Mahalle kurgusu.
Her pazar yeni bölüm.
.
.
.
Bu sefer çığlıklar dahada yükseldiğinde kaşlarım çatıldı. Kafese girmeden gölgesi düştü. Sonrasında heybetli beden ortaya çıktı. Boyu uzun, kara saçlı, kara gözlü oldukça heybetli bir adam kafesin iç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...
"Kararsızlık, rahatsızlıkların en büyüğüdür."
Dilimin ucunda söylemeyi bekleyen birçok kelime var. Konuşmaya başlasam nereden başlayacağımı bile bilmiyorum. Düşüncelerimin arasında kaybolmuş onun en ufak hareketinde çıkışı bulmaya çalışıyordum. Fakat hareketleri o kadar dengesizdi ki dengesizliği sonucu çıkışı bulacakken yolumu hep şaşırıyordum. En ufak hareketinde kendimce büyütüp kendimi avutmak istemiyordum çünkü biliyordum üzülürdüm.
Kimin neyi olduğumu merak etmezken Karanın neyi olduğumu deli gibi merak ediyordum. Onda ki değerimi bilsem bu durum biterdi. Kararsızlığımın içinde emin olduğum bir şey vardı artık. Kardeşi değildim. Belki onun için arkadaşının kardeşiydim fakat kardeşi değildim. Bu ufacık bilgi bile beni göklere kavuştururken pazılın sonuna geldiğimde ki halimi hayal dahi edemiyordum. Fakat ben Karanın bu kararsızlığı karşısında kendimden, duygularımdan ve hislerimden emindim. Beni etkileyen durum bana karşı hiçbir zaman tek bir duruş sergilememesi. Bir gün en yakınım, o oyun arkadaşım gibi hissettirirken bir gün sadece arkadaşının kardeşi gibi hissettiriyordu.
Karanın o sözlerinden sonra ve abimin bana attığı öldürücü bakışlardan dolayı Karanın dibine girmiştim. O ise bu halime kısa bir an tebessüm etmiş sonrasında hafif önüme geçerek beni arkasına almıştı. Abim, Hasan abiye yapışık bir şekilde duran Besteye ve bana kısa bir süre söylenirken kimse onu duymamıştı. O sırada bakışlarım geldiğinden beri sesini çıkarmayan Barış abiye kaydı. Dalgındı, bakışları birçok kez Hasan abi ve Beste arasında gidip geliyor aklına her ne geliyorsa başını iki yana sallamakla yetiniyordu. Besteyle Hasan abi arasında ki bağı hiçbir zaman anlam verememiştim. Ne kadar altımız beraber büyüsek de Beste için Hasan abinin, Hasan abi içinde Bestenin yeri ayrıydı. Bu bağın sebebini hepimiz merak etsek de üzerine düşmemiştik, Barış abi hariç. O hep sormuş sorgulamıştı ama bu sorgulamayı hep kendi içinde yapmıştı.
Abim düşünceli olan Barış abinin dikkatini dağıtmak amaçlı sorularıyla boğmaya başladığında gözlerim diğerlerini taradı. Hasan abi ve Beste araların da ki sarılmaya son vermiş temas bağımlısı olan Beste ağırlığının yarısını Hasan abiye vermişti. Hasan abi etrafa attığı umursamaz bakışlarıyla olduğu yerde dikiliyordu. Her zaman ki gibi kendini soyutlamıştı burada olduğunu belli eden tek şey silüetiydi.
