa para sa'kin pero ako.. Ni isa mukhang wala pa.. Puro pagka-sira lang ng mukha niya ang nadudulot ko.
Ngayong okay na ang lahat sa'min ni Yuu..
Anong sunod kong gagawin?
-- -- --
[Drama Club Room]
Wala pa rin si Paolo. Ano ba yun? Baka umuwi na nga.
Wala rin si Yuu..
Hindi tuloy kami makapagusap.. I've decided to face everything..
No more hiding. No more hide and seek. No more pretentions.
Gusto ko nang i-clear ang lahat para matapos na but unfortunately, wala siya.
Pero siguro, okay na rin 'to para napapag-isipan ko siya ng mabuti.
"Main cast, Please come here. Susukatan na kayo." Sabi ni Sir.
Ayon nga sa schedule, wala ng rehearsals ngayon. Natapos na naming lahat. Baka sinadyang umabsent ng damuhong yun kasi tinatamad siya.
Pumunta na kami sa unahan, nandun ang mga tailor, designers at kung sino-sino pa.
"Oh you're the leading lady! Asan ang leading man mo?" Tanong nung isang magandang middle-aged tailor-moon. AY, tailor pala. XD
"Ah, absent po eh. Masakit po yata ang tiyan." Hohoho. Siraan natin siya. BPP
"Oh?? Pity on him." Tapos sinukatan na ako. Waaa! Ano kayang itsura ng damit namin? May pahka-opera type kasi siya, tapos may mga times na naka-gown pa kami at napaka-formal ng itsuera. Kyaaaa.. Old-fashioned haha~!
"Okay, you're done." Sabi ni Tita Ganda. Oha? Close kami.
"Yung mga tapos nang masukatan, you may go home." - Sir.
Mag-isa akong uuwi ngayon, wala si Yuu at Sandi. Kyaa. Nasabi ko na bang mga 1 week na lang at play na namin? Ang bilis. >__<
Nagla-lakad ako ng tahimik, As in. Ang naririnig ko lang eh tunog ng takong ko.
But it didn't last long.
Habang tumatagal, feeling ko may sumusunod sa'kin, I can see shadows and hear footsteps na biglang mawawala kapag lilingon ako.
Naman!! Ang lapit-lapit na ng bahay naming nakakaranas pa ako ng ganito? And lucky me!! Walang ibang tao. >O<
Bilis ang lakad Yna, BILIS!!!
Bumilis din yung footsteps. Hindi kaya footsteps ko lang yung naririnig ko? Haha!
Paliko na ako sa huling kanto nang may biglang humablot sa'kin at tinapan ang bibig ko.
"Ahmfffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!"
Help me!! Tulong!!!
