"Gözlerin çok tanıdık geliyor,daha önce tanışmadığımıza emin misin?" demişti kulağıma fısıldarken. Ne diyebilirdim ki? Düşman olduğun adamın erkek kardeşiyim mi?
Yolda giderken son dakika aklımıza gelen maske problemi yüzünden aşırı stres olmuştum.
Abim normalde de maske takmayı saçma buluyordu fakat balonun konusunun maske olması dışında problem yoktu.
Durum bu olunca babam "bizim zamanımızda da balo olmuştu annen ve benimkini takarsınız." Diyerekten arabayı eve geri sürmüştü.
Başta kapıyı açan annem bizi görünce küçük çaplı bir şok geçirdikten sonra babamın durumu açıklaması ile koşarak maskeleri sakladığı yerden çıkardı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İkimizin maskesini de bağlandıktan sonra evden bu sefer daha hızlı çıkmıştık.
Balo çoktan başlamıştı. Amacımız daha da geç kalmamaktı. Plan basitti abimlerin yanında duracaktım. Ve abim de beni arkadaşlarına kuzeni olarak tanıtacaktı.
Arabadan inerken babam "problem çıkarsa hemen arayabilirsiniz." Dedi. Gülümseyip öpücük attıktan sonra abimin koluna girdim.
Arkadaşları zaten dışarıda abimi bekliyordu. Birbirlerini görünce el hareketi yapmalarına göz devirmiştim.
"Lan oğlum nerde kaldın?" Bekir abinin gözleri önce beni sonra abimi buldu. Heyecandan nefesimi tutmuş tepkilerini bekliyordum.
Grubun en amcısı Caner abi önümde durup "merhaba hanımefendi ben Caner." Diye elini uzatınca bir an gülecek gibi oldum.
Gülüşümü hemen öksürük ile saklarken "merhaba" dedim sesimi inceltip. Abim "hadi içeri geçelim." Dediğinde onunla birlikte yürümeye başladım.
Salonun girişinde gördüğüm yüzlerle abimin kolunu sıktım. Abim, baktığım yere baktığında anlamış ve onlara en uzak masaya oturmuştu. Onunla birlikte biz de otururken ellerimi masanın üstüne koymuştum.
"Eee efe kim bu arkadaşımız?" Diye sabırsızca soran Caner abi ile abim "kuzenim Caner kuzenim bir rahat dur." Demişti. Caner abi benim abimin sevgilisi olmamama sevinirken kardeşi Eflal olduğumu öğrense ne yapar çok merak ediyordum.
"Lan bu piçin abisinin burda ne işi var?" Diye ortama giren Aras abiyle abimin gerildiğini gördüm. Anlamdıramamakla birlikte ben de gerildim. Arkama çaktırmadan baktığımda buraya doğru gelen bedenler ile ellerim terlemeye başlamıştı.
"Kimleri gördüm kimleri insan bir selam verir değil mi efe bey ayıp" demişti adını bilmediğim bir oğlan. Arslana çok benziyordu. Abisi olduğunu tahmin etmiştim.
"Seninle selamlaşmak için aramızda bir şeyler olması gerek Yalın." Abimin buz gibi çıkan sesi içimi ürpertirken adının Yalın olduğunu öğrendiğim kişi bozulmuştu.
"Konuşmak istiyorum." Kısa ve net bir şekilde abime dediğinde abim "ben de istemiyorum siktir git " demişti. Ardından baloya gizlice soktukları içkiden bir yudum çekti. "İyi eğlenceler yanındaki kız arkadaşınla o zaman." Diye bana atıfta bulunurken kafamı kaldırıp yüzüne baktım.
O da bana bakıyordu, nefretle. Kafamı tekrar çevirdiğimde abim "kes sesini Yalın ve grubunu da al git bugün kavga edemem." Demişti. Kafasını ağır ağır sallayıp kendi masalarına yürümeye başlarken abime baktım, mutsuzdu.
Bir şeyler tahmin ediyordum. Ama çok imkansız geliyordu. "Oğlum ne kafana takıyorsun sikerim böyle işi oturmaya mı geldik ya." Diye ayaklanan Erdal abiyle gözlerimi büyüttüm
klasik müzik çalan baloda bir anda Ankara havası çalmaya başlamıştı. Abim gülmeye başlarken Aydın abi Erdal abiyi oturtmaya çalışıyordu. " Ya amına koyayım Erdal senin lan bi rahat dur." Gülmekten artık karnım katılırken izlenilmişlik hissi ile kafamı çevirdim.
Arslan tam olarak direkt bana bakıyordu. Gülüşüm yüzümde asılı kalırken yutkunup önüme döndüm. Çok şükür Erdal abiyi oturttuklarında abimin 4. İçki bardağını içmesiyle durdurdum. Kulağına eğilip "sarhoş olma en azından bugün." Dedim. Kafasını sallayıp içkiyi bırakırken Caner abi çalan müzik ile bunu bekliyormuş gibi elini bana uzattı.
"Benimle dans eder misiniz?" Abim gözünü her ne kadar Caner abiye dikse de bir şey demedi. Sanki onunla benim sevgili olmadığımızı öğrenmeleri için dememişti. Ben de durum böyle olunca en azından yanlış anlaşılmayı düzeltmek için kabul etmiştim.
Salonun ortasına geçip dans etmeye başladığımızda yan masamızda bir gürültü koptu. Yalın, şokla bize bakarken bir de abime bakıyordu. "La sevgili değiller mi?" Dediğini duymuştum.
Onlardan gözlerimi çekip Caner abiye döndüğümde o da bana bakıyordu. "Bir şey sorabilir miyim?" Dedim çekingence hemen "tabi" demesine gülümseyip "bu yalın ile efenin arasında ne geçti?" Diye sordum. Hareketleri biraz yavaşladı sonra "bilmiyorum bende üzgünüm" dedi. O an gerçekten bir şeyler döndüğünü anlamıştım.
Çünkü onur abi mesele kızsa genelde her şeyi ötebilecek potansiyele sahipti. Ve eğer bunu saklıyorsa ciddi bir şeydi. O sıra Caner abi ile bedenlerimizi biri ayırdı. Beni geriye iterken Caner abinin suratına inen tokatla şok olmuş bir ifade ile onlara baktım.
Güzel bir kız hem bağırıyor hem de Caner abiye vuruyordu. Dans alanından çıktıklarında sik gibi ortada kalmanın verdiği utançla bizim masaya yürümeye başlamıştım. Tam o sıra kolumdan çeken kişiyle gözlerimi büyüttüm.
Arslan belimi sarmış ve kendini müziğin ritmine bırakmıştı. Stres ve panikten hep ayağına basarken o "sakin ol lütfen. Sana bir şey yapmam." Demişti gülerek. İçimden 'şerefsiz' derken tam o sıra kulağıma eğilip
"gözlerin çok tanıdık geliyor, daha önce tanışmadığımıza emin misin?" Diye sormuştu. Ne diyebilirdim ki? Düşman olduğun adamın erkek kardeşiyim mi?
