Stiefbroertje//bankzitters

deel 13

Pov Matthy
"Mat draai je stoel eens om" zegt papa. "Nee, ik wil niet met je praten, ga maar naar Lieke haar geloof je toch altijd?" Zegt ik boos. "Mat ik wil dat je nu naar me luistert, ander heb je een groot probleem" zegt papa streng. Ik zucht en draai mijn stoel om. Ik kijk naar mijn handen en speel daarmee. Geen zin om papa nu aan te kijken. "Waarom doe je nou zo boos?" Vraagt hij. "Omdat JIJ dat wijf boven mij zet en haar gelooft terwijl ik de waarheid spreek" zeg ik en mijn ogen vallen op mijn grijze trui en joggingsbroek die op mijn bed liggen. Ik heb het koud. Ik sta op van mijn bureaustoel. "Zo praat je niet over mijn vriendin" zegt papa. "Oh dus ze mag mij wel uitmaken voor leugenaar en haar zoontje mag alles en is heilig en als hij een keer op de grond beland is het tegen mij! Flikker op, echt" zeg ik. Beetje bij beetje word ik steeds bozer. "Er is helemaal niks aan de hand. Koen maakt gewoon grapjes en jij moet alles niet zo letterlijk nemen" zegt papa. "Mhm, grapjes. In de sloot duwen is een grapje wil je zeggen?" Zeg ik. "Dat kan per ongeluk gaan" zegt papa. "Pap echt, ik heb me zo vergist in jou. Ik dacht echt dat wij een goeie sterke band hadden, maar ineens komt er een focking trut tussen en is alles verpest!" Schreeuw ik. "Jij gaat nu normaal praten over haar, ja? Beetje respect voor mijn vriendin" zegt hij. Ondertussen trek ik mijn korte broek uit en vervang ik die voor mijn joggingsbroek en zelfde geldt voor mijn shirt en de trui. Ik schud mijn hoofd. "Jij bent echt ongelofelijk" zeg ik. Ik loop langs hem. "Hij loopt me achterna. "Wat ga je doen?" Vraagt hij. "Gaat jou dat iets aan? Ga lekker bij je wijfie hangen, misschienheeft ze nog wat over me te zeggen. Kun je dat ook gelijk geloven" Zeg ik zonder om te kijken. "Mat ophouden nu, iedereen kan je horen" zegt papa. "Kan mij het schelen, ik woon hier, hun niet. Als ik wat over hun wil zeggen zeg ik dat" zeg ik. Ik stap in mijn schoenen. "Wat ga je doen?" Vraagt papa. "Gewoon een rondje lopen" zeg ik. "Zal ik mee?" Vraagt hij. "Nee alsjeblieft niet" zeg ik. Hij kijkt me teleurgesteld aan. Hij schudt zijn hoofd. "Mat ik dacht echt dat jij anders was" zegt hij. "Oké papa" zeg ik en loop de voordeur uit.

Ik loop door het park. Papa's teleurgestelde blik blijft zich maar afspelen in mijn hoofd. Hij is teleurgesteld in me. Dat raakt me. Ik had hem mee moeten vragen. Stel hij huilt nu door mij. Stel hij wilt me nooit meer zien. Al deze ingevingen laten me meestal huilen. Dit keer slik ik de tranen in. Mijn woede is een beetje gezakt.

Ik loop de dijk af en de oprit op van mijn huis. Ik bel aan en papa doet open. "Afgekoeld?" Vraagt hij. Ik kijk hem aan en knik. "Mat, wat je zei kan niet hé. Ik weet dat je boos was, maar dat kun je niet zomaar roepen" zegt hij. Ik kijk naar de grond. Spijt? Absoluut niet. "Heb je hiervan geleerd?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Nee ik heb er niet van geleerd. Dat ik iemand geen trut mag noemen? Dat was woede. Nooit scheld ik iemand uit als ik boos ben, nooit. Maar als ik iets van je vindt, zeg ik het en het maakt me niet uit of je erbij staat of niet.

"Wol je anders een spelletje aan de tafel doen?" Vraagt papa. "Met z'n tweeën???" Vraag ik enthousiast. "Nou dat gaat moeilijk als we met 4 in huis wonen. Gelijk vertrekt mijn glimlach weer. "Dan heb ik geen zin" zeg ik sipjes. "Dus door hun wil je geen spelletje doen?" Vraagt papa. "Exact" zeg ik. Hij zucht. "Mat Mat Mat, je maakt het me zo moeilijk" zegt papa. Nee ik mag hun gewoon niet meer. Zo simpel is het. En dan ga ik niet leuk een spelletje met ze doen. "Gaan jullie maar een spelletje doen" zeg ik. "En jij dan?" Vraagt papa. Ik haal mijn schouders op.

Papa pakt mijn hand vast. "Kom, jij doet gewoon mee" zegt hij. Hij neemt me mee naar de woonkamer. Hij pakt het spel rummikub. Koen komt de kamer in. "Mag ik mee doen?" Vraagt Koen. Ik kijk papa aan. "Ja tuurlijk" zegt papa. Ik blijf papa aankijken. Ook Lieke hoor ik de woonkamer binnen komen. Ook Lieke neemt plaats naast papa.

Dan kijkt papa me aan. Hij geeft me een rustige blik dat het goed komt. Ik stoot mijn bordje op waar al 14 stenen op lagen. "Ik doe niet meer mee" zeg ik, waarna ik de woonkamer verlaat.

836 woorden
Tja hoe zou jij zo'n situatie aanpakken? Als je zoon je vriendin en haar zoon niet mag, maar je gek bent op die vriendin?