Hyung's Lessons

1

Jin pov

විශාල සද්ද , කඩාගෙන් වැටීම් , කෑ ගැසීම් ඔය සේරම අස්සේ මන් අඇවිදගෙන ගියේ මට තවත් නැතිවෙන්න දෙයක් තියෙනවද කියලා හිත හිතා

අවසාන මොහොතේ හ්‍යුන්ග් එක්ක බේරිලා මෙහෙන් යන්න කියලා ඔම්මා එයාගෙයි අප්පගෙයි සේරම වටින බඩු මටයි හ්‍යුන්ග් ටයි දුන්නා . ඒත් හ්‍යුන්ග් මාව තනි කරලා යන්න ගියා

ඔයාලා මෙතන හිටියනම් තේරේවි මගේ වේදනාව . ඊටත් වඩා බය . උතුරු කොරියාව සෝල් නගරයට එක පිට එක පහර දෙද්දි  අවුරුදු ගානක් මහන්සියෙන් හදපු නගර කඩාගෙන වැටෙනවා..නගර නම් ආපහු හදයි ඒත් ඒ නැති උන මිනිස් ජීවිත ? ඒවට මොකද වෙන්නේ ?

බේරා ගැනීමේ කන්ඩායම් හැම තැනම දුවද්දී  සමහරු කෑ ගහගෙන දුවනවා   සමහරු එහෙම්මම අඇදගෙන වැටෙනවා . ඒත් මන් විතරක්..

මන් විතරක් ඉස්සරහට ගියා .  මන් දැක්කා තවත් කෙනෙක් .

කෝ ඒ බබාගේ පවුලේ අය ? . කෝ ඒ බබාව ඉක්මනටම හන්ගගන්න කෙනෙක් ? බේරාගැනීමේ කන්ඩායම මොකද කරන්නේ?

මන් හෙව්වා . ඒත් කවුරුත් නෑ . එයාට එහා පැත්තේ තිබුන පුන්චි මල්ල එක්ක එයා තනි වෙලා .  සමහර විට අද ගහපු බෝම්බ වලට එයාගේ පවුලම අහු උනාවත්ද?..

මන් හිමින් ඒ බබා ගාවට ගියාට එයා වෙව්ලුව එක විතරමයි කරේ . කිසි තොරතුරක් ගන්න බැරි උනා

එයාවත් මන් එක අතකට අරගෙන කැඩුන බිල්ඩින් එක්ක මුල්ලකට ගිහින් එයාව මගේ අත් අතරේ හන්ගගත්තා  . කමක් නෑ මට කවුරුත් නැති උනාට . මන් මෙයාව බලාගන්නම් .එච්චරයි මට හිතුනේ . මොකද එය්ස්ත් ජීවිතයක් . මට බෑ එයාව තනි කරලා යන්න

සටන් විරාමයක් දෙන පාටකුත් නැති නිසා මන් බබාවත් තුරුලු කරගෙන බස් නවත්තන තැනට ගියා . වෙනදට මිනිස්සුන්ගෙන් පිරුන එතන අද විනාශ වෙකා තියෙන හැටියක් !

එතකොටයි මන් දැක්කේ "Evacuation" කියලා පුවරුවක් එක්කම බස් එකක් තියෙනවා . ඒ කියන්නේ මෙයාලා අපිව මෙහෙන් ඉවත් කරනවද ?

මන් දෙපාරක් හිතුවේ නෑ . බබාවත් ගුලි කරගෙනම මම බස් එකේ කොනකට උනා  . මිනිස්සු පිරිලා . එයාලා ඉඩ දුන්නෙ නෑ . බස් එකේ අයිතිකාරයා කිව්වා පොඩි අයට මුල් තැන දෙන්න කියලා ඒත් කවුරුත් දුන්නේ නැ

මන් දැක්කා මගේ සම්චොන්ලත් ඉන්නවා . විශ්වාස කරනවද එයා මාව දැක්කම අහක බලාගත්තා කියලා . ඔහොම තමයි . හැමෝටම වටින්නේ තමන්ගේ ලමයි . ඒ වෙනුවෙන් තව කෙනෙක්ගෙ ලමයෙක් බිල්ලට දෙන්න උනත් එයාලා ලෑස්තී . ඒත් කාගේ උනත් ලමයෙක් නේද කියන්ස් එක නෙවෙයිද අපි හිතන්න ඕනේ

අවසානයේ බබාවත් උස්සගෙන මන් හිර වෙවී නැග්ගා . මන් මොනා කරන්නද . දැන් ජීවිත දෙකක් මගේ අතේ

වෙඩි සද්ද අඈතින් අඈතින් අඇහෙනවා . මන් පන බයෙන් හිටියේ ගමනාන්තෙට යන්න කලින් අපිට මැරෙන්න සිද්ද වෙයිද කියලා..

ඒත් කොහොමින් කොහොම හරි අපි වෙඩි සද්ද වලින් හුගක් දුරට ආවා . පැය දෙකක විතර ගමනකින් පස්සේ බස් එක නැවැත්තුවා . එයාලා සල්ලි ගත්තේ නෑ එයාලා ස්වේච්ඡාවෙන් අනිත් අයව බේරගන්න කන්ඩායමක් නිසා

බැස්ස ගමන් මූනට හම්බ උනේ සම්චොන්ව. එයා කිව්වා එනව නම් මට විතරක් එන්නලු . මාව ඒ තරම් තිරිසන් විදිහට පේනවද සම්චොන් !

මේ තරම් ජරා මනුස්සයෙක් එක්ක ඉන්නවට හොදයි වෙන කොහෙට හරි යන එක . මන් එහෙම්මම ගෝල්ඩ් ශොප් එක්කට දිව්වා . ඔම්මා මට දුන්න බඩු වලින් එයාගේ මාලේ හැර අනික් හැම දේකින්ම මන් සල්ලි ගත්තා . බබා ගාව තිබ්බ බඩු වලටත් මට ඒකම කරන්න උනා ..

ඒත් මන් අවසන් තීරනයජ් ගත්තා . මගෙ ඔම්මගේ මාලේ විකුනලා බබාගේ ඔම්මගේ මාලේ තියාගන්න .!

එහෙම්ම ආපහු බස් නැවතු පොලට ආපු මම සම්චොන් පෙනි පෙනීම තවත් බස් එක්කට නැග්ගා . Yeongcheon වලට

අපි බලමුකෝ .වෙන දෙයක් වේවි . ඒත් මන් ඔයාව අතාරින් නෑ පොඩ්ඩෝ

..........................................................................

කෙනෙක්ට කම්මැලී . කෙනෙක්ට මරාගෙන මැරෙන්න ඕනේ අද්‍යාපන අඇමතිව.  ඒ කෙනා   මම  😌