Kısa Korku Hikayeleri

Yukarı Bak!

Chris bana 2 saat içinde evine gelip video oyunu oynayıp oynayamayacağımızı sordu. Evet dedim, ama yollar tıkalıydı bu yüzden ormandan gitmeye karar verdim. Ön kapıdan dışarı adım attığım anda telefonum deli gibi titredi. Bir mesaj gelmişti. Ama mesajı atan ne Chris'ti ne de başkası.
Bilmediğim bir kişiydi.
Metinde rastgele bir kaç sayı yazıyordu. "25.15.21.23,9,12,12,4,9,5" bunlar ne anlama geliyordu bilmiyordum. Spam yada yanlış bir numara olduğunu düşünerek ormana ilerledim. Belgrave ormanı bulunduğum bölgeye göre hiçte güzel değildi. Yol gösteren işaretler bile yoktu. Sadece yüzlerce uzun boylu meşe ve bazı noktalarda çalılıklar vardı.
Telefonum bir kez daha çaldı. Bir fotoğraftı. Ekranı açyığımda ormanda yürürken arkamdan çekilen bir fotoğrafım ortaya çıktı.
Arkama baktığımda kimse yoktu.
"Hımm.." yavaşça içimi çektim.
Telefonun parlak ışığına baktım ve yazdım :
"Sen kimsin ?"
Telefonum anında titredi. Okudum :
"Arkanda."
Bir kez daha arkamı dönerek boş ormana baktım.
Şiddetle ekranı açtım ve mesaj attım.
"Hiçbir şey yok. Kimsin ? Bana neden mesaj atıyorsun ?"
Bu sefer uzun bir sessizlik oldu.
"Yukarı bak."
Sadece dediğini yaptım.
Uzakta ağaçların içinden, zar zor fark edilen bir şey ya da biri kaybolmuştu. Ne olduğunu görmek için başımı çevirdiğimde ürktüm. Telefon çalmıştı.
"Haydi bir oyun oynayalım. Kaybedersen ne olacağını görmek ister mısın ?"

Bunun üzerine telefonumun ekranın üzerine kırmızı bir şey damlamıştı. Kan... Yukarı baktığımda başından aşağı sallanan Chris'i gördüm.
Başka bir mesaj.
"Güle güle Chris."
Bu şaka olmalıydı. Şaka olmak zorundaydı. Chris bu oyunun parçası olamaz. Telefonumu kapattım ve cebimin içine koydum. Arkamdaki hışırtı seslerinden habersiz yürüdüm.
Telefonum çaldı. Hızlıca açtığımda Chris'in fotoğrafı karşıma çıktı. Kafasının üzerinde kurşun deliği vardı. Yaprakların olduğu yere telefonu bırakarak soluk soluğa koşmaya başladım. Yeter artık.
Koşarken Chris'in cansız bedeni gözümün önünden gitmiyordu. O an cebimde garip bir ağırlık hissettim. Cebime elimi soktuğumda kendi telefonumla karşılaştım. Bu nasıl olurdu. Yeni bir mesaj daha...

"Oynayalım mı ?"
Telefonu sinirle limle sıktım.
"Chris'e ne yaptın ?"
"Benim kadar sende cevabını biliyorsun. Şimdi, oynayalım mı ?"
"Bırak peşimi."
"Kurallar basit. Bana mesaj et ve yaşa. Yapmazsan ölürsün. Sıra sende."
"Niçin bunu yapıyoruz ?"
Yaprakların hışırtısını duydum. Bana doğru yaklaşıyordu. Yeni bir mesaj geldi...
"Yukarı bak."
Baktım ama yine kimse yoktu.
"Lanet olası dur artık."
"Yukarı bak!"
Tekrar baktım, korkmaktan nefret ediyordum. Sadece normal bir gün gibi Chris ile video oyunları oynamak istiyordum.
Son kez bir mesaj geldi.
"Ssshhh..."
Ve işte sonra burdayım. Herşey bu mesajdan sonra başladı.
Bir hayaletin yazdıklarını okuyorsun.
Aslında yarı insanız.
Varlığımız belli belirsiz görünüyor.
Hepimiz burdayız.

"YUKARI BAK!!"