အစ္မ ဆူေယာင္းကို အႏြေးထည္ေပးခိုင္းခဲ့တာလဲ ဟုတ္တယ္။
ဖ်ားေနမွန္းသိလို႔ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးထည့္ေပးၿပီး ဆိုဖာေပၚထိ ပို႔ေပးခဲ့တာလဲ ဟုတ္တယ္။
အဲ့ဒါေလာက္က ဘာလို႔သေဘာက်တယ္ျဖစ္ရတာလဲ။
”Kim Taehyung က Jeon အိမ္ေတာ္မွာဘာလို႔ေတာင့္ခံေနတယ္ထင္လဲ အခြင့္အေရးရရင္ ရိုက္ခ်ပစ္မွာ အနားေခၚထားၿပီးသေဘာက်ရေအာင္ အ႐ူးလား ”
”အစ္မ အထင္လြဲေနတယ္ အနားကိုေခၚထားတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာထိလို႔ေပးဆပ္ခိုင္းထားတာ ”
”ဟာယြန္းကိုငါေျပာျပလိုက္မယ္ အေဖမသိေစနဲ႕ ”
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတာနဲ႕ ေခါင္းထဲျပန္လည္ေရာက္လာတာ ေရနစ္တဲ့လူ။ ေဒါသကလက္တစ္ဆစ္နဲ႕ ထြက္သြားပစ္လိုက္တာ။
အိမ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းေရာက္ရဲ႕လား။
Ph ကို ယူကာ ဆက္သြယ္ၾကည့္ရေအာင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာရွိမေန။
”ကိုကို.. ”
အိမ္ဝတြင္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ကာငိုေႂကြးေနတဲ့ ကိုကို။
”ေနသိပ္မေကာင္းခ်င္လို႔ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး ေဆာင္းဟာ ”
ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြသန္းေနတဲ့ ကိုကို႔မ်က္လုံးေတြက ႏွစ္သိမ့္မႈလိုအပ္ေနသလို။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းဟာလည္းမေမးရဲ။
”ကိုကို..တကယ္အဆင္ေျပရဲ႕လား ”
”ေဆးေသာက္လိုက္မယ္ ေကာင္းသြားမွာ သြားနားေတာ့”
ေဆာင္းဟာအခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ မ်က္ရည္ေတြကျပန္လည္က်လာ၏။ ဆြဲျဖဳတ္ထားတဲ့ပိုက္ေနရာက ေသြးစို႔လို႔ေနသည္။
ေရနစ္ေနတုန္းက ေသမေလာက္လန့္သြားခဲ့တာ။ အေမ့တုန္းကလည္း အရမ္းမြန္းေနခဲ့မွာ ။
ရင္ထဲနာက်င္မႈေတြကေရာႁပြမ္းကာ အမုန္းေတြကစုေဝးလာေတာ့သည္။
”Jungkook ဟိုဆရာလာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး အေဖ့ကိုအသစ္ေခၚခိုင္းလိုက္မယ္”
ဟာယြန္းက ေက်ာင္းသြားခါနီးလွမ္းေျပာ၏။
”မလာေတာ့ဘူး လို႔ဘယ္သူကေျပာတာလဲ ”
