Stiefbroertje//bankzitters

deel 20

Pov Robbie
Mat is flauwgevallen. Milo staat om het hoekje met de vader van Matthy te bellen, want met Koen ging het ook niet goed. We hebben het voordeel dat we zijn code van Matthy's telefoon wisten.

Ik sleep Matthy naar een stuk in de schaduw. Zijn wang is gestopt met bloeden, maar je ziet de wond erg duidelijk. Ik pak de icepack en leg die op zijn voorhoofd om de temperatuur te verminderen.

Ik zie Milo aankomen lopen. "Gaat alles goed?" Vraagt hij. "Mat is flauwgevallen" zeg ik. "Oh jeetje, zijn vader en Koens moeder komen eraan" zegt hij. We zien Matthy langzaam zijn ogen openen. We wachten even met praten. Hij kijkt om zich heen. "Hoi" zeg ik. "Hoi?" Zegt Matthy. "Hoe heet jij?" Vraagt Milo. "Matthy" zegt Matthy met een vragend gezicht. "Weet je nog hoe wij heten?" Vraag ik. "Robbie en Milo" zegt hij. Godzijdank dat hij niet te hard op zijn hoofd terecht is gekomen. "Oke Mat, je vader en Koens moeder zijn onderweg. Je was net flauwgevalle.n, ik denk door de hitte en het bloed. Wil je wat te drinken?" Vraagt Milo. Matthy knikt. Milo had een flesje water mee verwikkeld in aluminiumfolie zodat het koud bleef.

Pov Milo
Ik hoor een auto het terrein op rijden. Ik zeg tegen Robbie en Mat dat ik er even naartoe ga. Ik loop richting de auto van Matthy's vader. "Hallo" zeg ik. Ze zeggen hallo terug. Ik neem ze eerst mee naar Koen. We lopen het veld op. Koen zit tegen de hekken aan. Bas en Frank zitten er naast. Koen heeft ook een wondje, op zijn voorhoofd. En 2 plekjes die nog steeds bloeden op zijn lip en hij heeft een bloedneus. Hij huilt. Hij heeft pijn. Bas en Frank wrijven over zijn rug.

"Waar is Mat?" Vraagt Matthy's vader na een tijdje. "Loop maar mee" zeg ik. Ik loop het veld af met Matthy's vader naast me. "Hij is net flauwgevallen, dus ik weet nog niet of hij heel aanspreekbaar zal zijn. Dat was hij net ook nog niet" zeg ik. Zijn vader knikt. We lopen het veld. We zien Matthy en Robbie in de schaduw zitten. Matthy heeft opgetrokken knieënengrijpt met zijn handen naar zijn hoofd. "Milo, hebbie een paracetamol?" Roept Robbie. "Euh, ja in mijn tas, kijk maar" zeg ik. Robbie pakt mijn tas en kijkt er in. Ik en Raoul, Matthy's vader, komen bij hun aan. Robbie geeft ondertussen een paracetamol aan Matthy. Matthy slikt hem in met een beetje water en zegt schor "bedankt." "Wat heb je gedaan?" Vraagt Raoul aan Matthy.

Pov Matthy
"We hadden ruzie, zoals gewoonlijk. Alleen het liep een beetje uit de hand" zeg ik. "Heb je Koens gezicht gezien?" Vraagt papa. Hij verheft zijn stem een beetje. Ik knik. "Vind je dat normaal?" Zegt hij met een verheffende stem. "Je begrijpt het niet. Mij niet. Nooit." Zeg ik. "Nee ik begrijp het niet nee. Hoe haal je het in je hoofd om te vechten. En nog wel met de zoon van mijn vriendin" zegt papa. Hij is pissig. Waarom begrijpt hij nou nooit hoe ik me voel. Ik zucht. "Hallo? Krijg ik nog antwoord?" Zegt papa streng. Ik kijk hem aan. "Wat heeft het voor nut om te antwoorden. Je begrijpt me niet en staat altijd aan de kant van Lieke en Koen. Vroeger zei je altijd 'Oh Mat, jij bent en blijft mijn nummer 1. Er gaat niemand op die plek kunnen staan.' Waar ben je nu dan? Waar ben je nu om naar mijn verhaal te luisteren en achter me te staan? Waar ben je?" Zeg ik waarna ik weg loop. Helemaal klaar ermee. Alles. Papa. Lieke. Koen. Alles. Ik wil niks meer te maken hebben met Koen en Lieke. En papa's leugens.

632 woorden