19

976 34 8
                                    

Medya: Arda Karahanlı

Diğerleri bira  itiraz etselerde Poyraz'ın atığı bakışla susmuşlardı. Biraz daha  devam etselerdi Poyraz'dan dolayı vazgeçebilirdim.

Şimdiyse okul yolundaydık kulaklıkların taktım ve bitmeyecekmiş gibi olan yolu kafamı pencereye yaslayarak geçirdim.

Okulun önüne gelmiştik burası bana korkunç bir büyücü okulu gibi ülpertici geliyordu.

Garip sözlere ve davranışlara maruz kalıcağım aklıma gelmişti. Poyraz "Asya gitmek istemiyormusun?" Hepsine ağzının payını vermek! ve bir azda derslerim için "Evet"

"Geri döne biliriz biliyorsun değil mi?"ofladım"Evet ama hayır" diyerek arabadan indim.

Poyaraz arkada oturan Ardaya dikiz aynasında bakarak "dengesiz" Arda'da aynı şekilde "dengesiz"

"Hadi okula geç kalma"

Arda'da arabadan indi yanıma gelerek birlikte okula girdik. Sınıfa geçtiğimizde kapısından girer girmez hepsi ilk kez insan görüyormuş gibi bize baktılar. Onları boş verip sırama geçtim.

Dersin eşyalarını hazırlarken üstümde bir gölge hissettim kafamı kaldırdığda o aptal kız!

Eline kalemimi alarak defterimi karalamaya başladı sonra son derece cırtlak sesiyle "ya ben seni korkup kaçtım sanmıştım"

Yine o diğer salaklarda arkasında belirdi sonra normal sesiyle "ara vermişsin ama biz seni burda bırakmayız!" O kim oluyordu ki? Benimki de beli değildi ama sorun olan ben deyilim.

Sıranın altından ayağına sert bir tekme attım çok sinirlenmiştim ama bilerek değildi öfkem ve sinirim bir refleks haline gelmiş gibiydi.

Attığım tekmeyle acıyla inledi "ne yapıyorsun be manyak!" Kalemi elinden attı elini yumruk yapıp bana vuracağında azda olsa tutmak için panikledim.

Yüzüme bir kaç santim kalınca gözlerimi yumdum ama hiç birşey olmamıştı gözlerimi açtığımda Arda kızın elini sıkıca tutuyordu derin bir nefes aldım.

Arda kızın elini bıraktı Sude elini ovmaya başladı Arda çok sıkmış olmalıydı hemen arkasındakiler atıldı ama Sude onlara durmalarını söyledi sonra bana yaklaşarak "kendine çok güvenme" diyerek gitti "sende arkan dakilere çok güvenme!"ardından bana nefret dolu bakışlar atarak yerinne geçti.

Derin bir nefes alıp etrafına baktığımda herkez bizi izliyordu.bu kızı niye bu kadar Önemsiyordular ki?

Dersler küçük atışmalarla falan geçmişti öyle arası olmuştu tam kantine gidip herşeyi yiyicekken aklıma param olmadığı geldi tabii ya köşede boş bir masa bulup oraya geçtim.

Otururken karşıma bizim yaşlarımızda kumral yeşil gözlü biri geldi. Elindeki tabağı göstererek "Seninle paylaşabilirim güzellik" ekleme yapıyorum aptal.

Elindeki tabakta kantinde bulunan herşey vardı nerdeyse tam yüz bulup oturucaktiki bir el onu geri çekip yumruk attı Ardaydı bu kavga etmeye çalışıyordu bu merak abilerindenmiydi acaba?

Hızla ayağa kalktım Ardayı tutum "bir şey yok" dedim. Arda elimden kurtulup çocuğa bir yumruk daha attı çocuk aşırı sarsıldı ağzı kanıyordu"Manyak!" Dedi ve yanyan yürüyüp gitti.

Arkadan biri "İşte Yağız önüne gelene sulanırsan olacağı bu!"

Ardayı oturtup "ya napıyorsun?!"
Arda sinirle "Görmedim mı itti yavşak!" Ağzını tutum "sussana okul burası"

Arda sırıtarak "önemsedin mi sen şimdi? Böyle olursa hep kavga ederim"

Oflayarak yanına oturdum onun anlamazlığı gibi "Evet evet acıktım"


"E- alsaydın"

Ona ne kadar zekisin diyerek baktım
"Para?"

Kanayan eliyle saçını düzeltti "bunu da konuşmalıyız deyil mı?" Diyip yemek almaya gitti.

Amma nizami bir okulmuş. Yağız deniler aptalın olduğu yere baktım yüzündeki kanları temizlemeye çalışıyordu.

Tam bir aptaldı.

***

Günün devamında yemek yiyip ders işlemiştik ve Yağız bize dikdik bakıp durmuştu Arda ise zor tutmuştum.

Eve korayla döndük yoldayken tek kelime bile konuşuyorduk çok sikici geçiyordu sesizlik yemini etmiş keşişlerin tapınağına benziyordu arabanın içi.

Eve gelir gelmez koşar adımlarla merdivenlere gidicekken o adam salondaydi salonun kapısının önünde dona kaldım.

Arda arkamdan gelerek omuzlarımdan tutu yavaşça "hadi yukarı çıkalım" dedi.

Yukarı çıktık odamın kapısını tekmeleyerek açtım çantamı köşeye fırlatarak kendimi yatağa attım "mükemmel bir an"

Arda yanıma kendini attı bana dönüp "mükemmel bir an"  dedi.  "Hayır, benim için" dedim ve Ardaya tekme atmaya başladım.

Acıyla inledi sonra elini saçıma atıp çekistirmeye başladı "aaa!" Bende onun saçını çekmeye başlam.

Bir süre boğuşup bağrıştık ardından bir anda kapı açıldı ikimizde olduğumuz gibi kaldık. Kapıyı açan Egemendi kaşlarını çatarak içeri girdi bir adım attık kapıyı kapattı.

Ardayla hala hareket edemezken yatağın başına geldi yavaşca eğildi ikimizde dikkatle onu izliyorduk egilmesine nazaran hızla elinde Arda'nın düşürdüğü yastıkla kalktı.

"Biri hainler!" Diyerek  elindeki yastığı sertçe fırlattı. İkimizde aynı anda yüzlerimize çarptı bağırmaya başladık bizde ona yastık atmaya.

Egemen en sonunda yastıklara dayanamayıp yere çöktü dikkatli bakmadıkça yastık yığınından ayırt edilemiyordu.

Bağırmaya bırakıp kahkaha atmaya başlamıştık kapı tekrar hızla açıldı Ateş'ti  halimize bakıp yüzünü buruşturdugunda Egemen nefes nefese yastık yığınından çıktı.

Ateş farketmemiş olmalı ki şaşkınlıkla ona baktı tek nefeste "mutfakta sadece üç tane hamburger var ve sadece en sevdigim iki kardeşim"

Saçmaydı ama biz anlamıştık sadece Arda'nın ki uzun sürmüştü elimdeki son yastığı kafasına atıp hızla odadan çıkacakken Arda hemen arkamdan geldi itişe kalkışa devam ettik.

Egemen arkalarından gidiyormuş gibi yaptı ama Ateş'in yanında durdu arkalarından bakarak "çok çabuk kaynaşıyorlar"dedi Ateş ona yandan bakarak "Bizimle de öyle olur mu?" Egemen düşündü "sadece unuttuğun da ama zaman alıcak" Ateş Egemen'in sırtını sıvazlayarak geçip gitti.

Mutfağa indiğimizde tezgahta sbadece 1 tane vardı kapıda durdum Arda giderken benim durduğunu fark edip durdu su katmak için yürüdüm kendime bir bardak su aldım "o haklı ben kardeşi falan sayılmam"

Arda ne diyeceğini bilemedi tam ben çıkacakken diğerleri içeri girdi çıktığını fark edince durdular sonra Ateş sadece bir tane olduğunu fark edince oflayarak tezgaha yürüdü.

Tabagiyla beraber kaldırıp dolaba koyarken "demekki siparişiniz yanlış geldi"

Sanırım bir alternatifi vardı hiç tavır alamıyordum merakla ona döndüm.

Ateş gülerek "o zaman biz yapıcaz"

&&&

Okumalar arttıkça yazma isteğinde arttı böyle devam edip ilerlersek daha sık bölümler ve hikayeler olucak.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 💓

Çok teşekkürler

Abilerim bi mafya Where stories live. Discover now