Bazı kadınlar töreyi değiştirebilir.
Zerya, Dilşad, Reyhan, Besna, Fatma ve niceleri..
Törenin can yaktığı, yıkıp yok ettiği, kanattığı her bir gülün hikayesi.
Üzerine kuma getirilen Zerya'nın üç çocuğuyla verdiği yaşam mücadelesini gelin hep berabe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zılgıtlar çekilirken konağa girdi Dilşad. Üzerinde Besna'nın yolladığı bindallıdan bozma koyu mor bir elbise vardı. Dilşad'a kalsa bunu bile giymezdi ama onlara ayak uyduruyordu.
İki üç parça eşyasını evin hizmetlisi alıp onun olacak odaya götürdü hızlıca. Başında ki kırmızı örtüden etrafı pek göremiyordu ama çok az bir kalabalık vardı. Bir kadın eline testi tutuşturdu. Dilşad sanki Şahin'e vuruyormuş gibi bir öfkeyle yere fırlattı testiyi.
Merdivenlere yönlendirildi. Iki kadın koluna girdi.
"Ben Heja. Abdi ağanın kardeşinin karısıyım. Hoşgeldin ailemize."dedi yaşlıca olanı. Daha genç olan konuşmadı. Yüzü asıktı. O Besna'nın kız kardeşiydi. Sadece Heja'nın laf edeceğini bildiğinden kısaca konuştu.
"Hoşgeldin. Bende Abdi ağanin baldızı Yıldız. Evliliğiniz kutlu olsun."deyip iki yanağından öptü. Dilşad biraz utandı Yıldız'a karşı, cevap vermedi.
Odaya geldiklerinde kapının önünde duran kadın tebessüm edip kapıyı açtı. Sonra telaşlı adımlarla üst kata çıktı. Dilşad onun ayaklarında ki kınalara baktı. İlk evliliğinde Ona da yakılmıştı. Ne hevesliydi o zamanlar. Şimdi evlilik tamamen bir külfet ve kurtarmaydı onun için.
Heja ve Yıldız başında zebani gibi dikilirken yatağa oturdu. Korkmaya başlamıştı. Çok kalabalıklardı ve yalnız olması da göze batıyordu. Çünkü hiçbir aile üyesi bilmiyordu bunu. Zaten öyle kalabalık bir ailesi de yoktu. Annesi Şahin'i de bilmezdi. Onu hep köyde ki evinde duruyor sanıyordu. Abdi ile evlendiğini de duymuş umursamamıştı. Zengin adama yamadın kendini yine iyisin deyip gülmüş sonra da telefonu kapatmıştı.
Dilşad boşlaşan gözlerle avcunu parmaklarının nerdeyse hepsini kaplayan koyu kırmızı kınaya bakarken içeri Besna girdi. Elinde bir bıçak vardı. Dilşad'ın kaşları çatıldı. Heja Besna'nın omzuna dokundu,bir şey demeden çıktı. Yıldız odanın bir köşesine çekildi.
Besna, Dilşad'ın başında ki örtüyü kaldırdı. Besna değişmemişti. Sadece daha ihtişamlı bir kıyafet vardı üzerinde. Altın işlemeli siyah bir boydan ve siyah bir örtü örtmüştü. Boynunda,kolların da altınlar parıl parıl parlıyordu.
"Hayırlı olsun, mutluluklar dilerim. Abdi ağaya bir an önce bir çocuk verirsin inşallah.."deyip elini uzattı. Dilşad bir şey demeden elini öptü.
Besna, Dilşad'ın açık kahve uzun saçlarını tek bir elinde toplayıp omuzlarının biraz aşağısında kesti. Dilşad donup kaldı. Bu âdeti biliyordu ama yapacaklarını düşünmemişti. Bu bir düşmanlık belirtisimiydi şimdi. Başını kaldırıp Besna'ya baktığında açık yeşil gözlerine yaşlar dolduğu gördü.
Dilşad hızla başını önüne eydi. Yıldız ablasının koluna girdi. Çıkardı kapıdan. Besna ağlıyordu ama neye ağladığını bile bilmiyordu. Sadece bu yaştan sonra zoruna gidiyordu.
