23rd Day
"Cloud I'm sorry but I can't" Sinabi ko before I chicken out. And I saw disappointment in his face. But then he was able to check it out tapos tumayo at umupo sa tabi ko. Alam kong mahirap para sa kanya na tanggapin ang rejection pero pilit niyang hindi ito pinapakita sa akin dahil sinabi niyang hindi niya ako pipilitin sa mga gusto niya.
"Pwede ko bang malaman kung bakit? Because you said you love me and mahal din kita. Wala akong makitang rason para hindi tayo magpakasal. Para hindi natin buuin ang pamilya natin. Lalo na at lumalaki si Sky." Bakit ba kailangan ko pa siyang saktan ng ganito?
"Was it because of Mom? Dahil kung dahil sa kanya, I assure you, I will talk to her, I will make sure that she won't meddle with us. I won't let them interfere with our life." I can sense the desperation in his voice habang nagsasalita at masakit para sa akin ang marinig ang mga salitang yun.
"No Cloud, hindi dahil sa kanya o kahit sinong kapamilya mo. Hindi ko lang matanggap ang proposal mo ngayon dahil everything is so sudden. Kahapon lang tayo nagkaayos and then you proposed. I can only take one major surprise in a day. This is all just too much and too overwhelming that I don't know how to handle it. Just give me time to digest everything and think about your proposal. When I arrived at a decision, you don't have to propose again, I will tell you immediately." Doon na siya napabuntunghininga. He smiled tenderly at me at ngumiti din ako sa kanya at inihilig ang ulo ko sa balikat niya.
He combed my hair with his fingers at napapikit ako. What he is doing soothes me.
"I'm so sorry if this is all so sudden for you. Naiintindihan kita and I am willing to wait till you're ready. Kahit gaano pa katagal." Hinalikan niya ang ulo ko.
"It won't take long Cloud. I am sure of that." I hugged him back and we stayed that way for a while tsaka siya lumabas ng kwarto. I stayed para makaligo na din at makapag ayos.
Paglabas ko ng kwarto, Cloud and Sky are playing. Sa totoo lang, wala bang trabaho ang lalaking ito? Ilang araw na din siyang hindi pumapasok sa opisina simula pa nung nagkaita kamign dalawa sa hospital.
"Andyan na si Mommy. Let's have lunch." Kinarga niya si Sky at iniupo sa chair nito. Binilhan niya talaga ang bata ng sarili nilang upuan para daw makasabay sa amin sa pagkain. Siya na din ang nagsusubo dito at napapangiti na lang ako tuwing nakikita ko silang dalawa. Kung titingnan isa na kaming masayang pamilya at sa ngayon, walang makakapantay sa kaligayahan ko. Hindi ko kailanman naisip na darating pa ako sa ganitong punto ng buhay ko. Akala ko dati hindi na kami magkikita ni Cloud. Akala ko habang buhay kami na lang dalawa ni Sky. Akala ko dati hidni ko na maramdaman ang ganitong kaligayahan. I never thought that I would be blessed like this.
After namin kumain, kinuha na ni Yaya Loida si Sky at nilinis sa kwarto nila. Maya maya lang matutulog na yun. Tanghali na din naman kasi.
Niligpit ko na ang mga pinagkainan namin at dinala sa labado para hugasan. Hidni ko na inaasa ang lahat kay Yaya Loida kahit pa sabihing sinasahuran na siya ulit ni Cloud. Tsaka hindi naman iba ang turing namin sa kanya. Cloud also extended his generosity at tinulungan ang pamilya nila Yaya Loida.
Pinupunasan ko na lang ang mga hinugasan ko when I felt Cloud embracing me from the back. Naligo siya kanina pagkatapos kumain. Pinagpawisan din ata sa paglalaro sa anak niya.
"Gusto mong mamasyal Mommy?" He kissed the back of my neck. Tumayo ang mga balahibo ko sa katawan.
"Wala ka bang pasok Daddy? Ilang araw ka ng absent." Napapikit na alng ako when he pulled me closer.
"Elly understands kung hindi muna ako papasok. She told me to take my time. And besides hindi naman malulugi ang company kung wala ako, pero ako alam kung malulugi pag hindi ko kayo makasama." Napasinghap ako when his hands travelled to my chest and cupped both of my breast and he gently bid my earlobe. Agad na umakyat ang init sa katawan ko.
