လူပျိုလှည့်တေး (ဘာသာပြန်)

3

Unicode

လူပျိုလှည့်တေး

အပိုင်း ၃

ကောင်မလေးသုံးယောက်သည် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသော ယုန်ငယ်များကဲ့သို့ ကုတ်ကုတ်လေးနေကာ စားပွဲခုံများတွင် ခေါင်းများမြုပ်ထားသလို နေနေကြပြီး လှုပ်ရှားရန် ကြောက်လွန်းနေသဖြင့် ခေါင်းမထောင်ပဲ ထိုင်နေကြသည်။

ချူးကျောက် -“ငါအိမ်သာသွားလိုက်ဦးမယ်”

လင်းလော -“ခဏနေဦး!”

သူတို့နောက်မှ ထိုင်ခုံများကို ရွှေ့သံ ကြားလိုက်ရတော့မှသာ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်နိုင်သည်။ ပေါ်ရန်နှင့် ကောင်လေးတစ်စုသည် သူတို့၏မစ်လ်တီးများသောက်၍ ပြီးသွားသဖြင့် ထွက်သွားကြသည်။

ကျင်းရှီသည် ထိုကောင်လေးများစုဝေးရာ တံခါးဆီသို့ မျှော်ကြည့်လိုက်သည်။ ပေါ်ရန်သည် အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် သွယ်လျသော ပုံပန်းသွင်ပြင်ဖြင့် သူတို့ကြားတွင် ပေါ်လွင်နေသည်။ တိုတိုပြတ်ပြတ်ညှပ်ထားသော ဆံပင်နှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဘတ်စကက်ဘောဂျာစီကို ဝတ်ဆင်ထားခြင်းက နုပျိုသောပုံပန်းသွင်ပြင်ကို ပေးစွမ်းနေသည်။

ကျင်းရှီက သူ့နောက်ကျောကို သဘောကျစွာ ကြည့်နေချိန်မှာပင် ပေါ်ရန်က လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမကို လျှပ်တစ်ပြက် ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုအကြည့်တစ်ချက်မှာ သူ၏ ရှည်လျားသော မျက်ရစ်တစ်ထပ်တည်း ဖြစ်နေသော မျက်ခွံများအောက်မှ ပြောင်လက်နေသော ရတနာတစ်ခုကို ဖွင့်ပြပြီး ပိတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

သူ၏ နက်မှောင်သော မျက်လုံးအိမ်ကို ကွယ်ဝှက်ထားသော်လည်း သူ၏ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်မှုနှင့် အရိုင်းဆန်သော အပြုံးများတွင် စွဲမက်စရာ အရိပ်အယောင်များတွေ့ရသည်။

ကျင်းရှီသည် ထိုကောင်လေးမှာ ရှေးခေတ်က အမြီးကြီးကြီး မြေခွေးတစ်ကောင် ဖြစ်နေသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏ ကျဉ်းမြောင်းသော ဇာမဏီမျက်လုံးများသည် စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလွန်းနေသည်။ ထို့ကြောင့်သူသည် ကောင်မလေးများကြားတွင် အလွန်ရေပန်းစားခဲ့သည်မှာ အံ့သြစရာမရှိပေ။