Bazı kadınlar töreyi değiştirebilir.
Zerya, Dilşad, Reyhan, Besna, Fatma ve niceleri..
Törenin can yaktığı, yıkıp yok ettiği, kanattığı her bir gülün hikayesi.
Üzerine kuma getirilen Zerya'nın üç çocuğuyla verdiği yaşam mücadelesini gelin hep berabe...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zerya (temsili)
***
Zerya alt kata komşusu Gül'ün yanına indiğinde bir ölüden farksızdı. Kendini çok bitkin hissediyordu. İş onu yormuştu. Ama uyumaya bile fırsatı yoktu. Bunu da biliyordu.
"Hoşgeldin canım..Ver şunları portmantaya koyayım."deyip ceketiyle ayakkabısını aldı Zerya'nın.
Zerya meraklı gözlerle salona baktı. Çocuklar yer sofrasına oturmuşlar çoktan yemeğe başlamışlardı.
"Gül, Narin çok huysuzluk etti mi? Çok uğraştırmamıştır inşallah seni." Dedi utanarak.
Gül gülümsedi.
"Yok Allah aşkına. Küçücük yavru beni ne uğraştıracak. Karnını doyurdum, altını değiştirdim. Uyuttum şimdi. Daha yeni. Rahatça yemeğimizi yeriz kahvemizi içeriz. İçeriz değil mi?"dedi Zerya'nın uzattığı lokumu alırken.
"Niye zahmet ettin canım?" Dedi burukca gülerek.
Zerya'nın masum duruşunu çok seviyordu. Gerçekten de ter temiz kalpli bir kadındı. Hiç mahçup olmak istemezdi birine. Altta kalamazdı.
"Ne zahmeti. Kahvenin yanında iyi gider işte. Asıl sen niye bu kadar zahmet ettin."dedi salona gelirken.
Sofraya baktı. Çorba, tavuk, pilav ve salata. Birlikte sofraya oturdular.
Gül'lerin de durumu belliydi. Kocası İstanbul'da tersanede çalışıyordu. Ara sıra gelip görüyordu Gül'ü. Gül ile kocası lisede birbirlerine aşık olmuşlardı. Okul bittikten sonra ikisi de ailelerinin maddi durumundan üniversiteye gidememişti. Gül de burda bir tuhafiyecide çalışıyordu normalde. Ama hamileliği riskli olunca işi bırakmıştı. Aşkları sayesinde bu ayrılığa dayanabiliyorlardı. Şimdi de kızlarının doğumunu bekliyorlardı.
Zerya ona özenmeden edemiyordu. Gerçi ilk başta O da Şahin'in ona aşık olduğunu sanmıştı. Şimdi ise bir hiçlikle beraberdi bunun farkındaydı ve bu canını çok yakıyordu.
Zerya çok parası olsun istemedi hiçbir zaman. Huzurlu bir evlilik istedi. O hep bende çalışırım çabalarım dedi. O çalışmaktan gocunmuyordu ki. Yeter ki birbirlerine yetsinler. Birbirleri için yaşasınlar.
Şahin'in annesi de hiçbir zaman yük olmadı Zerya'ya. Hastalandığında az bakmadı Gülizar'a. Ameliyat olduğunda üstünu giydirmişti. Eliyle onu beslemişti. Altını bile değiştirmiş, kirli kıyafetlerini yıkamıştı. Bunca emeğine karşı kadının para için oğluna ağzını açmaması kalbini çok kırıyordu. Ondan da yemişti darbeyi. Kimseye iyilik yaramadığını anlaması geç olmuştu.
