Ik kan niet meer // ft. Bankzitters

hoofdstuk 15

1 week later:

Pov matthy:

Het gaat met ups en downs de laatste tijd. Ik heb al dagen niet gedoucht, eten gaat slechter en mijn humeur daalt steeds verder naar beneden. Het zit niet meer in me. De motivatie, de discipline, de rust. De leegte kruipt m'n lichaam binnen en laat alles wat me goed doet verdwijnen. 

Ik heb het weer, net wanneer ik dacht er vanaf te zijn. De stilte beschadigd mijn gehoor, met trillende benen en een veel te snel kloppend hart kijk ik naar de kleine details in het plafond. En hoe langer ik kijk, hoe luider de stilte, hoe pijnlijker de gedachten, hoe meer de realisatie komt dat de leegte niet weg zal gaan. En dat wat ik ook doe ik altijd op dit punt zal eindigen. 

Ik had geen tijd om kind zijn. De mensen die dat hebben veroorzaakt zijn niet op 2 handen te tellen. Mijn jeugd bestond niet uit rozijntjes, kinderfeestjes, superheldpakken en softijs met spikkels. Nee. Mijn jeugd bestond uit gebroken glas, jeugdzorg, een pa die mij de rug toe keerde en nooit meer omdraaide en een achtergebleven trauma. Ik had geen tijd om kind te zijn, want er is niemand geweest om voor mij te zorgen. En ondanks de dagen dat ik besloten had het mes verticaal aan te brengen, sta ik hier toch. De mensen die dat hebben veroorzaakt zijn niet op 2 handen te tellen, want ik deed het namelijk helemaal zelf. 

Ik had de kans om een psycholoog aan te nemen nadat ik uit het ziekenhuis kwam. Deze heb ik geweigerd. Ik kon niet anders. Ik wil weer beter worden, gelukkig zijn en weer kunnen lachen. Maar ik ben bang voor wat er dan te komen gaat. Ik zal moeten praten. Praten over mijn gevoelens, mijn verleden en mijn angsten. Daarom blijf ik liever in het duister. Waar ik mezelf kan zijn. Waar ik geen gezeik heb. Ik kan in mezelf blijven en hoef niet met andere mensen te praten. Geen bezorgde gezichten, geen medelijden en geen bevelen van ''je moet dit, je moet dat, je moet zo.'' Het zwaarste van allemaal is dat ik zo hard me best moet doen om er gelukkig uit te zien voor de jongens. Hoe kan ik mezelf gelukkig voor doen als ik niet eens meer weet wat geluk überhaupt is. Wat nou als ze me zat worden? Dat ik niet genoeg me best doe voor ons kanaal? Mensen zeggen wel dat andere je moeten leren accepteren, maar hoe gaat dat lukken als ik mezelf niet eens kan accepteren om wie ik ben? 

Mijn gezicht trekt samen van een vieze geur die door de kamer zweeft. Ik kijk rond of er ergens nog vieze was ligt dat het misschien kan zijn, maar nee. De schoonmaakster is gister geweest dus mijn kamer is weer helemaal fris en fruitig. Waar komt die geur dan vandaan? Ik loop een rondje rond mijn bed om te kijken of de jongens niet n' een of andere stinkbom onder het bed heeft gegooid. Dan pas besef ik me dat ik degene ben die naar een stinkend varken ruik. Kut zooi. Douchen heb ik geen puf voor. Ik kan het gewoon niet en het warme water zal steken op mijn wonden. Parfum dan maar? Nee, daar krijg k vlekken van in m'n kleren. Niet dat die heel erg schoon zijn maar het gaat om het idee. Dan schiet het bij me te binnen; bodymist. 

Met alleen deo ga ik het niet redden. Met tegenzin zal ik dan toch naar de winkel moeten. De jongens zijn allemaal boven aan het opnemen voor hun eigen kanaal dus die zullen het vast niet merken als ik even weg ben. Ik trek mijn schoenen aan, pak mijn autosleutels met huissleutels en sluit de voordeur achter mij dicht. Binnen 5 minuten sta ik al in de kruidvat. Hier zullen ze het vast wel moeten hebben toch? ik kijk even in de ronde. Haarspullen, gezichtsverzorging, make-up, het schepsnoep, en dan kom ik aan bij het gene waar ik naar opzoek was. Mijn ogen laat ik over de geurtjes heen glijden. Ik zie er eentje van Guess die me voor een man best prima lijkt te doen. Dan valt mijn zicht op het prijskaartje, 15 euro? Voor zo'n ding? Nou ja, we moeten het er dan maar voor over hebben. 

Ik trek de deur van het huis weer achter me dicht waarna ik mijn schoenen uittrap. Ik loop naar de woonkamer en gelijk draaien vier hoofden zich naar mij toe. ''Uhh ook hallo?'' Niemand zegt iets. Wat de fuck is dit nu weer dan. ''Wat is dat dan voor?'' Ik volg Koen zijn blik die hij op de flesje in mijn handen laat vallen. ''Oh uhh, niks bijzonders, is voor een date morgen.'' ''Oehh zit onze relahopper weer achter de chicks aan?'' Milo trekt een wenkbrauw op en kijkt me vol verwachting aan op een antwoord. ''Of achter de jongens, dat kan ook natuurlijk.'' 

Ik verstijf door die woorden. Waarom moest hij dat nou weer zo nodig zeggen? Ik zeg niks en kijk iedereen even aan. Als laatst vallen mijn ogen op Robbie, hij kijkt me een beetje verdrietig aan, misschien zelfs wel teleurgesteld. Zou hij het erg vinden als ik echt een date zou hebben met iemand? ''I-ik uhm, ik ga even naar mijn kamer toe.''

Zo zit ik dan ook binnen no-time op mijn bed. Ik zucht even diep in het uit. Dat was nog eens wat. Er klinkt geklop op mijn deur. ''Matt mag ik misschien even binnenkomen?'' Het is de stem die ik als geen ander meteen herken; Robbie. ''Ja hoor, kom maar.'' De klinkt gaat naar beneden en de deur opent langzaam waarna Rob binnenstapt en de deur weer sluit. 

Hij keert zich naar mij toe. ''Hey'' ''Hey'' Wat zou hij willen? Hij komt naast mij op bed zitten ''wat kwam je doen'' Ik kijk hem een beetje verward aan. ''Ik was benieuwd met wie jij morgen iets leuks ging doen.'' Shit, wat moet ik nu zeggen? Zal ik gewoon zeggen dat ik helemaal geen date heb? Of zal ik gewoon zeggen dat ik een leuk meisje heb ontmoet? Of zal ik hem gewoon de waarheid vertellen? Dat het geen zij maar een hij is? ''Matt?'' Ik schrik op uit mijn gedachtes. Blijkbaar was ik best al een tijdje stil. ''Uhm Rob ik-'' ik val stil. Zal ik het maar gewoon vertellen? ''Ik vind meiden dus- nou- ik ben niet geïnteresseerd in ze.'' 

Hey heyy, ik ben er weer na een tijdje! Het spijt me voor steeds niet zo lang uploaden ik heb gewoon geen inspiratie meer.. Maar ik ga proberen wat vaker te uploaden, ik kan het jullie niet beloven maar ik ga zeker m'n best doen! Ook wil ik even een dikke SO doen naar bank_editz op tiktok! Zij zorgde ervoor dat ik mijn motivatie weer terug heb, echt heel lief!🫶🏻 En wow.. mn boek heeft nu al gewoon 10k reads! Heel erg bedankt allemaal❤️Mocht je trouwens nou heel erg in de knoop zitten met jezelf en heb je behoefte om er over te praten? voeg mijn snap 'robbiedroppie' en ik zal naar je luisteren❤️