A Taste of Love [YWFF Book 2 - Stacie's Story]

Love # 29: Stealer

[STACIE JAIDE YOUNG'S POV]

Pagka-alis na pagka-alis namin sa gym ay agad akong tumakbo pataas at dumeretso sa rooftop.

Ng makarating ako dun, binuksan ko ang pintuan at itinulak yun ng malakas hanggang sa tumama ito sa pader.

Tumakbo ako papunta sa may railings para kumapit doon, hanggang ngayon ay nanginginig pa din ako sa nangyari. Parang naubos ang lahat ng lakas ko. Nanlalambot ang mga tuhod ko at agad na nag-unahan ang mga luha ko sa paglabas sa aking mga mata, parang hindi ito maubos ubos.

Naramdaman ko si Kevin sa tabihan ko. Alam kong s'ya 'yon kasi s'ya ang kasama kong lumabas ng gym.

"Look, I'm sorry." sabi n'ya sa akin at hinawakan ang balikat ko para iharap ako sa kanya. "I really didn't mean to do that. I just... I just don't want to see you hurt." sabi nito sa akin at tsaka hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

I continued to cry. Hindi ko sila mapigilan sa paglabas.

"I-I'm sorry." yan lang ang nasabi ko at sinubukan kong pahidin ang luha ko pero it was useless. They keep on coming out.

"No, no. I'm the one who should be saying sorry." sabi ni Kevin at ramdam ko ang pagtitig n'ya sa akin.

Alam kong kahit s'ya ay nagulat sa pag-iyak ko. Lahat sila nagulat. They never knew me as a girl who's weak and cries over this kind of thing.

I only cried once, and that was enough for me to get everything out of my chest.

Pero ngayon, bakit kahit gaano kadaming beses akong umiyak, hindi ko pa din maalis itong sakit na nararamdaman ko.

Did I fall for him too deep? Am I that afraid to lose him?

"You really love him, don't you?" sabi ni Kevin as he gathers me in his arms.

Hindi ko s'ya niyakap pabalik, at hinayaan lang n'ya akong umiyak. He caress my hair softly down to my back to comfort me.

Love? What is love?

Is love, pain?

Patuloy lang ang luha ko sa pagpatak, hanggang sa unti-unti na akong tumahan at halos mawala na ang luha ko, sa wakas ay natuyo na sila.

Is love, pleasure?

I held his shirt at dahan-dahan ko s'ya itinulak palayo sa akin habang nakatungo ako.

I felt his intense gaze on me, at hindi ko s'ya kayang tingnan, hindi ko kayang tingnan si Kevin. Kaya tumingin ako sa kaliwa ko and my eyes landed on him.

Is love, sacrifice?

Akala ko natuyo na ng tuluyan ang mga luha ko, pero ng magtama ang mga mata namin, isang luha ang agad na kumawala sa mata ko, parang hinintay lang ang pagkakataon na makita ko s'ya at tsaka ito lalabas.

Mahirap man, I decided to look away from him. From the guy I love. From Mark.

I felt Kevin's hands on my cheeks at dahan-dahan n'ya akong itinughay ng magtama ang mga mata namin.

Holding me into place, he leaned down slowly, the space between us are slowly getting closer.

I suddenly panicked and I immediately push him away. "No!" I screamed.

He stumbled as I push him away pero agad s'yang nakapag-balanse at nakatayo ng ayos.

"S-stacie. I'm sorry." sabi n'yang muli and I saw his pained expression.

Lalapit sana s'ya sa akin pero lumayo ako sa kanya. D*mn it, what am I doing? Bakit ba ako lumalayo? Is it because he's down there, with his eyes planted on the both of us. That he's down there, and he can see everything we're doing? That he's down there, and what we're doing is something friends or ex-lovers would do especially when I told him that we're not in a relationship.