လူပျိုလှည့်တေး (ဘာသာပြန်)

6

Unicode

လူပျိုလှည့်တေး

အပိုင်း ၆

Router သည် စာကြည့်စားပွဲပေါ်ရှိ ကွန်ပျူတာနှင့် နံရံပေါ်ရှိ ကြားခံဆက်သွယ်ပေးသော စက်ပစ္စည်းလေးတို့နှင့် ချိတ်ဆက်ထားကာ ရှုပ်ထွေးသော ကေဘယ်ကြိုးများစွာဖြင့် ကုတင်လှေကားပေါ်တွင် တွဲလောင်းချထားသည်။

ကျင်းရှီသည် ထိုအရာကိုကြည့်ရုံနှင့် ခေါင်းမူးလာသည်။

ထိုအချိန်တွင် ပေါ်ရန်သည် စာကြည့်စားပွဲရှေ့တွင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကုန်းတွနေသလို ဖြစ်နေပြီး တစ်ခါတစ်ရံ ကီးဘုတ်ကို နှိပ်ကာ တစ်ခါတစ်ရံ Router ပေါ်ရှိ ခလုတ်များကို နှိပ်နေသည်။

ကျင်းရှီသည် သူမ၏ ခွေးခြေထိုင်ခုံငယ်လေးကို ယူလာပြီး ပေါ်ရန်ရှေ့တွင် ထားလိုက်သည်။ “စီနီယာ၊ ထိုင်ပါဦး”

ပေါ်ရန်သည် လေးထောင့်ကွက်ပုံစံများနှင့် ပျော့ပျောင်းသော ကာတွန်းကူရှင်ပါရှိသော ခွေးခြေထိုင်ခုံလေးကို ငုတ်ကြည့်လိုက်သည်။

မိန်းကလေးများနေသော အခန်းတွင် ထိုသို့သောပစ္စည်းအားလုံးသည် အမွှေးပွပွလေးလို ဖြစ်နေတတ်ပါသလား။

ညစ်ပေသွားမှာ သို့မဟုတ် ကျိုးပျက်သွားမှာကို ကြောက်ပြီး ထိုင်ဖို့ ဝန်လေးနေသည်။

“ရပါတယ်” ပေါ်ရန်က စကားဝှက်အစဂဏန်းများကို အမြန်ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ “ဒါပါပဲ”

ကျင်းရှီသည် စာကြည့်စားပွဲပေါ်တွင် လက်ကိုတင်ကာ သူ့ကိုမှီလိုက်ပြီး ကွန်ပြူတာစခရင်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ “ဟယ် ကျွန်မလည်း အဲ့လိုပဲ ရိုက်ထည့်လိုက်တာပဲ၊ ကျွန်မလုပ်တာကျတော့ ဘာလို့ မရရတာလဲ”

သူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်လိုက်သည်။ “ဘာလို့လဲဆိုရင် မင်းက ငတုံးလေးမလို့လေ”

ကျင်းရှီသည် မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးစူသွားသော်လည်း ဘာမှမပြောရဲပေ။ နောက်ဆုံးတော့ ဒီညအတွက် အွန်လိုင်းသုံးရ၊ မရမှာ ဒီဆရာကြီးအပေါ်မှာပဲ မူတည်နေသည်။