Ik kan niet meer // ft. Bankzitters

Wordt wakker alsjeblieft

pov: Robbie

Zo snel als ik kan ren ik naar de kamer waar Matthy dus waarschijnlijk in coma ligt. Als ik binnen kom zie ik drie hoofden; twee kijken naar mij en eentje ligt op bed met zijn ogen gesloten. "w-wat is er gebeurd?" 100 vragen spoken door mijn hoofd. Heeft hij toch weer iets scherps weten te krijgen en zichzelf te diep gesneden? Heeft hij te weinig gegeten? Heeft hij een ongeluk gehad? Raoul begint met vertellen. "Milo trof hem aan bij het spoor, hij wou hem nog wegtrekken maar het was net te laat. Nu ligt hij in een coma." 

Ik moet even de heftige woorden die Raoul heeft uitgesproken verwerken. Het ging dus nog slechter met hem als dat ik dacht... "Rob? Gaat het goed? Je kijkt alsof je er al van wist."  "E-ehm nou ja.. Gedeeltelijk. Maar hij legt het zelf wel uit." De 2 jongens kijken mij verward aan. De stilte wordt onderbroken door Koen die binnen komt gerend. 

"Wat de fack is hier gebeurd?" Terwijl Raoul en Milo het verhaal uitleggen, ga ik naast Matthy zijn bed zitten en pak zijn hand vast. "Hey Matt.. het gaat echt niet goed met je hè? Sorry, ik had beter voor je moeten zorgen en letten. Dan was dit allemaal wel niet gebeurd. Matthy alsjeblieft, als je dit hoort, knijp dan alsjeblieft in mijn hand. 

Pov: Matthy

Ik slaap, is het dan toch niet gelukt? Heeft die bekende stem mij van het spoor afgetrokken? Je wordt bedankt. Toch probeer ik wakker te worden, om te kijken waar ik ben en wat er aan de hand is, maar het lukt niet. Ik voel in een keer iets op mijn hand. Ik wil hem terug trekken maar er zit geen stukje beweging in. Als ik de stem van Robbie hoor, komt er een tinteling van verliefdheid en opluchting door mij heen. De lieve woorden verlaten zijn mond. Als de woorden 'als je me hoort knijp dan alsjeblieft in mijn hand' komen, weet ik niet hoe snel ik hem wil omhelzen. Maar het lukt niet. Met alle kracht dat ik in me heb, kan ik nog een klein stukje mijn hand bewegen. Het is weinig, maar genoeg om héél zachtjes te kunnen knijpen. De verschikte stem van Rob vult de kamer en hij knijpt in mijn hand. "Matthy!" 

Pov: robbie

"Matthy please, doe alles maatje om wakker te worden, ik kan niet zonder je.." Ik zie zijn ogen dichtknijpen en weer ontspannen. Volgensmij probeert hij het. "ja goedzo vriend, je bent er bijna!" Wat zou ik deze jongen toch graag in mijn armen willen hebben zeg. Niemand weet hier iets van maar ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik gay ben. En dat komt voornamelijk door Matthy.. 

Maar dan in één klap, gaat alles fout. Zijn ogen vallen weer loodzwaar dicht en er klinkt een luide, monotone piep. Is hij dood? Nee, dat kan toch niet? Een paar dokters komen de kamer in gerend. Één van hun vraagt ons de ruimte te verlaten en in de wachtkamer te wachten. Hoe kan ik nu doodleuk zitten wachten terwijl mijn beste maatje aan het sterven is? Omdat er geen beweging in komt bij ons vier door de schrik, worden we nu de kamer uitgedúwt. Het enigste wat we nu nog kunnen doen, is wachten. Ik voel me zo machteloos. Nog nooit zo erg als nu.

hey hey! Hier ben ik weer na een tijdje. Ik zit nu midden in mijn proefwerkweek en had het de afgelopen weken zwaar met leren omdat deze toetsweek het zwaarste meetelt. Maar ik heb alle motivatie bij elkaar geraapt om nog een deel te schrijven en hier is ie dan! Niet heel lang maar ja, ik kon er niet echt iets beters van maken ik ben geen prof😭 maar doegg