15 yaşında yaşadığım büyük tranvalar sonucu oluşmuştu benim ruhum.
Çoğu duygudan yoksundum artık.
Küçük bir kız çocuğunun yok oluş hikayesiydi bu.
Savunmasız birinin duyulamyan bağırışlarının eseriydi şimdiki halim.
Saklamıştım gerçek benliğimi ruhumun en derinlerine.
Kimseye göstermeyecektim o mutlu küçük kız çocuğunu.
Son kırıntılarını yaşamak istiyordum çünkü içimde.
Benim bedenim her ne kadar ölü olsa bile...
Herşey 15 yaşında başlamıştı benim için.
Babamın bedenimi ele geçirmesiyle son bulmuştu hayatım.
İri elleriyle dokunmuştu tüm bedenime,benim bağırışlarımı hiçe sayarak.
İşte o gün yok olmuştu benim ruhum.
O küçük kız çocuğu ölmüştü içimde.
Duygusuz biri olarak değişmiştim.
İsyan etmiştim hayata,iğrendiğim babama ve beni bu duruma düşüren tüm insanlara...
YOU ARE READING
RUHSUZ KADIN
ChickLitArkamı dönmemle duvara dayanmış olan ve beni kurtarmak için dayak yemiş bulunan çocukla göz göze gelmem bir olmuştu. Çocuk hafiften sırıtırken dayanmış olduğu duvardan kendini çekti ve bir adım yaklaşıp konuşmaya başladı. "Güzel vuruyorsun." "Seni...
