Nilay: niloyaaaa
Nilay: nerede buldunuz
Nilay: bana ulaştığınız için çok teşekkür ederim
Nilay: sizden nasıl alabilirim
Nilay: neredesiniz
05*********: Onun adı artık niloya değil ve artık benimle kalacak
Nilay: anlamadım?
Nilay: benim kedim o
Nila...
Poyraz abim bir apartman dairesinde oturuyordu. Binanın kapısına gelip içeriden birinin çıkmasını bekledik. Görüntülü diafondan görüpte kapıyı açmaz diye. Yaklaşık 10 dakika sonra biri çıktı apartmandan. Kapı kapanmadan girdik içeriye. Asanörle 3. kattaki evine çıktık. Zile bastım. Çok geçmeden açıldı kapı. Poyraz abimin yüzündeki şaşkınlık görülmeye değerdi.
"Merhaba Poyraz..." Egemen abimle Barbaros abime abi deyip Poyraz abime abi demediğim için kızardı küçükken. Şimdi kızmasın diye hemen abi diye ekledim sonunda. "...abi."
"Me- merhaba." Şaşkınlığı çok komikti. Sessizce sadece birbirimize baktık bir süre. Alp bozdu bu sessizliği. "Merhaba Poyraz, içeri almayacak mısın bizi?" Poyraz abim bir Alp'e baktı bir bana. Tereddüt ediyordu. Alp abimin işini kolaylaştırdı. "Hem yorgunuz hem açız. İstanbul'dan buraya senin için arabayla geldik." Poyraz abim kapı eşiğinden geriye bir adım attı. "Gelin." Ayakkabılarımızı çıkarıp içeriye girdik.
İlk defa gelmiştim Poyraz'ın evine. Evi güzeldi. Zevkinin bu kadar iyi olduğunu hatırlamıyordum ama bu kadar temiz olduğunu hatırlıyordum. Evi benimkinden temizdi. Poyraz abim her zaman fazlasıyla titizdi. Çoğu kavgamızda bundan olurdu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Evin güzelmiş abi." Hala inanamıyormuş gibi bakıyordu yüzüme.
"Teşekkür ederim." Oturmamız için koltuğu işaret etti. Oturur oturmaz Alp'i tanıtmadığımı fark ettim. "Arkadaşım Alp." Alp ayaklanıp Poyraz abimin elini sıktı. "Poyraz."
"Evet biliyorum." Poyraz bana döndü.
"Bir şey mi oldu? Neden geldin?"
"Gelmem için bir şey mi olmalı abi?"
"Bilmem, Nilay. 8 yıldır ilk defa evime geldiğin için anlam veremedim."
"Sende 5 yıldır benim evime gelmedin, Poyraz."
"Ondan önceki 3 yıl benim evime gelmediğin için gelmedim, Nilay."
"Olsun, abi olan sensin. Gelmeliydin."
"Asıl kardeş olan sensin. Sen gelmeliydin." Yavaş yavaş ortam gerilirken Alp duruma el attı. "Bunlar tartışılacak şeyler değil, bundan sonra karşılıklı gelir gidersiniz." İkimizde Alp'e döndük. Ben ne yapmaya çalıştığını anladığım için kendimi frenledim ama Poyraz sinirlenmişti.
"Evet abi, bundan sonra gelir gideriz. Daha önce gelmediğim için özür dilerim." Poyraz ondan özür dilediğim için şaşırmıştı.
"Önemli değil, ben yemek hazırlayayım." Abim mutfağa geçince bizde Alp'le mutfaktaki masaya geçtik. Masadan ziyade ada tezgahtı. Yardım etmek istemiştim ama izin vermemişti. Neymiş, ben pasaklı ve sakarmışım mutfağını kirletirmişim. "Okul nasıl gidiyor abi?"
"Ne okulu Nilay? Mezun olalı çok oldu. Staj yapıyorum hastanede."
"Vay be! Zaman ne çabuk geçiyor."
"Öyle, ne stajı yapıyorsun Poyraz?" Alp sormuştu.
"Doktorum ben."
"Hadi ya! Hangi branştasın?"
"Beyin cerrahisi. Tam anlamıyla uzman olamadım henüz."
"Anladım." Biraz sohbet ettik yemek hazır olana kadar. Yemek sessiz geçmişti, abim tavuk ve makarna yapmıştı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Poyraz abim her konuda çok iyiydi. Akademik başarısı her zaman çok iyiydi. Her zaman titiz, temiz ve düzenliydi. İnsanlarla çok çabuk iletişime geçip iyi anlaşıyordu. Yemek yapmakta, şarkı söylemekte, enstrüman çalmakta, spor yapmakta... Her şeyde çok iyi ve başarılıydı. İçten içe kıskandığımı biliyordum. Küçükken hep onunla kıyaslanırdım. Biraz düşününce Poyraz abimle aramızın kötü olması ne benim ne de onun suçuydu. Biz büyürken bize müdahale edenlerin suçuydu.
Yemek yerken bunu düşündüm. Poyraz abimle aramdaki buzları İstanbul'da kalmak için eritmeyecektim. Onunla Egemen ve Barbaros abimle olduğum gibi olacaktım. Sonuçta o da benim abimdi. Ondan bu kadar uzaklaşmam benim suçum değildi ama ona yakın olmamam benim suçumdu. Şimdi bunu telafi etmek istiyordum. Çok geç kalmış olsamda...
