attracted to my daddy (COMPLETED)

Part 32

"Princess..." Tinitigan ko lang ito habang tumutulo ang luha ko

Umupo sya sa tabi ko at niyakap ako. Duon ako napaiyak.

"It kills me to see you like this.. Stop crying, my love"

"I-I am the worst, Sean." Sabi ko habang humihikbi

"Don't say that. Alam mong hindi ka ganyan. Walang gusto ng nangyayari kaya wag mong sisihin ang sarili mo."

"G-Gusto kong paniwalain ang sarili ko n-na mag tatagal pa sya eh. Alam mo yun? Gusto kong lokohin yung sarili ko na okay na ang lahat kasi nag balik na ang Mommy ko kaso hindi eh. Mawawala din pala sya at nasampal pa sakin yung katotohanan na isa akong walang kwentang anak. Ang sakit. Ang sakit sakit kasi kahit ako kinamumunghian ko ang sarili ko.. Para na din akong pinapatay ng sarili ko, Sean."

Iniharap ako ni Sean sa kanya "wag mong sasabihin na hindi ka mabuting anak dahil para sa mata ni Nanay sya ang pinaka maswerteng nanay sa buong mundo dahil ikaw ang naging anak nya."

"N-nanay?"

"Navia's my sister." Simple nitong sagot.

He moved closer and cupped my face "Don't cry.. My heart aches everytime I see a tear fall from your eyes." He said before wiping my tears away and hugged me once again

"A-anong gagawin ko?"

"Ano ba sa tingin mo?"

"Sean naman eh! Kaya nga kita tinatanong!" Inis kong sabi dito bago ko pinalo ang dibdib nito.

I heard him chuckle a bit and that seemed to manage to make my heart beat fast.

"Gawin mo kung anong gusto mo bago ka pa mahuli."

"h-hindi na ba talaga sya gagaling?"

Natigilan sya saglit at nakita kong rumihistro ang sakit sa mga mata nito na agad nyang ipinunta sa ibang direksyon.

"Kahit ako ayokong sukuan ang Nanay. Oo Dad gave the school to me but without your Mom baka kung nasaan na kami ng kapatid ko. Handa akong ibenta ang school if that means mapapagamot ko sya but she just doesn't want to continue it no more. She's tired.. She already knows her fate and she accepted it whole heartedly. Nadala sya ng takot that's why nandito tayong lahat ngayon but all of her decisions.. All of her plans were all made out of love for you and your family." He paused

"Masakit sa akin na hahayaan ko lang sya kahit na ayoko naman talaga. I hate not doing my best that I can para lang gumaling sya but what could I do if she wants me to let her? kung ayun ang gusto nya hahayaan ko sya kasi dun sya magiging masaya."

Hindi ko alam kung nag iilusyon lang ako pero parang pakiramdam ko ay may ipinaparating sya sa akin sa huli nyang sinabi.

Tumingin sya sa akin bago nag buntong hininga ulit "...ikaw? Masaya ka na ba sa kanya? Ayaw mo na ba sa akin? Hindi mo na ba ako mahal? Gusto mo bang hayaan kita?"

Nabigla ako sa sunod sunod na tanong nito "..bakit? Kaya mo ba?" Nakita ko na natigilan sya ng kaunti sa isinagot ko.

"kung sasabihin ko bang ikamamatay kong lumayo sa'yo eh dito ka lang sa tabi ko? Pag lumuhod ba ako sa harapan mo at nag makaawa sa'yo hindi mo na ba ako iiwan? Ako na ba ulit ang mamahalin mo? Babalik ka ba sa'kin?" He said calmly but his clenched fists says otherwise na para bang nag pipigil ito ng kung anong emosyon.

Isang mahaba at nakakabinging katahimikan ang bumalot sa paligid namin. Hindi ko alam ang gagawin o kahit na ang sasabihin ko.

I sighed "No, Sea-"

"Okay.. Thank you for your time. You should rest"
"Sean-"

"I.. I understand" he said before storming out of the room.