Stiefbroertje//bankzitters

deel 7

Pov Matthy
We zitten met z'n vieren aan tafel. We doen pim pam pet. Ik heb tot nu toe 3 kaartjes en sta daarmee laatste. Ik zit naast Koen. "Oké dit keer wil ik tegen Matthy" zegt Koen. Ik focus op de draaischijf. En hoor ondertussen de vraag. "Wat is vervelend" leest Lieke op. De draaischijf stopt op de letter 'M.' "Matthy!" "Muizen!" Tuurlijk roept Koen mijn naam. Als hij me kan treiteren, pakt hij die kans wel. Ik kijk een beetje sipjes richting de tafel. Er komt ineens een vlaag van gedachten in mijn hoofd.

Elke keer probeert hij de sfeer te verpesten en ikzelf word er diep ongelukkig van als ik dan later zie dat er een kans is dat mijn vaders relatie kapot gaat. Dat kan niet. Dat wil ik niet veroorzaken, maar als Koen zo doet, kan dat spanning opleveren bij onze ouders en dan kan er ruzie ontstaan en dan is het klaar. Ik wil dat niet doen. Ik gun mijn vader het beste, maar Koen verpest het voor onze ouders. Ik voel me er kut over en begin lichte traanogen te krijgen.

"Ik stop ermee" zegt ik, waarna ik opsta en naar mijn kamer loop. Ik pak een zwarte hoodie uit mijn kast en doe mijn capuchon op. Dit heeft ook te maken met mijn karakter. Omdat ik snel emotioneel wordt, gebeurt dit. Dat ik gewoon spontaan kan gaan huilen als ik over een situatie nadenk, die ik wil voorkomen, maar er toch bij betrokken ben.

Ik zit onderuitgezakt op mijn bed en tranen verlaten mijn ogen. Ineens gaat mijn kamerdeur open en ik schrik op. Papa komt binnen. "Hey vriendje, wat is er?" Vraagt papa. "Niks" zeg ik snel. "Dus je wilt zeggen dat je zomaar huilt?" Vraagt papa. Hij kent me te goed. Zonder ook maar antwoord te geven draai ik me om en ga op mijn zij liggen in bed met mijn hoofd naar de muur. Ik voel het bed achter me inzakken. Even later voel ik papa's lichaam tegen die van mij en begint hij met zijn ene hand op mijn hoodie, bij mijn buik te wrijven. Hij geeft me een kus op mijn wang. Ik richt mijn ogen op het matras en een zachte snik verlaat mijn mond.

"Mat ik blijf hier net zo lang tot je het verteld, want iets zit je dwars, anders huil je niet" zegt hij. Ik hou me stil, op af en toe een snik na dan. "Wil je anders dat we een stukje rijden met de auto?" Vraagt hij. Ik twijfel. Hij heeft gelijk, het zit me dwars. Maar ik weet niet of ik het moet vertellen. Ik haal mijn schouders op. "Kom, je hebt geen keus" zegt hij en gaat uit mijn bed. Ik draai me lichtelijk verward om. Hij steekt zijn hand uit. Ik pak hem vast en hij trekt mij uit bed. Ik geef hem vrijwel meteen een knuffel. Ik laat nog een paar tranen lopen en bijt dan op mijn lip, om niet meer te huilen. Ik wil niet elke keer huilen.

Als ik iets rustiger ben, lopen we richting de gang. Papa stuurt mij alvast naar de gang en zei dat hij tegen Lieke zou zeggen dat we even weg waren. Naderhand komt hij terug. Hij stapt in zijn schoenen en dan lopen we naar de auto. Ik neem voorin plaats, naast papa. Ik doe mijn gordel vast en speel met mijn vingers. 
We rijden de dijk op en ik kijk naar buiten om mijn gedachten te veranderen.

Ineens voel ik iets op mijn been. Geschrokken kijk ik om. "Hey gekkie, niet zo schrikken, ik ben het maar" zegt papa, waarna ik opgelucht zucht en naar mijn been kijk. Hij had zijn hand op mijn been gelegd. Ik pak zijn hand vast en verstrengel mijn vinders tussen die van hem. Ik hoor hem lachen. "Schatje ben je" zegt hij. Nog wel. Maar als Koen zover gaat dat alles kapot gaat, zoals de vand tussen papa en Lieke, mijn band tussen Lieke en mijn band tussen papa. Papa zou kapot zijn en dan heb ik Day veroorzaakt. En dan is er een kans dat hij me verlaat, net als mama. Ik denk echt teveel na.

Ik schop mijn schoenen uit en zet mijn voeten op de stoel. Uiteraard heb ik sokken aan. Ik verstop mijn hoofd in mijn knieën. Ik voel tranen opkomen. Ik ben zo bang dat ik over een paar maanden of misschien jaar gewoon geen ouders meer heb. Een zachte snik verlaat mijn mond. "Mat, maatje, kijk me eens aan" zegt papa. Ik haal mijn voeten van de stoel, droog met de mouw van mijn trui mijn tranen, want met mijn andere hand heb ik nog steeds papa's hand vast. Ik draai mijn hoofd zijn kant op. "Och Mat, we zijn er bijna" zegt hij. Ik heb geen idee waar we bijna zijn, maar niet thuis.

De auto komt tot stilstand. Ik kijk door het raam. We zijn op een parkeerplaats. Papa laat mijn hand los en klikt mijn gordel los. Nader hand voel ik twee handen. 1 op mijn ene zij en de ander op mijn andere zij. Hij tilt me zijn schoot op. Ik sla mijn handen achter zijn rug en verstop mijn hoofd tegen zijn borst. "Ga je me vertellen wat je dwars zit?" Vraagt papa lief. "Maar ik wil jou niet kwijt of kwetsen" zegt ik. Ik slik de tranen weg. Ik kijk omhoog om zijn gezichtsuitdrukking te kunnen zien. Hij kijkt me aan en drukt een kus op mijn voorhoofd. "Dat doe je niet. Ik wil alleen weten waarom mijn kleine vriendje verdrietig is" zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Gewoon" zeg ik. "Gewoon? Mat ik weet dat je emotioneel bent en snel huilt, maar jij huilt nooit voor niets" zegt hij. Ik sluit mijn ogen en zucht even. Ik voel zijn hand over mijn rug wrijven. "Koen..." begin ik.

Pov Raoul
"En ik ben gewoon bang dat we jullie relatie kapot maken en dat ik daar ook onderdeel van ben en dat je hetzelfde doet als mama" zegt hij snikkend. Halverwege brak hij. Ik druk hem dicht tegen me aan en troost hem. "Mat kijk me eens aan" zeg ik. Hij kijkt omhoog. Zijn prachtige blauwe ogen vinden zijn weg richting mijn gezicht. "Luister, jij doet niks verkeerd. En als Koen het probeert te verpesten, krijgt hij wel op zijn kop van Lieke. Jij doet absoluut niks fout. En als jij nou eens luistert naar mij, ik ga nooit hetzelfde doen als mama. Daarvoor ben ik veelste blij met jou, ventje" zeg ik. Hij kijkt me nog steeds aan met waterige ogen. "Echt niet?" Vraagt hij. "Echt niet" zegt ik. Hij komt een beetje omhoog en geeft me een kus op mijn lippen. Er vormt een kleine glimlach rond zijn mond en ik veeg dat laatste paar tranen weg. "Nou doe jij je schoenen even aan" zeg ik. Hij kijkt me vreemd aan, maar gehoorzaamd wel.

Hij stapt uit em daarna stap ik ook uit. Ik doe de auto op slot en pak zijn hand vast. We lopen de parkeerplaats af en dan de hoek om. Ik weet dat hier een ijssalon zit. "Wat gaan we doen?" Vraagt Matthy nieuwsgierig. "Tja voor jou een vraag en voor mij een weet" zeg ik. Hij kijkt omhoog en ik kijk naar beneden. Als zijn ogen de mijne ontmoeten, trekt hij even een boos gezicht, maar uiteindelijk begint hij te lachen om zichzelf. Ik haal mijn hand door zijn haar. "Ben je weer blij?" Vraag ik. Hij knikt. Hij geeft mijn been een knuffel. "Dankje" zegt hij. "Geen probleem Mat" zeg ik.

We lopen terug naar de auto met ons ijsje in onze hand. Mat heeft een bakje met yoghurt en stracciatella. Ikzelf heb een hoorntje met aardbei en banaan. Mat is meestal emotioneel,  omdat hij een situatie maakt en daar gaar hij dan over piekeren tot de situatie zo groot is dat hij niet meer weet wat te doen en dan moet hij huilen. Meestal verbergt hij het en wilt hij er niet over praten, maar uiteindelijk moet hij wel. Zijn moeder vond zijn gedrag altijd voor kinderen van 5. Want 14 jarige mochten in haar ogen niet meer huilen. Nou bullshit en ze weet dat Mat emotioneel is, dus hij huilt snel.

1394 woorden