Pag Ako Pumayat, "HU U?" Ka Sakin! (REVISED)

Chapter Twenty

Musika's POV


"Musika!" 

Tinaas ko lang ang kilay ko pero di ko siya tiningnan at patuloy parin ako sa pag-attack sa COC.

"Meiyou renhe yiyi, ruguo wo gang lai dao zheli meiyou ni ting wo de."

Napatingin ako sa kanya.

"What?"
"Walang sense ang pagpunta ko dito kung di mo man lang pala 'ko kakausapin."

I rolled my eyes at itinabi ang iPad ko.

"Ano ba kasi yun? What's up?"

"About me and Russel! Wala nga kasing namamagitan samin! Oh c'mon, chii! Ganun na ba tingin mo sakin? Na mang-aagaw ng crush ng sariling best friend? Nagawa ko na ba yun sayo, ha?! Kailan? Hindi pa naman, diba?!"

Di ako nakatingin sa kanya. Nakayuko lang ako.

"Oo..."

"Shenme?!" (Ano?!)

"Mga crush ko sa K-pop, J-pop, mga movies at anime pati celebrities!"
Medyo nainis ako. Ayoko kasi ng inaagawan...

"Shenme?! That is so immature of you! Syempre magugustuhan ko rin naman sila and in fact di naman magiging sayo yung mga yun! They didn't even know we exist!"

"Yun na nga eh... Di magiging akin so aagawin mo rin..."

Tumayo siya.

"Ma. Walang patutunguhan ang usapang to." ('Ma'- Sh*t (Chinese))

Tumawa lang ako nang tumawa hanggang sa mapahiga. I was just kidding around!

Well, jokes are half meant. 

***

Melody's POV

Sukang-suka na talaga 'ko sa inaasal niya. It's like she's not that Mika I've ever known anymore...

Is she gonna risk our friendship just because of a stupid, good for nothing guy?! What the fudge! She is just so impossible!

I left her in her room kasi tumawa lang siya. See? She didn't even take the conversation seriously. And when I was about to go downstairs, I saw his Kuya leaning on the wall right beside the door at mukhang narinig niya ang usapan namin.

"Kiita koto no subete."
Tumawa pa siya at tumingin sakin.

"Kuya, please speak english or tagalog nalang. Ang sakit na ng ulo ko eh."

"Hmmm... Narinig ko lahat." 

Medyo kinakabahan ako kasi I haven't had a conversation with his older brother for so many years kasi nga malalaki na kami at nahihiya din ako.

"Ah.. eh..."

"Natawa nga 'ko eh kasi nag-chinese ka tapos japanese kausap mo. Mga gunggong."
Natawa kami pareho. Awkward pala, hahahahaha!

"Turuan mo ako kaya mag-chinese? Hahaha!"
Ang cute! Grammatically incorrect pa pag-tatagalog niya. Ang cute niya din pala kapag ngumingiti o tumatawa. Naniningkit kasi mga mata niya tapos ang pupungay pa.

What are you even talking about, Melody? Jeez...

"Nge, mahirap kaya tsaka awkward."

"So, ano yung tungkol sa narinig ko?"
Napaiwas ako kaagad sa tingin niya.

"Ah... wala yun, Kuya... Ano lang yun--- bale, medyo may di lang pagkakaintindihan? Ganon..."

Natawa ako sa kanya kasi halata mong ina-absorb niya pa lahat ng sinabi ko. Kakauwi lang kasi netong Kuya ni Melody galing Japan. Pinag-aral siya dun ng Papa nila sa business para mamuno sa company nila in the future pero dahil nga sa nakaadikang laro ay pinatapon nalang siya dito kasi sisirain lang daw pangalan nila pag nag-stay pa dun sa Japan.

Kaya di pa gaanong marunong mag-tagalog ang Kuya niya kahit fluent naman mag-english. Eh si Musika naman, nagbabakasyon nalang doon at dito na lumaki kaya nakakaintindi na ng tagalog, plus she's sociable. Unlike sa kuya niyang... weirdo? 

Loner nga ata palagi. Hindi ko napapansing palaging wala sa bahay. Either nasa kwarto or gaming room lang. Sa laki ba naman ng bahay nila at kumpleto sa lahat, di na din need lumabas unless he has many friends na gugustuhin niyang gumala. 

"Aahh... So nag-aaway kayo dahil doon?"
"Oo... ganun na nga, kuya."
He nodded then crossed his arms.

"Dapat pag-usapan niyo yun."

"Oo nga eh. Kaso ang hirap kausapin ng kapatid mo. Alam mo naman, shunga-shunga yun!" nakatingin lang sya saken na nakangiti. Alam kong loading pa utak nyan!

"Ohh.. hahahahaha! Ganun talaga yun shunga-shunga. Intindi mo lang. But... what's shunga-shunga?"

Magsasalita pa lang sana ako nang bigla siyang magsalita ulit. 

"Ah! Yung idol niya mag gita. Shunga Jung, right?" (guitar)

Napatawa ako nang sobra. 

"Hindi ah! Shunga is like a slang tagalog ng 'baliw,' ganon." 
"Ohhh..."
"Haaayyy... Basta, bahala na si Nemo. Sige, Kuya, alis na 'ko. Salamat."
I bowed because it's a sign of respect for us at hinatid niya naman ako sa gate nila.

"Favor sana? Pwedeng ikaw nalang kumausap sa kapatid mo? Di kasi nakikinig sakin." 
Nanlumo ako out of frustration. 
"No problem. Ingat ka pauwi."
"Sige, Kuya. Arigato." 

Ohaaaa! Alam ko Japanese ng "thank you"! Hahahahaa!

Hay... Can't believe this is really happening.

*Message ringtone*

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at binuksan ito.

"Hey :3"

-Russel Tanaka

Ugh. Dahil sa kanya nagsimula 'tong gulong ito, eh! Maka reply nga!

Me: Pwede delete mo na # ko? Kasi nag-aaway kami ng bestfriend ko dahil sayo eh. Please lang. Thank----

Ay, wait... Di ko naman pwedeng sabihin na nag-away kami ni Musika... kasi nga diba? Nagtetext rin sila at di niya kilala si Mika in person? Baka mabuko siya, sus nako magwawala talaga yung lukaret na yun!

Di ko nalang siya nireplyan at pumasok na 'ko sa kotse kung san naghihintay ang driver ko.