Abilerim bi mafya

2

"KALKİN LAN HAYİNLER!" Sabah sabah beynim alakbulaktı. Egemen de başımda cırlıyodu. Kalkıp onu boğmak için gözümü açtığımda.

"Has" karşımda Ardayı gördüm hani aşada yatacaktı bu şerefsiz.

Yastığı aldığım gibi ona fırlattım "Ne işin var lan senin burda?!" Diye bağırdım.

Arda uyanıp yastığı bana attı" benim yatağın burası!?" Egemeni gördü kaşlarını çattı "bekle biz ikimiz burdaki düşman o!" Dur lan bi daka evet.

Yastıgı alıp Egeme atmaya başladık Egemen hızla dışarı koştu, bizde arkasından gittik. Koşarken yemek odasının önün de durdu Egemen.
Niye durduğunu anlamaya çalışırken.

Abi tayfasını gördük. Sırayla dizildik ben elimdeki yastığı Egemene atım.
Egemen refleksle tutu sonra korkuyla arkaya attı. Bende hiçbirşey olmamış gibi elimi arkada birleştirdim.

Abi tayfası kaşlarını çatmış bizi izliyodu. Koray ve Ateş gülmeye başladı. Poyraz oldunu düşündüğüm de tebessüm etti. Poyraz beni baştan sona süzdü.

Koray "hadi gidin hazırlanın kahvaltıya gelin" diyip bizi kışkışladı.

Odama gitim duş aldım. Bulunduğum odada bi kaç parça kıyafet vardı.
İçinden beyaz bi t-şört ve altına siyah bi kot pantolon giydim.

Yemek odasına gittiğimde herkez oturmuş beni bekliyordu. Ardanın yanın daki boş yete oturdum. Solumda arda, sağımda Egemen vardı.

Aklıma Ege geldi. Karşımda oturan Koray'a baktım "Telefonuma noldu?" Dedim.

Koray sırıtı "bu kadar mı dayana bildin telefonsuz" dedi gülerek.

Kaşlarını çatım "kendi paramla alın mış telefonu duvarla bir etmeseydin bu durumda olmazdık." Dedim.

Poyraz denen uzun boylu, esmer, yeşil gözlü, kaslı adam konuştu "Naptın çocuğun telefonuna?" Dedi sertce.

Koray normaleşti "abi telefonundan bulurlar diye" dedi yerinde kıpırdanarak.

"Tamam" dedi poyraz.
Koray "yeni telefonun " diyip son model telefonu uzattı. Gözlerim parlamıştı, bi telefona bi ona baktım güldü "çok bakma telefon çatlıcak " alayla konuştu.

Ona 'yav hehe' diye baktım. Telefonu hızla alıp cebime atım.

"Yemeğiniz bitimi?" Aradayla aynanda başımızı salladık. "Hadi hazırlanın gidicez" dedi Poyraz. Hepimiz ona baktık "Arya ve Arda hazırlanın çıkcaz!" Arya ha ben benim adım Asya
"Benim adım Asya!" Dedim dişlerimin arasından. Elini cebine atı"Artık Arya!" dedi bi kimlik uzatarak.

Sinirle yemek odasından çıktım, Odama gittim. Bi süre sakinleşmeye çalıştım ama olmadı. Oflayarak kendimi yatağa atım.

Kapı çaldı "kimsin?!" Dedim sinirle.
"Irz düşmanı ilan ettiğin ikizin" burukca gülümsedim. "Nevar?!"

Kapıyı açtı yatağın kenarına oturdu "Bak Poyraz abim settir bunun sana özel bi yanı yok" dedi sakinleştirmeye çalışarak "biliyorum ama üzülmeden edemiyorum" dedim burukca.

Arda yanıma uzandı " Poyraz abim
a-annemin canını alan kurşun vurulurken yanındaydı." Annesi gözünün önünde vurulmuştu oysa hiç birşey yapamamıştı "g-gerçekten mi?" dedim inanamaştım.

Ağlamamak için dudaklarını ısırdı gözleri dolu doluydu başını hızla saladı.

Üzülmesi canımı yakıyordu. Hızla ona sarıldım bu hareketimle afalladı. Hemen oda hızla sarıldı ve beni ice kendine çekti. Hayatımda hiç böyle huzurlu ve sakin olmaştım.içimi öyle bi duygu sarmıştı ki anlatılması mümkün deyildi.