Mahalle kurgusu.
Her pazar yeni bölüm.
.
.
.
Bu sefer çığlıklar dahada yükseldiğinde kaşlarım çatıldı. Kafese girmeden gölgesi düştü. Sonrasında heybetli beden ortaya çıktı. Boyu uzun, kara saçlı, kara gözlü oldukça heybetli bir adam kafesin iç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Çığlık atmak istiyordum. Çığlık çığlığa bağırıp bulunduğum ortamdan gitmek istiyordum. Arkama bile bakmadan kaçmak… Ne yazık ki bu isteğim dilemekle kalıyordu. Vücudum sinirden kızarmıştı bedenimin buharlaşıp uçmasına az kalmıştı. Elimdeki çaydan sesli bir yudum alıp düştüğüm yere baktım.
Annemin her ay en az bir kere yaptığı altın günündeydim. Ne kadar mahallede ki annemle yaşıt kadınları sevsem de içlerin de sevmediklerim de vardı. Üniversiteyi kazanamadığım için birkaç kişi imada bulunmuştu, bazıları boş ver okulu deyip torunlarını göstermişti. Neyse ki bu zor günüm de her zaman yanım da olan Beste vardı. Teyzelere gerekli cevapları ağızımı yormaya gerek kalmadan veriyordu. Teyzeler sırf bu yüzden torunlarının fotoğraflarını Besteden saklıyordu.
Ağızım yırtılırcasına esnedim. Eve sabah 4 suların da gelmiştik ve sabah on gibi annemin zoru ile dövülerek uyandırılmıştım. Dönüşte yol boyu oraya bir daha gitmeyeceğimi söylerken Beste bir daha ne zaman gideriz diye sormuştu. Herkes neden gitmek istemediğimi inatla sorsa da geçiştirmiştim. İlk başta başım ağrıdı demiştim sonra ışıkların sık sık gitmesinden şikeyetlendim daha da devam etmeme kalmadan inanmışlardı. Fakat asıl sebebi sadece ben biliyordum. Hasan abinin maçını izlerken yanımda oturan kibarcıktan kaçıyordum. Oraya bir daha gidersem karşılaşacağımıza adım kadar emindim.
Bana son söylediklerin den sonra eş zaman da maçın bittiğini belirten düdük çalmıştı. Söylediklerin den sonra dilim adeta ona karşı lal olmuştu. Sersemlemiştim, ikinci kez. Ona bu halimi belli etmemek adına bir şey demeyip ayaklanmıştım. Onu arkamda bırakırken üstümdeki bakışlarını hissedebiliyordum. Fakat ben bir an olsun arkama dönüp ona bakmamıştım. Oradan çıkana kadarda onu bir daha görmemiştim.
Noir.
Kısa bir zaman da tanışıp aklımı karıştıran tek kişiydi. Aptal değildim sözlerinde ki imayı çok net anlamıştım. Fakat aklımı karıştıran bir şey vardı. O gece orada oturmamı sağlayan çektiğim kuraydı. Ben başka bir yeri seçseydim Noir tekrar yanıma gelebilecek miydi? Bu konuda kafam oldukça karışıktı. Yerimize oturmadan önce etrafta olan takım elbiseli adamlar elimizden kağıtları alıp doğru yere oturmamızı sağlamıştı. Noirin yanıma oturmasını sağlayan ya kaderdi ki buna hiç ihtimal vermiyorum ya da Noirin bir şekilde kendi yanıma gelmesiydi. Düşüncelerimin arasında boğulurken beni dürten Besteye döndüm.
