(Bölüm Şarkısı Var)
Geç kalmıştım,her zaman ki gibi her şeyi yüzüme gözüme bulaştırmıştım.Yine kaybettin Styles,bu sefer gerçekten kaybettin.Gözyaşlarım yavaşça yanaklarımdan süzülürken sehpaya ilerledim siyah kalemi ittirip elime kağıdı aldım ve yanaklarımı kurulayıp kağıdı elime aldım.Az bir şey yazıyordu ama her satır benim için değerliydi.Aslında onunla ilgili olan her şey beni ilgilendirirdi.
''Sabah ki davranışımdan dolayı özür dilerim Harry.Seni üzmek istememiştim.Sadece aklım çok karışık hala alışamadım ve dün olanlar...Aptalcaydı.Sadece ikimizde sarhoştuk Harry.Sen her ne düşünüyorsun bilmiyorum ama ben dün gece hiçbir şey hissetmedim.Nefret,öfke,aşk,heyecan,mutluluk hiçbir şey.Boş bir kutudan farkım yoktu.Özür dilerim Harry gerçekten.Bunu okuduğunda belki de uçakta olacağım yardım bekleyen çocukların yanına gitmek üzere bindiğim uçakta.Ne olursa olsun sana karşı ne hissedersem hissedeyim ama ben geçmişi unutamıyorum Harry.Bana her baktığında aklıma geçmiş geliyor bana yaptıkların,söylediklerin hiç birini unutamıyorum.Benim de bir kalbim var ve bende acı çekiyorum.Neyse tekrar üzgünüm Harry,umarım turunuz çok güzel olur ve hep mutlu olursun.3 Kasım'a kadar seni bekleyeceğim sahte sevgilim..''
Kağıda düşen birkaç damla yaşın ardından kağıdı katlayıp cebime koydum.Kalbimi ilk defa böyle bir his sarıyordu değişik ve anlatılmaz.Bu hissi sadece yaşabilirsiniz bazı hisler vardır anlatılır ama bazı hisler vardır anlatılmaz.İşte ben anlatamadığım bir hissi yaşıyorum.Arabamın anahtarlarını alıp çıktım arabaya hızla bindim.Her şey için belki de geç değildi.Belki de hala ufakta olsa bir şansım vardı.Buna inanmak istiyorum tek istediğim minicikte olsa bir şans.Direksiyonu sıkıca kavramıştım geçmişte yaptıklarım her aklıma geldiğinde kendimden biraz daha nefret ediyorum.Dün geceye geri döndüğüm zaman ona söylemek istediklerim aklıma geldi.Ama hatırlamayacak diye susmuştum.O gece onun canını acıtmak istemedim isteseydim yapardım gerçekten bana ait olabilirdi ama onun bir hayali vardı.Sadece evleneceği adama ait olmak istiyordu.Ve bende sırf bu yüzden yapmadım evleneceği adam ben değildim belki de hiçbir zaman birbirimize ait olamayacağız belki de ben bu aşk acısı ile ölecektim.Belki de evleneceğim kadını bile sevmeyecektim.Ona her dokunduğum da,onu her öptüğüm de,onun saçlarıyla oynadığımda,onunla uyuduğum da aklımda tek bir kişi olacak.
Effie..
Bir kızım olursa ismini Effie koymak istiyorum.Neden mi?Eğer Effie koyarsam özgürce onun adını söyle bilirdim.Kızıma her Effie diye seslendiğim de aklıma o gelecek.Gözleri,gülüşü,kokusu,saçları her şeyi.Kızıma Effie diye seslenirken ona sesleniyormuş gibi hissedeceğim.Her ne kadar onu yanımda istesem de o yanımda olmayacak.Havaalanına geldiğim de tüm bu düşüncelerden kurtuldum.Arabayı park edip havaalanına girdim beni görenler çığlık atarken tek düşündüğüm onun gitmemiş olmasıydı.Büyük tablonun önüne geldiğimde uçakların kalkış saatine baktım Afrika ile ilgili hiçbir şey yazmıyordu.Etrafıma bakındım ve bir kadını durdurup ''Afrika'ya giden uçak..'' diye bir şeyler demeye çalıştım ''Birkaç saniye önce kalkış için hazırlanıyordu.'' Dediğin de başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Sadece saniye,tek bir saniye hayatımızda o kadar önem verdiğimiz küçücük bir saniye.Kadını bırakıp büyük pencerelerin oraya gittim üzerinde ''Afrika yardım uçağı..'' yazan uçağa baktım.Kalkıyordu Effie içindeydi ve o gidiyordu.Elimi cama dayadım ve yavaş yavaş nefes alıp vermeye başladım.Dudaklarım yavaşça aralanırken uçağın kalkışını izledim..
''Lisenin ilk günü.O gün bana kafa tuttuğun an sende bir şeyler fark ettim.Sen farklıydın diğerleri gibi değil.Masum ama öfkeli bir kız.Sivilcelerin,diş tellerin,gözlüklerin hiç biri umurumda değildi.Ama sen benden nefret ettiğini söylediğin an ben işte o an değiştim Effie.Şimdi geçmişe bakıyordum sana yaptıklarım için üzgünüm.Keşke zamanı geriye alabilsek.O zaman her şey daha güzel olabilirdi.Benim aşkım nefrete dönüştü ardından tekrar aşka.Sen benden her zaman nefret ettin Effie ve hala nefret etmeye devam ediyorsun.Ben seni görmeden bir gün bile geçiremezken şimdi gidiyorsun ve ben bir tura çıkacağım.Belki de aylarca birbirimizi göremeyeceğiz.Şunu bilmeni istiyorum Effie.Sana aşığım.Sana deliler gibi aşığım...''
Bunları söyledikten sonra gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü ''Sana aşığım.'' Diye tekrar ettim omzuna biri dokundu ''Harry..'' bu ses Louis'e aitti ona döndüğüm de bana acıyan gözlerle baktığını gördüm birden bana sarıldı ona sarılamıyordum bile ''Harry,ben üzgünüm..'' diye fısıldadığını duydum.O,benden ayrıldığında gözyaşlarımı sildim ''Seni evden çıkarken gördüm ve takip ettim.Dediklerini duydum Harry.Ona gerçekten değer veriyorsun.'' Dediğin de başımla onayladım ''Louis,ona gerçekten aşığım.'' Dedim gözyaşlarım tekrar yanaklarımdan süzülürken ''Bu kız seni büyülemiş dostum.'' Dediğinde gülmeye çalıştım ama yapamadım.Louis beni havaalanından çıkarırken hayranlarımız üzgün olduğumuzu anladıkları için yanımıza gelmediler.Gelseler bile fotoğraf çekip imza vermek istemezdim.Louis arabamın anahtarlarını aldı o kendi arabasını aldırmak için başkasını buraya gönderecekti.Louis arabayı kullanırken başımı cama dayadım ve sessizce ağlamaya devam ettim.Canım acıyordu bu halde o sahneye çıkıp nasıl şarkı söyleyeceğim bilmiyorum.Aşk işte bunun adı aşk.Ben ilk defa aşık oldum,ilk defa bu duyguları yaşadım istesem her kızla çıkabilirim ama hepsi beni ben olduğum için değil One direction üyesi Harry Styles olduğum için seviyor.Saçımı kestirsem bir sürü hayranımı kaybederim bunu çok iyi biliyorum.Çoğu saçım,gülüşüm,gözlerim için seviyor.Belki de gerçekten aşık olanlar vardır var da zaten.Eve geldiğimizde başımı kaldırıp Louis'e baktım ''Hadi eşyalarını al ve seni annene bırakayım.'' Dedi onu onaylayıp arabadan indim.Eve girip odama çıktım kıyafetlerimi aldım iki bavul olmuştu.Kendi odamdan çıkıp Effie'nin odasına girdim birkaç fotoğraf ve kıyafetini aldım hepsini kokladım onun kokusu vardı.Onları da alıp çıktım Louis bavullar için yardım ederken kendimi ilk defa çaresiz hissettim.İlk defa savunmasız....
1 HAFTA 2 GÜN SONRA....
Koskoca bir hafta geçti şuan Fransa'dayız.Konserler benim için berbat geçiyordu ve yönetimle kavga etmiştik.Birazdan yeni bir konsere çıkacağız Fransa'da ki son konserimize.Ayna da kendime bakarken Louis seslendi onu takip ettim sahneye çıkma vaktiydi.Sahneye çıktığımız zaman hayranların çığlıklarını duydum ama eskisi gibi etki etmiyordu.Zayn başlarken Effie'yi hayal ettim.1 haftadır onun sesini duymadım görmedim.Hatta iyi mi ne yapıyor onu bile bilmiyorum.Birkaç şarkı ardından performansımın iyice düştüğünü hissettim.They Don't Know About Us şarkısını seslendirirken yapamamıştım ve koltuğa oturup ağlamaya başladığım da ortalığı sessizlik kaplamıştı ''Durun,durun.'' Diye bağırdı Zayn ve yanımda gelip sarıldılar Liam ''Hey millet üzgünüz.Harry son zamanlar iyi değil.Effie'yi özlüyor.'' Dediğin de ona ters bir bakış atıp gözyaşlarımı sildim konsere gelenler hep bir ağızdan more than this söylemeye başlayınca garip hissetmiştim.Çocuklar yavaşça eşlik ederken ben ağlamaya devam ediyordum.Ta ki Effie'yi görene kadar...
