Chapter 06

273 11 0
                                    

  

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

  

Inihampas ko ang magkabilang palad sa lamesa na nasa pagitan naming dalawa habang masama ang titig sa kan’ya.

“Name your fucking price, babayaran ko.”

Ngumisi siya bago kumuha ng papel saka nagsulat doon.

“That thing was from Ralph Lauren. My secretary at home bought it for more than a thousand dollar pero dahil mabait ako, isakto na lang sa one-thousand. The dollar today was more than 50 pesos but we’ll close it to that. So, to simply put it, that’s 50,000 pesos.”

Napalunok ako kasabay ng pagkabog ng dibdib. I can’t believe I’m paying rhat big of a price for that small of a fucking fabric! Sana bumili na lang ako ng kamukha saka ko tinahian ng brand name!

“Pero hindi doon nagtatapos ang babayaran mo.”

Tinaasan ko siya ng kaliwang kilay dahil sa sinabi. “What the fuck do you mean?”

He grinned before scribbling something on the paper. “Another one-thousand dollar for stealing it--hindi na kita kakasuhan. Another one-thousand for ruining and breaking it, hindi ko pa nga nasusuot ’yan. And a 10 percent compound interest daily.”

Umawang ang bibig ko. “Excuse me?! Nahihibang ka na ba?! Anong compound interest pinagsasabi mo?!”

He smirked. “So, habang lumilipas ang araw, padagdag nang padagdag ng ten percent ang babayaran mo. Instead of three thousand dollars lang, which is 150,000 pesos, madadagdagan ’yan everyday ng ten--”

“Alam ko kung anong ibig sabihin ng compound interest, Sir Hunter, don’t explain that to me.” Humugot ako ng malalim na hininga. “I’m asking you, bakit ginaganito mo ako?”

He grinned before leaning on the back of his seat, closing his arms.

“Hindi ka naman dapat magkakaroon ng malaking problemang ganito kung nag-stay ka lang hanggang umaga, o kung ginising mo man lang ako bago ka umalis.” He smiled. “Palalampasin ko na sana kaso ang pangit pa ng mga narinig ko tungkol sa nangyari. I’m so eager to prove you wrong because of that.”

I gulped. “Gago.”

He chuckled. “You did this to yourself. Hindi ako mabait na tao. I am a CEO for a reason, Areeya. Should I sue you for defamation, too?”

Defamation amputa, ni hindi nga alam ng mga nakarinig n’on na siya ang naka-sex ko! Masyadong guilty! Hindi ko naman binanggit ang pangalan niya ever dahil hindi ko naman din alam! I crushed his ego way too hard yata para magkaganito siya.

“I don’t care!” Umirap ako. “I will not pay for that! Bahala ka sa buhay mo!”

I turned my back and started walking away when I stopped midway because he said something.

“I’m giving you until October 2 for the total amount. Good luck, Miss Cervantes.”

***

Under His SheetsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon