"Areeya Cervantes, who had a one-night stand with Hunter Santiago (who turned out to be her new boss) finally agreed to his proposal with terms and conditions, until one of those was breached--or more."
-
vixen series #1
-
Hindi alam ni Areeya na an...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sobrang sakit ng pagitan ng mga hita ko. Ramdam ko rin ang pangangalay ng magkabilang legs kaya naman hirap na hirap ako sa pagpunta sa bathroom niya maging sa pagligo. Even when I’m dressing myself, it fucking hurts!
Damn, this is the aftermath of letting him prove how great he was in bed!
Hindi ko pinahalata sa kan’ya na sobrang proven and tested na ang kagalingan niyang ’yon. I acted naturally in front of him after I left his room.
“Kumain ka na muna,” he said. “Dali na, lalamig pa ’to.”
Napabuntonghininga na lang ako bago marahang naglakad papalapit sa kan’ya sa dining area, dala ang bag ko kung saan nandoon na rin ang sira-sira ko nang mga damit. Naupo ako sa bakanteng upuan sa harap niya saka nagsandok ng pagkain.
“You looked great. Kasya ba sa ’yo ang underwear? Kamay ko lang ang basis ko ng measurement kaya hindi ako sure,” deretsong sabi niya.
Nag-init ang pisngi ko. “Oo, saktong-sakto. Perfectly fit po, sir.” I rolled my eyes.
Ngumisi siya. “I know right. Your bust size is 36 cup A.”
Muling nag-init ang pisngi ko. “Oo na, tama ka na. Can we eat peacefully now?”
Tinawanan na lang niya ako bago siya nagsimula rin na kumain. Tahimik kaming dalawa. Paminsan-minsan, nararamdaman kong tumitingin siya sa akin pero hindi ko na pinapansin. Nagpapanggap na lang din akong walang napapansin dahil gusto ko nang umuwi at matulog buong araw.
Nang matapos ako, inayos ko na ang sarili.
“Hindi ko huhugasan ang mga pinagkainan dahil ikaw lang naman ang nagpumilit na kumain ako rito.” Nagsimula na siyang tumawa bago uminom. “Anyway, thanks for the food. It was great. Tell your chef that I enjoyed it,” I said.
Of course. Sa yaman niyang ’yan, natural na masarap lahat ang pagkain dahil may chef siya!
He chuckled. “Yup, he’ll know. Thanks.”
Tumayo na ako at binitbit ang bag. “Aalis na ako, sir. Bye.”
Nagsimula na akong maglakad palayo sa kan’ya palayo nang mabilis siyang naglakad palampas sa akin para harangan ako.
“I’ll drive you.”
I sighed in frustration, rolling my eyes. “Hindi na sabi, it’s broad daylight! Maraming makakakita sa atin, mahiya ka nga!”
Muli siyang humalakhak bago naglakad palayo. “Stay there. Ihahatid kita.”
Sa huli, hinayaan ko na lang din siya. I’m too exhausted to fight with him. Bahala na siya, tutal, last naman na ’to. I can finally have my fucking peace! Nakabayad na ako!
Ilang sandali lang, bumalik na siya dala ang car keys. Ngayon ko lang din napansin na ganito pala ang itsura niya kapag nakapambahay lang. He still looked expensive as hell. White V-neck shirt at black shorts lang pero nanunuot ang pagiging CEO sa pagmumukha dahil sa pagiging intimidating at g’wapo.
