She's Pretty (2022)

Chapter 37

Sa loob ng simbahan, sa ganda ng disenyo, at sa mga nagagandahang tao. Hindi ko makakailang maganda ang araw ko ngayon. Nakasuot ako ng puti na may hawak na magagandang bulaklak. habang hawak sa bisig ni daddy. I can't imagine na mangyayari itong hindi ko inaasahan. The aisle may seem like it goes on forever, but you know that at the end of it, you will be standing next to the love of your life. All eyes are on you, and it's a moment you will remember for the rest of your life.

Napatingin ako sa mga kaibigan at pamilya kong nakabihis at masayang nakatingin sa pagpasok ko. Pinigilan kong umiyak, dahil nahahawa ako kay mommy na ngayon ay umiiyak na dahil sa tuwa.

As I reached now with my love of my life. His eyes locked on me. Sobrang gwapo nya sa puting suit at ang ayos ng buhok nya. Naalala ko ang buhok nyang magulo lagi, pero nababagay sa itsura nya. Ngayon mas lalo s'yang naging gwapo lalo na't bagong gupit s'ya.

Walking down the aisle is an unforgettable experience that many people look forward to on their wedding day. It's a moment that represents the beginning of a new chapter in your life, and it's something that you will cherish forever.

And now we're both saying 'I do'.

"You may kiss the bride"

Hinawi ni Yorish ang belo sa mukha ko at pinuwesto sa taas. Hindi ko na mapigilang mapaiyak, ganon din s'ya. Until he kissed me now. Lahat ng mga tao ngayon ay nagsipalakpakan na.

Some people destined you unexpected. I can't picture old self that I believed I don't have a partner in forever, but Yorish came. Hindi lang sya dumating, kundi bumalik s'ya sa'kin. Isang beses kaming pinaghiwalay ng tadhana. At ngayon hindi na ako magpapakawala pa.

Kung nakikita man ito ni Henley. Paniguradong proud na proud ito sa kuya nya, dahil successful itong maging doktor at ngayon ay magkakaroon na rin ng pamilya. Napatingin ako sa kalangitang kulay asul na gawa ng Diyos. Napangiti ako na parang si Henley ang nakikita ko. But my smile faded away and changed with a shock.

Bigla nalang nya kasing kinuha ang magkabilang likod ng tuhod ko at binuhat patungo sa bagong bahay ni pinagawa namin.

Malapit kami sa tabing dagat at mapuno rito. Hanggang dalawang palapag lang ang aming ginawa at simple lang ito. Hindi sya moderno na katulad ng amin. Napagplanuhan na kasi namin ni Yorish na mas maganda kung maiba naman ito. It is a modern shingle house in Indigo color and both sides are white, while large windows are black in color.

Nang makapasok na kami. Hindi nya parin ako binababa. Hindi ko na pinansin iyon at tinignan ang walang laman na bahay.

"I am happy, because all my dreams have come true" Sabi nito na nagpangiti sa'kin. "Simula sa pamilya ko, sa pangarap ko at pati na ikaw. I can't believe na natupad lahat ng pangarap ko"

Napatango ako

"I will work harder, Wife. I will eat your cooking every time I get home from work. I will hug you every time we fall asleep and I will manage the time when we are together. Babalansehin ko ang oras pati sa'yo"

I just stared at him while he was talking. My eyes say that I am very proud of him. Since he was a child. Sobrang lakas nya at kinaya nya lahat ng pinagdaanan nya. Gusto kong bumawi....Gusto ko pang bumawi. I want to make him happy and take away the darkness sorrounds him. 

Oo, ipagluluto kita ng masarap hanggang sa mabusog ka. Hahalikan ka sa tuwing aalis ka para magtrabaho. Ipagpaplantsa at lalabhan ang damit mo. At syempre ilalago ko ang negosyong ipinatayo natin.

Napatingin na rin sya sa akin. Napansin nya ang pagtahimik ko. Mas lalong lumapad ang matamis kong ngiti sa kanya.

"I love you very much, Yorish. I'm so lucky I have you"