Άρης pov,
Γυρνάω να κοιταχτω με την Εύα πριν απομακρυνθώ από δίπλα της και στρέψω το βλέμμα μου στους δύο αστυνομικούς.
"Ναι." Γνέφω και κοιτιουνται μεταξύ τους.
"Θα πρέπει να μας ακολουθήσεις στο τμήμα." Λέει ο ένας από αυτούς και σμιγω τα φρύδια μου.
Κοιτάω την Εύα πίσω μου καθώς εκείνη κρατάει το μωρό στα χέρια της και αφήνω μια ανάσα όταν βλέπω το βλέμμα της.
"Θα επιστρέψω οκευ;" Της λέω πριν προχωρήσω προς τους δυο αστυνομικούς.
Βγαίνω έξω από το δωμάτιο, έχοντας και τους δυο από πίσω μου. Ο αδερφός της Εύας, ο οποίος μας είδε και πρώτος σμίγει τα φρύδια του κοιτώντας με πριν στρέψει το βλέμμα του στους αστυνομικούς.
"Τι γίνεται;" Η Έλλη αναρωτιέται κρατώντας το χέρι του Μάρκου.
Πάω να τους εξηγήσω πως δεν ξέρω τίποτα, αλλά οι δύο αστυνομικοί μπροστά μου κατεβάζουν τις μάσκες τους και μένω να τους κοιτάω ξαφνιασμένος.
"Τι στο διάολο πάει λάθος μαζί σας;" Τους ρωτάω αφήνοντας μια ανάσα ανακούφισης.
"Γιατί Άρη; Έχεις κάνει κάτι που δεν έπρεπε;" Ο Χρήστος γελάει και σταυρώνει τα χέρια του.
"Όχι. Αλλά νομίζω ο καθενας θα τρόμαζε με όλο αυτό." Απαντάω και ο Τζακ με χτυπάει στον ώμο.
"Τώρα αυτό θα πρέπει να είναι το τελευταίο πράγμα που θα σε απασχολεί Άρη." Χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι.
"Α και τα παράπονα στην κύρια μέσα, αυτή το κανόνισε." Μου λέει σιγά και όταν γυρνάω να κοιτάξω μέσα από ένα μικρό παράθυρο μου υπάρχει βλέπω την Εύα να γελάει μέσα στο δωμάτιο.
"Όμως αν θέλεις μπορούμε να κάνουμε μια επίσκεψη στο τμήμα πιο κάτω."
Ο Χρήστος γελάει και κουνάει στο χέρι του τις χειροπέδες από την στολή του.
"Όχι να 'σαι καλά... Θα το παραλείψω."
Λίγες μέρες μετά,
"Εύα τελείωνε δεν ηρεμεί." Φωνάζω έξω από την πόρτα του μπάνιου καθώς κουνάω το μωρό στα χέρια μου.
"Αμάν ρε Άρη!" Ακούγεται η φωνή της και γελάω σιγά.
Μερικά λεπτά αργότερα η πόρτα μπροστά μου ανοίγει και γυρνάω να κοιτάξω την Εύα. Παίρνει στα χέρια της τον μικρό και εκείνος ηρεμεί αμέσως, κάτι που με κάνει να ξεφυσηξω.
"Να είδες; Εσένα ήθελε." Σταυρώνω τα χέρια μου καθώς την κοιτάω, "Την επόμενη φορά θα βάλω μια φωτογραφία σου στο πρόσωπο μου." Κουνάω το κεφάλι μου και γελάει πριν περάσει από μπροστά μου.
Την ακολουθώ στο δωμάτιο μας μέχρι να γυρίσει να με κοιτάξει, "Κρατά τον λίγο να ντυθώ." Μου χαμογελάει αχνά φτιάχνοντας την πετσέτα στο σώμα της.
Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το μωρό καθώς την κοιτάω διακριτικά, "Εσύ μην τα κοιτάς αυτά. Δικά μου είναι." Λέω στον μικρό και καλύπτω τα μάτια του με το χέρι μου.
Η Εύα γελάει πριν με κοιτάξει στιγμιαία πάνω από τον ώμο της. Βγάζει τα μαλλιά της κάτω από την μπλούζα της και με πλησιάζει.
"Έλα χαζόμπαμπά, είπαμε ζηλεύεις τους άλλους αλλά όχι και τα μωρά." Με κοιτάει γέρνοντας το κεφάλι της.
Στηρίζει το μωρό πλάγια στο σώμα της πάνω στον μηρό της και το κρατάει με τα χέρια της πριν πλησιάσει τα πρόσωπα μας.
Ενώνει τα χείλια μας και χαμογελάω, λίγο πριν τραβηχτεί προς τα πίσω, κοιτώντας με ακόμα.
Ο μικρός κουνάει τα χέρια του, τραβώντας την προσοχή και των δύο μας.
"Ρε γκρινιάρη." Του λέω και γελάει πριν κρύψει το πρόσωπο του πάνω στην Εύα.
"Ξες κάτι; Πάμε και για δεύτερο." Της λέω ξαφνικά και γυρνάει να με κοιτάξει.
"Άρη!"
__________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν, τελικά ο Άρης δεν είχε να κάνει τίποτα με την αστυνομία..
Είδαμε και λίγο πως είναι τα παιδιά με το μωρό μόνοι τους.
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️
YOU ARE READING
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
