រឿង «ហង្សបាក់ស្លាប»🦋❤️‍🔥

ភាគ ៧ «🔞❤️‍🔥»

     «លោកអ៊ំពិសាអោយច្រើនៗទើបសាច់នៅចាំ»
     «ពូកែសម្តីណាស់» លោក ឆល៍។
     ប្រាវ!!!
     «!!!!!» អ្នកខ្លះទះតុផាំង ក្រោកចេញធ្វើមុខម៉ូវជាគ្នាមិនប្តូរ ដើរចេញទាំងក្អេងក្អាងមិនខ្វល់ក្បាលនរណាឡើយ ព្រោះជ្រេញចរិតហង្សបាក់ស្លាបនៅត្រង់នេះ។
.................................................................
     រីឯកែវភ្នែកមនុស្សគ្រប់គ្នាក៏ក្រឡេកទៅរកទាំងព្រម ជាពិសេសលោក ឆល៍ ហួសចិត្តគ្រវីក្បាលនឹងកូនលោកម្នាក់នេះជាខ្លាំង ដោយឡែកតែលោក ឆាល៍ បែរជាមានអាការៈមិនអាចទាយដឹងបានទៅវិញ លោកគ្រាន់តែសម្លឹងផែនខ្នងក្មួយប្រុសបកមករករាងតូចវិញ ហាក់មានអ្វីមួយកំពុងតែប្រទាក់លោកដោយការសង្ស័យ។
     «...» ហើយបែរមករករាងតូចឯណេះក៏ ហ៊ឺស៎ បែបថាជ្រេញផងពេបជ្រាយផង! គិតចង់បានចំណាប់អារម្មណ៍ផងក៏មិនដឹងប្រុសម្នាក់នោះ គួរអោយស្អប់។
     .....
     មួយសន្ទុះធំក្រោយមក អាហារពេលល្ងាចក៏បានបញ្ចប់ទៅដោយរលូនមិនមានភាពរកាំរកូសនឹងគ្នាបន្តិចឡើយ ប៉ុន្តែបើសិនណាមានប្រុសសម្អុយខ្លះនៅ ប្រហែលជាមានភាពរកាំរកូសគ្នាប្រាកដ។
     បៀវ រៀបចំអាហារមួយចាន លើកឡើងទៅខាងលើ គឺយកអោយកូន ប៊ី បើសិនជាពេលកូនភ្ញាក់មកឃ្លាន នឹងមានអាហារស្រាប់អោយ។
     ក្រាក...
     «...» ក្មេងនៅគេងដដែល គេងលក់ស្រួលដល់ហើយកូន។ បៀវ ដាក់អាហារចុះលើតុថ្នមៗ មុននឹង...
     «លោកមកធ្វើស្អី?!!! ចេញទៅ!!!» បែរខ្នងងាកក្រោយវិញក៏ស្រាប់តែឃើញមនុស្សមាឌឌាំងកំពុងឈរបង្ហាញឫកនៅមាត់ទ្វារជ្ងរៗ ហើយឈរឱបដៃសម្លឹងមកកាន់រាងតូចយ៉ាងរោគចិត្ត។
     «យើងចង់មកពេលណាក៏បានស្រេចតែយើង!!! ទីនេះជាផ្ទះត្រកូល ហ្វូលីវ័រ យល់ទេ?!!» ថាហើយ គេក៏ដើរចូលមកបន្ទប់ រួចចាក់គន្លឹះ គ្រឹប៎!! ធ្វើអោយរាងតូចភ័យបុកពោះ ភឹប៎ៗ បេះដូងលោតដុកដាក់ៗ។
     «ប៉ុន្តែទីនេះជាបន្ទប់របស់ខ្ញុំ!!! ប្រយ័ត្នតែខ្ញុំប្រាប់លោកអ៊ំទៅ!!!»
     «អ៊ីចឹងក៏ទៅប្រាប់ទៅ!!»
     «អាយ៎!! លែង!!!» ភ្លាមៗគេទាញកញ្ឆក់ចង្កេះតូចមកក្រសោបផ្អឹបជាប់ទ្រូង ទើបធ្វើអោយ បៀវ ស្រែកគក់ទ្រូងគេ ឌឹប៎ៗ។
     «ប្រាប់ផងថា ធ្លាប់ស្រឡាញ់គ្នា ហើយធ្លាប់បែកគ្នា!!! ព្រោះរត់ទៅការជាមួយប្រុសអ្នកមាន!!!»
     «...» បៀវ ក្តាប់ដៃយ៉ាងតឹង ខឹងចង់បែកសរសៃឈាមខួរក្បាលទៅហើយ។ គេដៀមដៀលប្រមាថមើលងាយខ្លួននេះមិនចន្លោះ! ជួបគ្នាមិនទាន់បានមួយថ្ងៃផង មាត់គេមានតែពាក្យប្រមាថថា លក់ខ្លួន។
     «មិននិយាយ?!! ខ្លាចគេដឹងហ៎?!! ខ្លាចចាប់ប្រុសចាស់មិនបានមែនទេ?!!»
     «ប្រាកដហើយ!!»
     «កុំមកផ្គើន!!!» បៃប៊ល។
     «យ៉ាងណាប៉ាលោកក៏ចាប់អារម្មណ៍ខ្ញុំ!!!»
     «ហ៊ឺស៎!!!!!»
     «លោកធ្វើស្អីហ្នឹងអាមនុស្សឆ្គួត!!! លែង!!!»
     ដៃទាំងទ្វេរបស់គេលើកក្រសោបចង្កេះតូចឡើង ហើយនាំចេញពីត្រង់នេះបាត់!! អ្វីដែលនាយតម្រង់បន្ទាប់ជាបន្ទប់គេនោះឯង។
     បៀវ ស្រែកបម្រាស់ខ្លួនខ្លាំងៗចេញពីមនុស្សរោគចិត្តម្នាក់នេះ ប៉ុន្តែមិនបានការសោះឡើយ រហូតមកដល់បន្ទប់ថ្មី គេបោះកាយស្តើង ប្រូស៎! ទៅលើពូក ចង់បាក់ចង្កេះ។
     «លែង!!!! អា៎!!!! ជួយផងលោកអ៊ំ!!! លែងយើង!!!!» បៀវ ប្រឹងរត់គេចយកជីវិតអោយមានសេរីភាពវិញ ព្រោះដឹងច្បាស់ថាមនុស្សកំរោលឆ្គួតបែបនេះនឹងធ្វើអ្វីមិនល្អប្រាកដ។
     ហើយគេក៏មិនបានចុះចាញ់ដែរ កម្លាំងមហិមាក៏ឡើងសង្កត់ពីលើកាយតូច ញែកជើងតូចៗសងខាងអោយនាយមានទីធ្លានៅប្រឡោះកណ្តាល។
     «បិទមាត់!!! ហ៊ឺស៎!!! ចាំទុកណា!! បើជ្រុលជាមកដល់ទីនេះទៅហើយនោះ អ៊ីចឹងគួរតែដឹងទៅថា... មានបាបកម្មជាច្រើនដែលចាំអោយទទួល!!!» និយាយចប់ភ្លាមគេក៏ឈ្មល់ថើបញក់ញីមាត់តូចនោះភ្លែត ប៉ុន្តែរាងតូចគេចចេញទើបអ្វីដែលទទួលបានជាកញ្ចឹង.កខ្ចីល្វក់វិញ។ នាយក៏ថើបញីខ្លាំងៗ អោយនាក់ខាងក្រោករើបម្រាស់ស្រែកយំគួរអោយសង្វេក។
     ស្រែកផងយំផង ចង់គេចចេញពីការដែលមានមនុស្សបៀតបៀន ព្រោះវាមិនបានកើតចេញពីការស្រឡាញ់ឡើយ តែកើតចេញពីទង្វើបង្ខិតបង្ខំទៅវិញទេ។
     ខ្វោក!!!!
     «ហ៊ឹកហ៊ឺ... លែងទៅ!!!! ហ៊ឺ លែងខ្ញុំទៅ!!!!» ទោះបីជាស្រែកយំដល់ស្លាប់ទៀតក៏អ្នកខាងលើពុំស្តាប់ដែរ។ គេកំរោលព្រោះតែស្អីក៏មិនដឹង ដឹងត្រឹមថាចង់ចាប់ក្រញិច ហើយធ្វើយ៉ាងណាអោយម្នាក់ខាងក្រោមនេះឈឺសាច់ និងរាងចាលដែលហ៊ានត្រឡប់មកកាន់ទឹកដីនេះវិញ។
     .....
     ម៉ោង ១១ យប់កិច្ចការក៏បានបញ្ចប់ទៅ!
     សំឡេងអណ្ដឺតដណ្ដកសឺតសតៗយំដកចង្កាមាន់ឮឡើងល្វើយៗ។ រាងកាយទន់ល្មៃប្រឹងក្រោកចេញពីគ្រែទាំងកំហឹង! កំហឹងពេញទ្រូងទៅហើយ ក្តាប់ភួយហើយក្រោកដើរទាំងយំរហាម យំក្តាប់មាត់ រាវរកសម្លៀកបំពាក់នៅកន្លុកកន្លៀតផ្សេងៗមកពាក់វិញ។ ចាំមើលណា ទង្វើដែលគេធ្វើនាពេលនេះខ្លួននឹងសងសឹកវិញនៅពេលក្រោយ។
     «មិចក៏គ្មានជាតិអីបែបនេះណ៎?? ស្តាយដល់ហើយ ខាតពេលអស់រលីង! ដឹងអ៊ីចឹងសុខចិត្តទៅរកក្មេងៗពីរបីនាក់មកកំដរវិញល្អជាង ញ៉ាំរបស់ហ្វ្រីៗបែបនេះគ្មានជាតិទាល់តែសោះ!!» សំឡេងមាក់ងាយម្តងទៀតបន្លឺឡើង។ គេបោះសម្តីទៅកាន់មនុស្សដែលយោកខ្លួនសឹងមិនរួចនោះទាំងមានប្រៀប។ មានអីទៅយំស្តាយខ្លួនដូចអ្នកមិនធ្លាប់ទៅ មានទាំងប្តីផង បែបនេះនាយស៊ីដដែលគេហ្នឹងឯង ត្រូវទេ?!!!
     ប៉ុន្តែថាអ៊ីចឹងក៏មិនត្រូវ គេទៅវិញទេដែលមាត់ក្បត់ចិត្ត ទាំងដែរមុននេះគេមិនបានដកឃ្លាសូម្បីម្តង គេចាប់បង្ខំពីម្តងទៅម្តងរហូតរាងតូចយំទឹកភ្នែកហូរដូចជាទន្លេ គេវិញស្រែកថ្ងូរស្រណុកតែម្នាក់ឯង ចិត្តក៏មិនចង់បញ្ឈប់ បែរជាបានបញ្ឈប់ហើយមកមាក់ងាយមើលថោកគេថា គ្មានជាតិ។ តើគេកំពុងតែគិតអ្វីក្នុងខួរក្បាលនោះ?!!
     «...»
     «...» អារម្មណ៍ស្រាប់តែមិនស្រណុកនៅខ្លួនភ្លាមៗ ពេលដែលរាងតូចមិនបានតប.ត មិននិយាយរក គិតតែពីយំ ហើយស្លៀកពាក់វិញ មិនខ្វល់នឹងសម្តីឆ្កែរបស់គេ ហើយដើរចេញមិនបកក្រោយអីបន្តិច ចេញទៅទាំងកំហឹងចងជាប់ទ្រូង មិនបាត់ទឹកភ្នែកសូម្បីតែម្តង។ 
     យំរត់ចូលទៅបន្ទប់ខ្លួនឯងវិញទាំងឈឺចាប់!!
     «...» សកម្មភាពសព្វយ៉ាងក៏បង្ហាញអោយចក្ខុមួយបានឃើញ។ អូ៎... ស៊ីជម្រៅដល់ម្លឹងហ៎??

     🦋❤️‍🔥សូមរង់ចាំអានភាគបន្ត❤️‍🔥🦋
______________________________________
#និពន្ធដោយ ប៉ុម ស្រីពេជ្រ (pichpichbp)
#រក្សាសិទ្ធគ្រប់ដោយពេជ្រពេជ្រប៊ីភី
•ហាមធ្វើការលួចចម្លងសាច់រឿងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតិ (រក្សាភាពជាមនុស្ស)

បើចូលចិត្តជួយVoteម្នាក់មួយមកណាណប់ចិត្តណប់បេះដូងអេតមីន អោយអេតមីនមានកម្លាំងសរសេរភាគត❤️😘
"Vote👇កន្លែងផ្កាយនេះ"