Bir Kedi Meselesi | Yarı Texting

'21

bugün şöyle bir şey okudum şuraya ekleyeyim, çok hoşuma gitti

Bazı şeyler söylenmez. Utanmakla ya da korkmakla alakası yoktur bunun. Bazen kelimeler bazı anlamlara gelmez.
- Ali Lidar

.....

Cuma günü Alp'le aramızdaki sorunu hallettikten sonra abimi aradım. Abim geceyi bir arkadaşıyla geçireceğini söyleyince bende kendime film gecesi yapmıştım.

Cumartesi sabahı

Alp: Günaydınnn (09.13)

Nilay: günaydın (9.37)

Alp:

Alp: Baktın mı
Alp: Doğruyu söyle

Nilay: bakmadım ki

Alp: Yalancı

Nilay: ya bizim konuşup görüşmemiz için
Nilay: senin beni sevmemen lazım

Alp: Neden ki ya

Nilay: çünkü sana hiçbir zaman karşılık vermem ve seninle konuşmaya devam ettiğim için hep umutlanırsın

Alp: Benim için sorun yok
Alp: Ben kabul ediyorum

Nilay: neyse ben bunu kendime aşık ederim gibi düşünme
Nilay: olmam

Alp: Tamam yine de kabul

Nilay: peki

Alp: Ne yapıyorsun bugün
Alp: Bir şeyler yapalım
Alp: Birlikte

Nilay: büyük ihtimalle abimle buluşuruz

Alp: Yani buluşmama ihtimalinde var

Nilay: evet

Alp: Ben bugün bütün gün boşum
Alp: Boş olursan söyle biz buluşalım

Nilay: bakarız
Nilay: söz vermiyorum

Alp'le konuştuktan sonra abimi aradım. Bugün Ankara'ya döneceğini söyledi.

"Hani birkaç gün kalacaktın?"

"Gidip Barbaros abimle konuşmam lazım. İstanbul'a gelmeye ikna edebilir miyim bilmiyorum. Şansımı deneyeceğim."

Büyük bir sevinçle "Abi! Şaka yapıyorsun!" diye bağırdım. "Kız dur, ciyaklama. Barbaros abimi biliyorsun. Ben kabul edeceğini sanmam."

"Olsun. O gelmesede sen geleceksin."

"İzin verirse."

Abimle buluşamayacaktık ama Alp'le de buluşmak istemedim. "Bende günümü evimde Niloyaşkımla geçiririm." Yanımda duran Niloya'yı kucaklayıp öptüm. "Kurban olurum sana." Bütün gün evde sadece dizi izledim. Alp birkaç kez mesaj atmıştı ama onunla çıkmayacağımı söylemiştim. Akşam yemek yerken Egemen abimin aradığını gördüm.

Kalbim hızlı atmaya başlamıştı. Barbaros abim muhtemelen karar vermişti. Elimi sanki kalbimin daha yavaş atmasını sağlayacakmış gibi göğsüme koydum ve telefonu açtım. "Efendim abi?"

"Nilay, Barbaros abim konuşacak seninle. Hoparlöre alıyorum." Sanki görecekmiş gibi başımı salladım.

"Nilay?"

"Efendim Barbaros abi?"

"Nasılsın fıstığım?"

"Valla şu an kestiremiyorum nasıl olduğumu. Birazdan belli olur." Barbaros abim tok sesiyle küçük bir kahkaha attı. "Çok mu istiyorsun birlikte yaşamamızı?"

"Buda soru mu? Tabi ki istiyorum."

"Neden gelmiyorsun o zaman Ankara'ya?"

"İstanbul'da daha huzurluyum. Birde bu huzura siz katılsanız benden mutlusu olmaz."

"Egemen işten kovulduğunu söyledi."

"Evet, doğru."

"Biz Egemen'le konuşuyoruz bayadır."

"Bir karar verdin mi?"

"Evet, Ankara'da her şeyi bırakacaksak buna değmeli..." Abimler anlamasın diye ses çıkarmamaya özen göstererek sevinç belirtisi olan saçma sapan hareketler yaptım. "...birlikte yaşayacaksak tam anlamıyla birlikte yaşamalıyız."

"Anlamadım abi?"

"Eğer Poyraz'ı bizimle İstanbul'da yaşamaya ikna edebilirsen tası tarağı toplayıp geleceğiz İstanbul'a. Şirketi bile taşıyacağız." Hevesim kursağıma kaçtığı için ölmem inşallah.

"Poyraz'ı ikna etmek mi? Poyraz'ın buna ikna olması bile imkansızken bir de ben mi edeceğim?"

"Sen bilirsin fıstığım, ikna edersen geliriz İstanbul'a. Edemezsen sen gelirsin Ankara'ya."

"O nereden çıktı ya? Ben Ankara'ya dönmek istemiyorum."

"O zaman Poyraz'ı ikna etmelisin. Yengen beni bekliyor. Haber bekliyorum senden." Abim telefonu Egemen abime verip bizi yalnız bırakmıştı. Egemen abime biraz yakındım belki Barbaros abimi yumuşatabilir diye. Bu onun en yumuşamış haliymiş. Egemen abimle konuşup kapattım telefonu. Gece boyunca Poyraz'ı nasıl ikna edebileceğimi düşündüm. Henüz bir yol bulamamıştım ama bulmalıydım.

.....

oy vermeyi unutmayın ⭐🌟⭐