Bazı kadınlar töreyi değiştirebilir.
Zerya, Dilşad, Reyhan, Besna, Fatma ve niceleri..
Törenin can yaktığı, yıkıp yok ettiği, kanattığı her bir gülün hikayesi.
Üzerine kuma getirilen Zerya'nın üç çocuğuyla verdiği yaşam mücadelesini gelin hep berabe...
"İyi misin Dilşad?" Dedi Burçin arkasına bir yastık daha koyarken. Belçim ise küçük bebeği kucaklamış pışpışlıyordu.
"İyiyim sağol. Baban gelecekmiş bugün. Ne zaman gelir?"
Burçin yatağın kenarına oturdu.
"Babam değil. Abimle amcamın oğulları almaya gelecekler bizi. Babam dün çıldırdı telefonda. Ben ona dedim doğum yapar bilmem ne diye. Eve gidince hepimizi azarlayacak bence." Dedi korkuyla.
Dilşad hafifçe tebessüm etti. Kızın saçını okşamak istedi ama Burçin irkilerek geri çekildi. Dilşad'ın eli havada kalırken sertçe yutkundu. Gözüne bu odaya geldiğinden beri ilişen kalın çamaşır ipine takıldı.
Kararını çoktan vermişti. Yolun sonuna gelmişti artık. Bir şeyleri saklamaya gerek yoktu. Bebeği Zerya'ya emanet etmek istemişti ama Zerya'nın bir çocuğa daha bakabilecek gücü yoktu bunu görmüştü. En iyisi susmaktı. Varsın Abdi kendi çocuğu sansın. Hiç değilse yoklukla büyümezdi bebeği.
Biliyordu Abdi bebeği alıp onu sokağa atacaktı. Lafını çiğneyip gelmişti buraya. Bahanesi hazırdı. Zerya desen belki gidip polise şikayet edecekti onu. Etmese bile Şahin çoktan söylemişti bildiğini belki de. Polisler yarın bir gün onu da tutuklayıp cezaevine tıkacaklardı. Berbat geçen hayatının geri kalanını hapislerde çürüyerek ya da sokaklarda sürünerek geçirmek istemiyordu.
Ölüm,onun tek kurtuluşuydu.
"Ben bir banyoya gireceğim. Gelince de uyurum. Abinler gelince haber verirsiniz."
Kızlar başlarını salladılar. Dilşad uzun uzun yıkandı bu yabancı banyo da. Gözlerinden süzülen yaşlarla. Çıktığında üzerine beyaz bir gecelik giydi uzun. Saçlarını taradı, gülümsedi banyoda ki kırık aynaya bakarken.
"Affet beni Allah'ım. Yaptığım her şey için affet beni."
Banyodan çıktığında koridorda durdu bir iki saniye. Sesleri dinledi. Fatıma Hanım Zerya ile mutfakta oturuyordu. Çay içiyorlardı. Narin yerde oyun oynuyor, gülüyordu. Salonda çocukların sesi geliyordu. Burçin ile Belçim'e sorular soruyorlardı. Televizyonun sesi de yüksekti.
Ses çıkarmadan tekrar odaya geldi. Yatakta uyuyan bebeğine baktı. Babası hapiste anası kendini öldürecek olan zavallı bebeğine. Gözleri yaşardı. Son kez öptü kokladı onu. Hiç isim düşünmemişti ona. Belki Çilem yakışırdı. Bir tek bu isim..
Bebeği uyandırmadan tekrar yatırdı yatağa. Kapıyı kilitledi. Yan tarafta havluların durduğu tekli sandalyeyi avizenin altına getirdi. İpi kontrol etti, sağlamdı. Avizeye sıkıca bağladı. Ucuna yaptığı halkayı boynuna geçirdi. Gözlerinden akan yaşları durduramıyordu.
Son kez derin bir nefes aldı. Titrek ve çaresiz. Keşke başka bir hayatım olsaydı diye geçirdi içinden. Sandalyeyi itekledi.
Her şeyin sonundaydı artık.
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
