Xander’s Point of View:
“Syempre bes, mahal kita..” Ang wala sa sarili kong sabi kay Colby. Pagkatapos kong sabihin yun ang para naman akong binuhusan ng maiinit na tubig sa pagkabigla sa sinabi ko. Shit! Naamin ko kay bes ang nararamdaman ko sa kanya. Kahit malakas ang ulan ay napansin kong nakatingin sya sa akin at ang mata nya ay mistulang nagtataka. Hindi naman ako makatingin ng diretso sa kanya dahil sa nasabi ko.
“Ano ulit yun bes?” Pagkukumpirma nya. Shit! Paano ko ba lulusutan to?! I’m trapped. Valedictorian ka nga Xander pero napakatanga mo kahit kalian!
“Sabi ko bes, mahal na mahal kita. Kasi bestfriend kita kaya mahal na mahal kita..” Sabi ko. Napalunok ako. “Para na nga kasi kitang kapatid kaya mahal na mahal kita..” Pagpapalusot ko. Para naman akong nabunutan ng tinik sa ginawa ko. Buti na lamang at nakapagdahilan agad ako kay bes. Hindi nya pwedeng malaman sa ngayon ang nararamdaman ko sa kanya. Hindi pa ako handa.
“Ganun ba bes?” Sabi ni Colby na parang natalo sa isang laro sabay baling ng tingin sa di kalayuan. Dahil malakas pa rin ang pagbuhos ng ulan at halos hindi ko maaninag ang nasa paligid ay hindi ko malaman kung ano ba ang tinitignan ni bes sa di kalayuan.
“Bes? Anong tinigtignan mo dun?” Pag-uusisa ko sa kanya.
“Ah! Natatandaan mo ba yun bes?” Sabay turo sa bandang kaliwa ng kinauupuan namin.
“Saan bes?” Sabi ko, hindi ko kasi maaninag dahil sa lakas ng pag-ulan.
“Ayun oh!” Pagtuturo nya pa hanggang sa maaninag ko ang isang pamilyar na lugar. Ang playground. Ang playground kung saan madalas kaming maglaro dati ni Colby noong high school pa lang kami. Oo, kahit mga binata na kami nun ay naglalaro pa rin kami sa playground dahil yun na ang paborito naming hangout na magbestfriend.
“Tara!” Pagyayaya ko sa kanya
Pumunta kami sa playground na sa tingin ko ay may isang daang metro lang ang layo mula sa kinauupuan namin ni bes kanina sa plaza. Lagi kasi kaming nandoon ni bes noong high school kami, sa tuwing masaya kami ay doon kami nagbobonding, kapag may problema ang isa’t isa ay doon kami nago-open sa isa’t isa, kapag nagkakatampuhan kami ay doon din kami madalas nagkakabati at nagkakausap, ah basta! Saksi ang playground na yun sa patagong pagmamahal ko sa bestfriend ko.
At tulad ng dati, masaya kaming pumunta sa playground habang basang-basa pa rin dahil sa lakas ng pagbuhos ng ulan. Masungit man ang panahon ngunit masayang masaya ang puso ko dahil nakasama ko ang taong pinakamamahal ko.
Pinagkwentuhan namin ni bes habang nasa playground at naliligo sa ulan ang mga pangyayari sa mga klase namin kanina at nag-reminisce na rin kami ng mga happy moments namin noong high school pa kami sa park na yun. Naaliw talaga ako makita syang masaya at ngumingiti. I think that was the cutest smile I’ve ever seen. Kaya naman mas lalo akong naiinlove sa bestfriend ko.
