BBM
I drove away from Clarey's place with such a heavy and painful heart. I can't even manage to make her calm and in peace. What kind of man I was! I hurt her, I made her cried.
"C-Clarey..."
I was crying while driving back home. My heart can't take seeing Clarey crying and hurting because of me.
Nang makarating na ako sa bahay, hindi na muna ako lumabas ng sasakyan upang punasan ang luha ko at ibalik ang sarili ko sa katinuan.
"Mr. President, they all waiting for you inside."
"Your family is complete inside, they all waiting."
I don't have energy to deal with them, to everything around. I'm fucking tired.
"Bonget!"
Manang Imee's voice filled the whole place. I looked at them one by one. My family is complete.
"Let's eat, hon!" si Liza, hinawakan niya ang kamay ko at hinila na ako sa dining.
Wala akong reaksyon na naupo. Habang sila, nagtataka saakin.
Huminga ako ng malalim bago ko unti-unting galawin ang pagkain na nasa harap ko.
Kumain na kaya si Clarey?
"Bonget, kailangan mo na pa lang bumalik sa palasyo niyan... sunod-sunod pala yung dating ng mga delegates galing sa ibang bansa."
"Mr. President, yung sa pinapasang law... yung can check it na."
"Pops, diba... birthday mo na niyan, what's your plan?"
Para akong mabibingi sa mga pagtatanong at kung anong sinasabi nila saakin ngayon. Nagpapaulit-ulit ang mga boses nila sa utak ko na parang isang napaka ingay na mundo na ako lang ang naroon.
Hindi ako umimik. Patuloy lamang ako sa pagkain.
"Siya nga pala... Irene, bakit hindi niyo kasama si Stella?" biglang tanong ni Manang Imee kay Irene. "Sandro, sana inaya mo rito." bumaling siya kay Sandro.
Paano aayain ni Sandro? Hindi na sila okay. Naalala ko naman ang sinabi ni Clarey kanina na alam na ni Sandro ang tungkol saamin.
"Irene, you okay?" Napatingin ako sa kanila nang magtanong ulit si Manang Imee kay Irene.
Nagkatinginan kami ni Irene. Nakatitig pala siya saakin.
Umiwas si Irene saakin at bumaling kay Manang Imee. "Si Clarey? She's busy."
Talaga naman na nahinto ako nang magsalita si Sandro.
"Busy siya sa bagong provincial engineer natin, tita."
Napatingin na nagtatanong si Manang Imee. "Ha? What?"
"Yung Engr. Ravello, ex niya. Baka magkasama sila. Diba, Tita Irene?" si Sandro. Tumingin pa siya kay Irene at kay Greggy.
Huli, ako naman ang tinignan niya pero hindi ko ito pinansin. Nagpatuloy lamang ako sa pagkain.
"Well, Sandro... I don't see any problem with that kung magksama sila. Nililigawan mo pa lang naman siya. And if Engr. Ravello and Clarey back together, why not?" ani Manang Imee.
Para akong sasabog ngayon. Mahigpit kong hawak ang kutsara't tinidor. Hindi ko gusto kung ano man ang mga naririnig ko na pinag-uusapan nila lalo na kung tungkol kay Clarey at kay Rafael.
I was so tired for today. This tiredness is incomparable. I am so sick of all the noise around, their voices, the work I have and all of my damn responsibilities that pulling me away from Clarey.
This life. These people. My position.
All of them are the reasons why what I have with Clarey is becoming chaotic and messy.
Can we just leave everything behind?
"I just want a peaceful life with Clarey. All I want is to be with her. To live a life with her. She is all I need."
