Chapter 28

32 1 0
                                    

The next day, I acted like nothing happened.

Habang wala pang tao sa room, nilapag ko phone ni Kiel sa upuan niya.

I headed out sa Cafe to meet A.


-


"What the fuck?! So kung naiwan niya phone niya sa house mo, it really means totoo yung nakita mo before you collapsed! And, he even went inside your house!" agang aga, napapaulanan ako ng mura neto ni Amber.

"Kaya nga eh. Yun din pinag tataka ko. Tapos yung sabi pa sa texts ni Jasmine sakaniya, maaga siya umalis. So maaga din siya nakarating sa village. Pero diba? Ba't niya naman gagawin yun para sakin? Aalis talaga siya ng dinner nila, para lang makausap ako?"

"Ano ba, D? He even lied to Jasmine diba?! Sabi niya imemeet niya daw si Riel?"

"Oo, yun sabi sa text ni Jasmine eh."

"That shithead! Ano ba trip nun ni Kiel. Matapos kang pagsalitaan ng ganun.."


*kriiiing*


"Hay, that's the bell. Tara na sa room?"


-


"Good bye, and thank you Ms. Cruz." we said altogether.

I was fixing my things, when suddenly pag tingin ko kay Kiel nakatingin na din siya sakin.

He looked away immediately, as if hindi niya ko nakita, then went out of the room.

Nauna na umuwi si Amber. 

While I'm left mag isa sa room kasi inaayos ko pa papers ko for English.

"How are you feeling?"

Kahit nakatalikod ako, alam ko na agad kaninong boses yun. His voice is enough to let me remember the pain, and the happiness that comes with it. 

Kunwari pa siyang may pake siya saken. If I know, natatakot lang siyang sabihin ko sa girlfriend niyang magaling yung totoong nangyari kagabe. Tangina talaga.

"'Di ko sasabihin kay Jasmine kung anong nangyari. Nothing to worry, Kiel. Nothing to worry." Then I put up a smile, a teasing smile. A smile na namiss niya siguro makita. Is this real? Is Ritzel Destiny back to the game?

Sinuot ko na yung bag ko and was about to go out when suddenly he held my arm and pinigilan ako.

How I longed for him to do that.. Na pigilan ako kapag mag wwalkout ako sakaniya.. Just like old days. But today, I have to put a damn fight.

"You didn't answer my question."

"Wow, Kiel! You actually care, about me?! Hahaha! Nag bibiro ka ba?" I said with all the sarcasm.

"Ritzel-"

"Stop. saying. my. name." I said with a firm tone.

"Oh, and for the sake of this conversation na matapos na, I am feeling well. So damn well actually, that I might tell your girlfriend what actually happened that night! What do you think?"

"Ritzel stop-"

Ganiyan ka naman Kiel eh. Kapag nakikita mong lumalaban ako, chaka mo nilalabas kahinaan ko. Chaka mo sinasabi pangalan ko. Tangina. Kung alam mo lang, I just want to hold you right now. Ang sakit isipin na kailangan ko pa maging cold sayo. Kasi ikaw mismo yun gusto mo.

"Don't make me repeat myself." I said.

Kailangan ko ng umalis. Hindi ko na kaya. Naiiyak na ko. Hindi ako pedeng maiyak sa harapan ni Kiel.

"Hindi ko sasabihin sa girlfriend mo, ang boring nun. Ano ko, elementary? You know me. If gusto ko siyang asarin, I would do it in a way that she will remember me. Na maisip niya palang pangalan ko, she trembles in fear. There's no fun in telling her that you were actually in my house that night. So, I'll head out first. Bye Kiel."

How did I manage to put up a damn show sa harap ni Kiel.

Fuck.

Nakakadrain ng energy.

Nag lalakad na ako,

Nasa harap na ko ng pintuan, palabas na ng room,  when I heard him say in a low tone

"Stop hurting yourself, Destiny."

And it stopped me.

Napatigil ako.

Because he mentioned my name.

He mentioned my name like how he used to before.

He mentioned my name na parang hindi niya ko sinaktan.

He mentioned my name na parang may pake talaga siya sakin..

Na he's sorry sa nangyayari..

And all I want to do that time,

Is to run into his arms. And cry. 

Gusto kong umiyak kasi ang sakit na. He knows I am hurting myself. And he knows, I am doing it because of him. He knows..

But I am Ritzel Destiny Montevilla.

So I kept walking.

Walking. 

Hanggang makalabas ako ng room.

Hanggang makalabas ako sa hallway.

Hanggang makalabas ako ng school.

I kept walking.

And walking.

With tears flowing down my eyes and onto my cheeks.

I kept walking.

"Ay sorry!" May nabangga pala ako.

"Oh! Look who's here. Ritzel? And you're crying? It must be very interesting, to know bakit ka naiyak. Awww! Kawawa ka naman."

Sa dinami dami ng pedeng makasalubong sa gantong moment.

Yung babae pa na mukang tukmol na kinaiinisan ko. Nak ng pucha.

"Jasmine."

"Ritzel."


You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 16, 2016 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Mr. Playboy meets Ms. Playgirl || Destiny's the name, and LOVE is my gameWhere stories live. Discover now